YDH- The Cradle'da yayınlanan Halil Harp'ın kaleme aldığı ''The Battle of Jabalia: A Palestinian lesson in war of attrition'' başlıklı makale, İsrail'in Gazze'deki direnişi zayıflatma stratejisinin başarısız olduğunu ve övünmesine, Batılılarca fonlanan askeri desteğine, yenilmezlik mitine rağmen bir çıkmazın içine düştüğünü ortaya koyuyor.
***
Gazze Şehri'nin kuzeyinde yer alan Cibaliya mülteci kampında devam eden çatışma, işgalci bir güç ile gerilla savaşı yürüten direnişçiler arasındaki geleneksel bir askeri çatışmadan ibaret değildir. Gazze'nin en büyük kampında son zamanlarda tırmanan çatışmalar daha derin bir gerçeği ortaya koyuyor: İsrail kendisini, ABD'nin Vietnam Savaşı'na karışmasını anımsatan karmaşık bir çatışma ağının içinde buluyor.
Vietnam'daki Ho Chi Minh Yolu'nun zorlu arazisinin aksine Gazze, savaşçıların ve silahların hareketini kolaylaştırabilecek dağ geçitleri veya sık ormanlar gibi doğal engellerden yoksun, coğrafi olarak düz bir bölgedir. Dahası, Gazze ile Refah Sınır Kapısı'nı paylaşan Mısır, Filistin topraklarından uzaklaşarak Gazzelilerin dış dünyaya erişimini kısıtladı.
Cibaliya'daki direnişin beklenmedik bir şekilde yeniden canlanması ve İsrail ordusunu hazırlıksız yakalayan yoğun çatışmalarla sonuçlanması, bazıları tarafından bir 'mucize'den başka bir şey olarak yorumlanamaz.
Bir gerilla savaşından daha fazlası
The Cradle'a röportaj veren bir Hamas yetkilisi, Tel Aviv'in dikkatleri güney bölgesine çevirmeden önce Gazze Şeridi'nin kuzey ve orta bölgelerinde hakimiyet kurduğu iddialarını yalanlayarak direniş hareketinin güç ve komuta yapısını korumaya devam ettiğini vurguladı.
Filistin İslami Cihad sözcüsü Muhammet el-Hac Musa da durumu benzer şekilde değerlendirerek The Cradle'a “Uzun bir yıpratma savaşına hazırız” dedi ve Kassam Tugayları sözcüsü Ebu Ubeyde'nin sözlerini tekrarladı.
Gazze'nin kuzeyinin İsrail'in sık sık iddia ettiği gibi kontrol altında olmadığına dair yorumları, bugün Şerit'in kuzeyinde yeniden canlanan çatışmalarla kanıtlanıyor.
Savaşın başlangıcında İsrail güçleri, görünüşte Gazze'nin kuzeyi üzerindeki kontrollerini daha da sıkılaştırmak için kuzey ve kuzeydoğudaki el-Atatre, Beyt Lahiya, Beyt Hanun ve Şucaiye ve Cuhr ed-Dik ve el-Zeytun mahallesi gibi merkezi eksenlerden kıyıya yakın Şeyh Iclin'e doğru Şerit'e doğru çeşitli yönlerden hareket etti.
Ancak Ocak ayında İsrail güçlerini yeniden konuşlandırdığını, kuzey bölgelerinin çoğundan çekildiğini ve çoğunlukla el-Zeytin mahallesinde konuşlandığını, çoğunlukla Şerit'in güneyinde direnişin devam ettiği bölgelere doğru ilerleme niyetinde olduğunu duyurdu.
Tel Aviv'in Cibaliya'da işlerin kendi lehine döndüğüne dair güveni boşa çıktı. İşgal ordusunun bugün açıkladığı asker ve teçhizat kayıpları, kamp ve çevresinde şiddetli bir savaşın sürdüğünü teyit ediyor.
Hamas'tan üst düzey bir kaynağın The Cradle'a verdiği bilgiye göre İsrail'in Gazze'deki direnişi periyodik olarak zayıflatmayı ya da sekteye uğratmayı amaçlayan “çim biçme” stratejisi, 225 günlük savaşın ardından bile istenen etkiyi yaratamadı.
Gerçek yıpratma savaşı
Filistin direnişinden kaynaklar, İsrail güçlerinin Gazze'nin kuzeyindeki 'Filistinli Vietkong'a karşı önemli bir kalesi olan ez-Zeytun mahallesinin bile İsrail askerleri için istikrarsız olduğunu bildiriyor. Filistinli savaşçılar düzenli olarak enkazdan ve yeraltından çıkarak burada konuşlanmış binlerce askere karşı gerçek bir yıpratma savaşı veriyordu.
Direniş kaynakları ayrıca pusu ve saldırılarda bir dizi patlayıcı silahın kullanıldığını söylüyor: Merkava tanklarını ve diğer zırhlı araçları imha etmek için “Şavaz bombaları” ve “Tandum”, “Yasin 105” mermileri ve daha önceki baskınlar sırasında patlamayan, askerler içeride siper aldığında patlayan roketler ve mermiler kullanılarak evlere yerleştirilen bombalar ve bubi tuzakları.
Ayrıca keskin nişancı operasyonları, havan topu atışları ve tünellerden çıkan savaşçıların düşman askerleriyle ani yüz yüze çatışmaları da devam ediyor.
Yukarıda adı geçen Hamas lideri The Cradle'a bu operasyonların “İsrail ordusunun kontrolü kaybettiğini” ortaya koyduğunu söylüyor ve ekliyor:
Düşman uzun ve çok cepheli savaşlara hazır değil ve bu da dengesini kaybetmesine neden oldu ve aynı zamanda caydırıcılık ve önleyici operasyonlar politikası olan dayandığı teoriyi de kaybetmeye başladı.
İsrail ordusunun Hamas'ın 24 taburundan 20'sini 'dağıttığını' iddia ederek Başbakan Bünyamin Netanyahu'ya Refah'ı işgal etmek için bir bahane vermesi özellikle ironik bir durum.
Netanyahu bu ayın başlarında verdiği bir röportajda sağlam taburlar için “Onları orada bırakamayız. Yapmaya çalıştıkları şey Gazze'yi terk etmemiz için bize şantaj yapmak. Onları, bu taburları yerinde bırakırsak, liderlerini yerinde bırakırsak, Gazze'yi tekrar ele geçirirler ve bunu tekrar yaparlar.” dedi.
Duraksamış bir 'zafer'
Ancak Netanyahu'nun Gazze'yi ezme ve direnişe karşı 'zafer' ilan etme yönündeki amansız çabaları, Filistinli Vietkong'un duvarına çarpmaya ve onların durmaksızın sergiledikleri yeni taktiklere çarpmaya devam ediyor: aldatma, pusu kurma, sabotaj, casusluk, fedakarlık ve daha da önemlisi stratejik sabır.
Cibaliya, bu yeni ve geliştirilmiş direnişin özlü bir dersi niteliğindedir. İsrail'in 'zaferini' her fırsatta baltalayarak başbakana ve savaş kabinesine büyük bir tokat atıyor. İster İsrailli, ister Amerikalı, ister Arap olsun, Gazze'yi işgal etme, yönetme ya da Gazze üzerinde otorite kurma planlarının beyhudeliğini ortaya koyuyor.
Filistin İslami Cihat'den Hacı Musa, işgal güçlerinin de kayıplarının arttığı Cibaliya ve Refah'taki askeri çatışmaların, İsrail'in “yaklaşık sekiz aydır Gazze'de ne direnişin kökünü kazıma ne de Siyonist mahkumları sınır dışı etme düzeyinde ilan ettiği hiçbir hedefine ulaşamadığını” gösterdiğini söylüyor.
ABD ve Batılı güvenlik gruplarının koşulsuz askeri desteğine rağmen Tel Aviv, Cibaliya ya da diğer bölgeler üzerindeki kontrolünü kesin olarak kabul ettiremedi. Filistin İslami Cihat yetkilisi, hareketin askeri kanadı olan Kudüs Tugayları'nın Gazze Şeridi'nde hala mevcut olduğunu ve direnişin zayıflamasından korkulmadığını vurguluyor.
Aralarında Biden yönetiminden bazı isimlerin de bulunduğu analistler İsrail'in zafere ulaşmaktan çok uzak olduğu konusunda hemfikir. Ne toprak ele geçirdi, ne mahkumları serbest bıraktı ne de üst düzey direniş liderlerini öldürdü. “Ertesi gün” için inandırıcı bir planı olmayan ve tünel labirentlerini yok edemeyen İsrail, sadece yer altındaki değil yer üstündeki labirentlerde de kaybolmuş durumda.
Tel Aviv'in 13 bin Hamas direnişçisini (30 bin-40 bin savaşçıdan) öldürmekle övünmesine, “Hamas tünellerini” tespit edip imha etmesine ya da tüm bölgeleri direnişin kontrolünden “temizlemesine” ne oldu? Netanyahu'nun Hamas'ta sadece “dört tabur” kaldığı yönündeki iddialarına ne oldu?
Filistin direnişi Gazze'nin güneyindeki Refah'a kadar Şucaiye, Cibaliya, ez-Zeytun, Deyr el-Balah'ta nasıl hala şiddetli bir şekilde savaşıyor? İsrail tankları ve zırhlı araçları nasıl bu kadar çabuk tükeniyor ve işgal güçleri eskisinden çok daha fazla sayıda ölüyor?
Eğer Netanyahu Cibaliya, Refah ve diğer kilit bölgelerin kontrol altına alınmasının İsrailli mahkumların serbest bırakılmasını müzakere etmesini kolaylaştıracağını düşünüyorsa, koalisyon ortakları ve öfkeli halk karşısında siyasi ve Gazze'de askeri olmak üzere iki yenilgiden kaçınmak için kayıplarını hızla azaltmalıdır.
İsrail başbakanını, İsrail'in moralini bozacak, ekonomisini tüketecek ve Batılı müttefiklerini hayal kırıklığına uğratacak bir Filistin yıpratma savaşından ancak Gazze ateşkesi kurtarabilir.
Hacı Musa'ya göre “Netanyahu ve işgal liderlerinin beklenen zaferle ilgili konuşmaları bir yanılsamadan başka bir şey değildir ve gerçekle hiçbir ilgisi olmayan sloganlardan başka bir şey değildir.”
Çeviri: YDH