Rusya/YDH- Batılı rejimlerin Ukrayna krizi sonrasında Rusya’ya ve Rus halkına karşı takındığı şaşkınlık verici tavır, Rusya karşıtı her türlü haberin büyük bir özgüvenle yayımlanmasına imkan veren bir propaganda iklimi yarattı.
Düşünce ve ifade özgürlüğü ‘duyarlılıklarıyla’ ün yapan Batılı ülkelerden Almanya, Münih Filarmoni Orkestrasının Rus Şefi Valery Gergiev’e Rusya Devlet Başkanı Vladimir Putin’i kınaması için 24 saat süre verdi ve talimatın yerine gelmemesi üzerine Gergiev’in görevine son verdi.
İtalya'daki Milano Bicocca Üniversitesi, Rusya'nın Ukrayna'daki Neo Nazilere yönelik operasyonları nedeniyle Dostoyevski dersini programdan kaldırma kararı aldı.
Amerika, İsveç, Norveç, Finlandiya ve Kanada, Rus içkisi olarak bilinen votkanın satışını yasakladı.
Amerikan medya platformu Netflix, Rus Yazar Tolstoy’un Anna Karenina adlı eserinin dizi çekimlerini durdurdu.
Dünya Tekvando Federasyonu, Rusya Devlet Başkanı Vladimir Putin’in siyah kuşağının iptal edildiğini; ayrıca yapılacak hiçbir tekvando müsabakasında Rusya ve Belarus bayrağının sergilenmeyeceğini, bu ülkelerin milli marşlarının da çalınmayacağını açıkladı.
Amerika’nın Sesi’ne Amerikan “devletine bağlı medya” etiketi koymayan Twitter, Sputnik haber ajansının çalışanlarının kişisel hesaplarına bile “Rusya devletine bağlı medya” etiketi koydu.
Avrupa’da bazı lokantalar Rus müşteri kabul etmezken Almanya'da "Russischer Zupfkuchen" isimli Rus pastasının isminden "Rus" sözcüğü çıkarıldı.
Propaganda fıkra kadar komik ama inananı çok
Batılı ülkelerin Rusya devletini de aşarak Rusya kültürünü, edebiyatını, sanatçılarını hatta sıradan halkını hedef alan bu saldırgan tutumu, Rusya karşıtı enformasyonu hem inanılmaz şekilde arttırdı hem de gülünç propagandaların bile inanılmasına zemin yaratan bir medya iklimi yarattı.
Ukrayna’dan YDH’ya konuşan bir kaynağın aktardığı Gürcü bir dostuyla olan diyalogu, oluşturulan medya atmosferinin bölge coğrafyasını bilen insanları bile gülünç propagandalara inanır hale getirdiğini gösterdi.
Güvenlik kaygısıyla isminin açıklanmasını istemeyen kaynak şunları söyledi:
Bugün çok yakın bir Gürcü dostumla sohbet ettik. Gürcüler ve Azeriler, bu savaş konusunda Ukraynalılardan bile fanatik davranıyor. Sohbetimiz şu şekildeydi:
Gürcü arkadaşım: Dün gece çok kötü hale soktuk Rusları, Mykolaiv çevresini onlara dar ettik.
Ben: Durum ne?
- Her şehirde olduğu gibi püskürttük.
- Bu Rus güçleri Mykolaiv’e nereden ve hangi güzergahtan geldi?
-Kırım’dan
-Demek Kırkm’dan yola çıktılar, peki hedefleri ne olabilir?
-Odesa veya Kiev.
Ben: Peki onlar Kırım’dan yola çıktı, Kherson’da onları püskürttünüz; ama şehrin büyük bölümü onlarda.
-Evet, ama geri püskürttüğümüz için şehri tamamen alamadılar.
-Siz onları geri püskürtünüz ama onlar Odesa ve Kiev’e daha yakın olan Mykolaiv’e geldiler. Mykolaiv’de onları geri püskürttünüz, bu kez Odesa ve Kiev’e daha yakın olan Voznesensk’e girdiler. Bunlar hatları yarıp ilerliyor olabilirler mi? Hani sizin dediğiniz gibi geri püskürtme olsaydı harekata başladıkları bölgelere doğru geri çekilirlerdi ama her püskürtmede hedefe daha da yaklaşmışlar.
-Belli ki sen hiç haber izlemiyorsun!
Askeri harekatın başarısı öngördüğü siyasi hedefleriyle ölçülür
Öte yandan Rossiya 1 TV kanalında yayımlanan ‘Solovyov Özel’ programına konuk olarak katılan İsrailli analist Yakov Kedmi, Rusya’nın Ukrayna’daki harekatıyla ilgili uluslararası medyanın ve Ukrayna tarafının propagandaları konusunda ilginç bir kıyaslama yaptı ve çarpıcı değerlendirmelerde bulundu.
Geçmişte NATIV özel birliğinde komutanlık da yapmış olan askeri analist Yakov Kedmi, şunları söyledi:
Ukrayna’nın propagandası bana 6 Gün Savaşlaırnı hatırlatıyor. Araplar o zamanlar aynı şeyi yaptı: “İsrail’in bütün tankları imha edildi, yüzlerce uçak vuruldu, İsrail askerleri topluca teslim oluyor” vs. dendi. Bir süre devam eden bu “başarılı propagandanın sonucunda 6. Gün teslim oldular. Ukrayna’da da durum aynı.
Dikkat edilirse Rusya başarılı veya başarısız olduğu hiçbir operasyonu açıklamıyor. Doğrusu da budur. Dikkat etmenizi istediğim bir diğer önemli nokta da şu: Moskova’da siyasilerin suratı asık, üst düzey askerlerin yyüzü gülüyor. Ukrayna’da ise tersi; çünkü Ukrayna’da asker durumun ne olduğunu biliyor.
Rusya çok az miktarda asker ve askeri malzeme ile girdi. Hedefine giderken bazı şehirlerde saldırıya uğruyor; ama durup çatışmıyor. Çünkü orduya verilen görev farklı ve onlar sadece verilen görevi yerine getirmeye çalışıyorlar.
Hedeflerden ikisi belli oldu: Biri Kiev, ikincisi Odessa -Izmail bölgelerini kontrol etmek (Izmail, Odesa’nın Moldova ve Romanya’ya sınırı olan ilçesi)
Ukraynalılar için 24 Şubat farklı bir tarih aslında. 24 Şubat’ta Ukrayna’nın hükümeti de sınırları da değişti; ama onlar hala bunun farkında değil. Asker gözü ile şu ana kadar gördüğüm şey, Rusya’nın uyguladığı taktik tamamen kuşatma.
Aynen Suriye’de uyguladığı taktik gibi en az çatışma ile, bu kuşatmayla sivillere zarar vermeden ordunun birbiri ile bağlantısını koparıp onları pasifize etmek ve sonra da teslim olmaya zorlamak.
Operasyon bana göre istenilenden uzun sürmedi; askeri hedef yok, politik hedef var. O yüzden uzun sürdü. Askeri hedef olsaydı Rusya her tarafı bomlar Kiev’i 2 günde teslim alırdı.