YDH - 7 Ekim'den sonra kuzey yerleşimlerinden tahliye edilen pek çok yerleşimci henüz dönemedi.
Netivot'ta yaşayan Merav Cohen, İbranice yayın yapan Maariv gazetesine verdiği demeçte "Ayaklarımın altındaki zeminin kaydığı o kara günden bu yana tam bir yıl geçti. Bir yıl oldu ve ben hâlâ evime dönemedim," dedi.
Cohen, şöyle devam etti: "Arkadaşlarımızı, öğretmenlerimizi, komşularımızı kaybedeli bir yıl oldu. Aralarında kadınların, yaşlıların ve çocukların da bulunduğu toplumumuzun yüzlerce üyesinin Gazze'deki Hamas tünellerine kaçırılmasının üzerinden bir yıl geçti."
Cohen, "Bu, inişli çıkışlı, zorlu bir Sisifos mücadelesi. Bazen günün küçük mutluluklarını yaşamayı başarıyorum ama o anlarda bile bu acı ruhumun derinliklerine işliyor ve bana sevincin henüz tamamlanamayacağını hatırlatıyor. Ancak son şehidimizi de toprağa verdikten sonra gerçek bir iyileşme sürecini düşünebiliriz," diye ekledi.
İbn Menahem yerleşiminden Baruh Lagziel, geçen yılki yaşamını şöyle anlatıyor: "Artık kendi evimin bir parçası değilmişim gibi hissediyorum. Bunu kelimelerle anlatmak gerçekten zor. Bu bir yersizlik, bir aidiyetsizlik duygusu."
Savaş başladığında İbn Menahem'deki acil serviste 150 gün yedek olarak görev yapan Lagziel, çiftçilik yaptığı için bölgeye gelmeye devam ediyor.
"Bir otelin aile ortamını bozabileceğini biliyorum," diyen Lagziel, "Son aylarda, tahliye edilen sakinlerin çoğu otellerden ayrıldı ve kiralık dairelere taşındı. Bu otel adeta bir düdüklü tencere gibiydi. Tahliye edilenlerden sürekli yaşadıkları zorlukları duyuyorsunuz ve bu da umudun tükenmesine yol açıyor," diye konuştu.
Lagziel, İsrail ordusunun kuzeydeki saldırıları sayesinde son haftalarda bölge sakinleri arasında "morallerin yükseldiğini" söyledi: "Hizbullah ve Nasrullah gibi üst düzey üyelerini etkisiz hale getirmeye başladıklarından beri kendimizi çok daha güvende hissediyoruz, ama geri dönmenin tamamen güvenli olması için daha uzun bir süre geçmesi gerekecek."
Kiryat Şmona'dan 76 yaşındaki Yitzhak Gabian, yerleşimden tahliye edilen yaklaşık 40 kişiyle birlikte Tel Aviv'deki Crowne Plaza Otel'de kalıyor.
"Her halükârda evime döneceğim çünkü başka seçeneğim yok," diyor ve ekliyor: "Ancak Hizbullah'ın tehditlerinin olmadığı güvenli bir ortama dönmeyi umuyorum. Ellerinde imkânlar olsa bile, Hizbullah yeterince korkarsa bize zarar vermeye cesaret edemez ve bu caydırıcılığı ancak güç sağlayabilir."