YDH- El-Meyadin'de yayımlanan makalenin yazarı Hasan Fakih, İsrail'in Lübnan'da karşılaştığı tarihsel kırılmaların derinlemesine bir analizini sunuyor, içi boş tehditlerin çığırtkanlığını yapan işgalci varlığın Nasrullah'la karşı karşıya gelme konusundaki tereddütlerine katkıda bulunan faktörlere ışık tutuyor, İsrail'in, bölgeye adaptasyon ve askeri ilerlemelerle kök salan Hizbullah'la savaştan kaçınmasını Lübnan'da miras aldığı yenilgiler müzesi ile açıklıyor.
Hizbullah'ın 8 Ekim'de işgal altındaki Filistin'in kuzeyinde bulunan İsrail askeri mevzilerine karşı ilk Tanksavar Güdümlü Füzelerini (ATGM) ateşlemeye karar vermesinden bu yana Siyonist varlığın kulaklarından durmaksızın sıcak dumanlar yükseliyor.
O tarihten bu yana hem Lübnan hem de İsrail üzerinde savaş tehdidi dolaşıyor ve Siyonist liderler Beyrut'u taş devrine geri döndürmek ya da Lübnan'ın güneyini Gazze'ye benzetmekle tehdit ediyor. Başka bir deyişle, Lübnan, Filistin Direnişini desteklemeye devam ederse, İsrail devrimci Lübnan köylerinde yakıp yıkma politikası uygulayacaktı.
Bu tehditler, Lübnan'a karşı yürütülen bir önceki savaştan çekildikten sonra Hizbullah'ın kuzeydeki yerleşimlerine saldırmasından korkan Siyonist yetkililerin şişirdiği sıcak dumandan başka bir şey değildi. Şimdi ise, okuyacağınız gibi, işgal güçleri bitap düşmüştür ve durumu ''havlayan köpek ısırmaz'' misali olduğundan tansiyonu daha da yükselmiştir.
İşin aslı şu ki, Hizbullah'ın henüz yeteneklerini geliştirme aşamasındayken Lübnan'a karşı giriştiği önceki iki savaşta yenilgiye uğrayan İsrail, şimdi de Gazze'deki gerilla savaşçılarına karşı 10 ay süren savaşın ardından kendini kanıtlama mücadelesi veriyor.
Yorgun bir ordu, zedelenmiş bir kamuoyu imajı ve zayıflamış bir ekonomi ile İsrail, Hizbullah'a karşı yeni bir cephe açmayı göze alamaz.
Lübnan'a karşı önceki savaşlar
1982
Siyonist güçler Temmuz 1982'de Lübnan'ın kanlı İç Savaşı'nın ortasında “Celile'nin Barışı” operasyonunun bir parçası olarak Lübnan'ı işgal etti. Kamuoyu önünde amaç, kuzeydeki yerleşim birimlerini o dönemdeki başlıca rakipleri olan Filistin Kurtuluş Örgütü'nden (FKÖ) korumaktı.
Ancak FKÖ'nün işgal sırasında yetersiz kalması nedeniyle İsrail Beyrut'un eteklerindeki Hadath'ta bulunan Lübnan Üniversitesi kampüsüne kadar ilerledi ve kampüsün bilim binasında üs kurdu. İşgalci ordu, Emel Hareketi'nden direnişçiler, Filistinli savaşçılar, Lübnan Ulusal Hareketi ve Aramun bölgesini denetleyen Suriye güçleriyle çatışacaktı.
Hizbullah'ın ikinci komutanı Şeyh Naim Kasım 2005 yılında yazdığı Hizbullah kitabında şöyle diyordu:
“Beyrut en zor, en yorucu günlerini yıkıcı İsrail hava bombardımanı altında yaşadı. Başkentin sayısız giriş noktası kuşatma altına alındı, erzak kıtlığı baş gösterdi; hayat durma noktasına geldi; çok sayıda insan yerinden oldu, öldü ya da yaralandı ve birçok bina içindekilerin üzerine çöktü.”
Lübnan topraklarının işgalinin ardından FKÖ ile İsrail arasında ABD aracılığıyla varılan anlaşmanın ardından Yaser Arafat'ın partisi, yanlarına hafif silahlar alarak Lübnan'dan ayrıldı. Bu, FKÖ liderliğinin daha sonra İsrail ile atacağı bir dizi düğümün ilki olacaktı. Aynı yılın 12 Ağustos'unda ABD, Fransız, İngiliz ve İtalyan birlikleri anlaşmanın uygulanmasını denetlemek üzere Lübnan'a geldi.
İsrail'in operasyonunun açıkça dile getirilmeyen bir diğer amacı da Lübnan'daki müttefiklerini, yani vekilleri Güney Lübnan Ordusu'nu (Lahad) desteklemek ve müttefikleri Kataib Partisi'nin adayı Beşir Gemayel'in cumhurbaşkanı olmasını sağlamaktı.
Lübnan'daki durum hızla tırmanmaya devam etti ve Gemayel 23 Ağustos'ta işgalci İsrail güçlerinin gözetimi altında Lübnan Cumhuriyeti'nin yedinci cumhurbaşkanı olarak seçildi. 22 gün sonra, 14 Eylül'de İsrailli müttefik suikasta uğradı ve Siyonist ordunun Beyrut'u işgalini genişletmesine ve Sabra ve Şatilla kamplarını ele geçirmesine yol açtı. Siyonist birlikler daha sonra Filistin kamplarını işgal edecek ve müttefik Lübnan Kuvvetleri birliklerinin kamplara girmesine izin vererek burada yaşayan Filistinli ve Lübnanlı sivillerin katledilmesine yol açacaktı.
Siyonist güçler tarafından işlenen bu işgal ve suçlar boyunca ve üç yıl önce İran'da İmam Humeyni'nin İslam devriminin zaferinden sonra, küçük bir grup devrimci bölgedeki kanserli Siyonist hücreyi Davut'un mütevazı sapanıyla vurulması ve alaşağı edilmesi gereken bir dev olarak gördü. Bu Hizbullah'ın doğuşuydu.
“Mütevazı” kavramı Hizbullah'ın ilk günlerini küçümsemek için değil, dönemin geleneksel askeri bakış açısını yansıtmak için kullanılıyor. Grup nispeten küçüktü, mütevazı Sovyet silahlarına sahip, az eğitimli bir grup adamdan oluşuyordu. Dini değerleri, toprak sevgileri ve halklarını işgalci zalimlere karşı koruma görev bilinciyle bir araya gelmişlerdi.
Siyonist varlığa karşı savaşmaya başladıklarından beri Hizbullah, düşmanın zihnine saldırmanın, önceki yıllarda Arap uluslarının büyük ordularını yenmiş olan ordunun temelini kırmalarına yardımcı olacağını biliyordu. Bu hızlı gelişmelerin ardından 11 Kasım 1982'de Direniş, Güney Lübnan'ın Tyr kentindeki bir İsrail kışlasına karşı ilk şehadet operasyonunu gerçekleştirecekti. Bu operasyon işgalci İsrail'i derinden sarstı.
Patlayıcılarla dolu bir Peugeot 504, 11 katlı İsrail üssüne girdi ve patlayarak binayı yerle bir etti ve orada konuşlu 74 Siyonist askeri öldürdü. Daha sonra sürücünün Şehid Ahmet Kesir olduğu ortaya çıktı. Hizbullah sonraki yıllarda ayrıntıları kamuoyuna açıkladığında operasyonun sorumluluğunu üstlendi.
İsrail patlamanın bir gaz sızıntısından kaynaklandığını iddia ederek olayı 45 yıl boyunca gizli tuttu. Tel Aviv, saldırıdan Hizbullah'ın sorumlu olduğunu gizlice açıklamadan önce tüm dünyanın dikkatinin Aksa Tufanı'nda gelişmelere odaklanmasını bekledi.
Güney Lübnan'ı işgal eden İsrailli düşmana karşı Hizbullah bayrağı altında birçok operasyon gerçekleştirilecekti. Parti, 20 yıl sonra, Şeyh Kasım'ın yazdığı gibi, “İsrail güçleri tarafından yemek masalarında hala tüten yemekleriyle geride bırakıldıklarını fark ettikten sonra kaçan” müttefikleri Lahad ordusuyla birlikte işgalci gücü kovmayı başardı.
Hizbullah Genel Sekreteri Seyyid Hasan Nasrullah Zafer Günü konuşmasında, bölgedeki en gelişmiş orduya karşı savaşan köylülerin, Tanrı'nın planlarına olan güven ve inançlarının rehberliğinde zafer kazandıklarını ilan etti. Davut'un Golyat'ı fethettiğini ve sömürgeci canavara kesin bir darbe vurduğunu ilan etti ve şöyle söyledi:
''Nükleer silahlara ve bölgedeki en güçlü hava filolarına sahip olan İsrail, Allah'ın izniyle bir örümcek ağından daha zayıftır.''
2006
2000-2005 yılları arasındaki İkinci İntifada'nın ardından hırpalanan ve aşağılanan İsrail Ordusu, imajını düzeltmek ve yenilmez bölgesel güç konumunu geri almak için can atıyordu.
12 Temmuz 2006'da Hizbullah Gerçek Söz Operasyonu'nu gerçekleştirdi. Bu operasyonda, bugün Aksa Tufanı'nda tanık olduklarımıza benzer taktikler kullanıldı; Siyonistlerin video gözetim sistemlerini devre dışı bırakarak saldırıyı başlatmadan önce onları kör etmek de buna dahildi.
Hizbullah'ın 2006'daki operasyonunda Tel Aviv ile esir takası başlatma bahanesiyle sınır bölgesinde devriye gezen İsrail askerleri pusuya düşürülmüştü. Direniş 10 dakikadan kısa süren bir pusudan sonra iki İsrail askerini esir aldı ve 8'ini öldürdü. Hizbullah'ın ilk Humvee'ye saldırısı, İsrail ordusunun esirleri geri getirmek için yanlış yönlendirilmiş girişimleriyle birleşince, el yapımı patlayıcılara ve havan ateşine daha fazla maruz kalmalarına yol açtı.
Lübnan İslami Direnişi tarafından başlatılan başarılı operasyonun ardından İsrail çılgına döndü ve Hizbullah'ın kaçırılan askerlerle birlikte hareket etmesini engellemek amacıyla Hannibal Direktifini devreye soktu. Bu protokole göre İsrail ordusu, askerlerinin esir düşmesi halinde, kendi personelini öldürmek pahasına da olsa, karşı gücün hareketlerini kısıtlamak için her şeyi yapacaktır.
Askerlerin Hizbullah savaşçıları tarafından kaçırıldığı olay hakkında konuşan üst düzey bir İsrailli yetkili, “Onları bulsaydık, askerleri öldürmek anlamına gelse bile onları vururduk” dedi.
Siyonist ordu, 2006 Temmuz savaşında meydana gelen çok sayıda muharebe boyunca, en ünlüsü 5 bin İsrail askerinin 100-150 Hizbullah savaşçısı tarafından korunan Güney Lübnan kasabasını işgal edemediği Bint Cubeyl muharebesinde olmak üzere (İsrail rakamlarına göre) birçok küçük düşürücü kayıpla karşı karşıya kaldı.
İsrail devlet medyası bu utanç verici başarısızlık nedeniyle orduyu taciz etti ve operasyonları “aptalca askeri manevralar” olarak kınadı.
Her şeye rağmen İsrail ordusu Lübnan'da karşılaşacakları şey için yetersiz eğitimli ve hazırlıksızdı. Hizbullah artık bir zamanlar yenilmez bir güç olarak görülen bu örgüte direnmek için dişlerini sıkan genç savaşçılardan oluşan bir grup değildi. İşgalci düşmana karşı koymak için yeni teknolojiye, silahlara ve taktiklere sahip, savaşta sertleşmiş bir direnişe dönüşmüştü.
Gerilla savaşçılarının eğitimli askeri personele karşı 33 gün süren direnişinin ardından Hizbullah, Siyonist varlığa karşı zafer kazandı ve Batı sömürgeciliğinin şımarık çocuğuna karşı bir kez daha başını kaldırarak onu küçük düşürdü.
İsrail rejimi, dünyaya işgal güçlerinin savunmasız olduğunu ve devrimci adamların inancıyla kafalarının yarılabileceğini gösterdiği için Hizbullah'a karşı kendini affettirmeye çalışıyor.
“Bizler İmam'ın çocuklarıyız ve şunu söylüyoruz: Bizi ölümle mi tehdit ediyorsunuz? Ölüm bizim için olağan bir durum ve bizler, Allah katındaki itibarımızı şehitlik ile belirleriz” diyen Seyyid Hasan, 22 Eylül 2006'daki Zafer Günü konuşmasında şunları söyledi:
“Bugün önemli bir tarihi ilahi ve stratejik zaferi kutluyoruz. Lübnan direnişinden birkaç bin evladınızın... 33 gün boyunca açık arazide, hava koruması olmadan açık gökyüzüne maruz kalarak, Ortadoğu'nun en güçlü hava kuvvetleriyle karşı karşıya kalarak, Amerika'dan İngiltere üzerinden İsrail'e akıllı bombalar taşıyan bir hava köprüsüyle desteklenerek, 40 bin subay ve askerle, seçkin kuvvetlerden oluşan dört tugayla, Yedek Ordu'dan üç taburla karşı karşıya kalarak ve dünyanın en güçlü tankına ve bölgenin en güçlü ordusuna meydan okuyarak duracağını insan aklı nasıl kavrayabilir?”
2006 savaşı, kopan uzuvlar ve ömür boyu sürecek psikolojik yaralarla İsrailli askerler için bir kabus olarak kalacaktı. Kaydedilen kanıtlar, Siyonist askerlerin 2006'dan bu yana Lübnan'a karşı bir başka savaşın ölümcül olacağını, çünkü Hizbullah'ın elinin Siyonist varlığın boğazına bastığını bildiklerini gösteriyor. Devrilmiş, yanan Merkava tanklarının görüntüleri İsrailli piyadelerin zihinlerine kazınmış durumda.
Bu savaşın ardından Hizbullah küresel ölçekte tanınır hale geldi, hem direniş yanlısı hem de karşıtı medya Hizbullah'ın Siyonist varlığın dizlerini parçaladığını ve dilini kopardığını itiraf etti.
Glenn Beck ile yaptığı bir röportajda İsrail Başbakanı Benyamin Netanyahu, dünyanın Hizbullah'ın savaşı kazandığına inandığı acı gerçeğiyle yüzleşirken tiksinti ve küçümsemeyle baktı.
“Sizin için bu savaşı kaybetmek oldukça önemliydi. Bunu bir kayıp olarak görüyor musunuz bilmiyorum ama dünyanın geri kalanının algısında bir değişim olduğu kesin” diye soran Beck'e İsrail başbakanı şu yanıtı verdi: ”Bu kesinlikle bir zafer değildi. Bence temelde savaş kazanılmadı çünkü bir stratejimiz yoktu.”
Dinlenecek zaman değil
İsrail'in Lübnan'dan ikinci kez çekilmesinden bu yana, örgüt geniş kapsamlı askeri operasyonlardan büyük ölçüde çekildi. Girdiği tek savaş, güçleri bakımından Hizbullah'ın ilk günlerini andıran ama geçmişi bakımından öyle olmayan, büyümekte olan Filistin Direniş gruplarına karşı oldu.
2006'dan sonra İsrail Gazze'ye karşı dört kez savaş başlattı:
2008-2009 yılları arasında “Dökme Kurşun Operasyonu”,
2012'de “Savunma Sütunu Operasyonu”,
2014'te “Koruyucu Hat Operasyonu”
2021'de “Duvarların Koruyucusu Operasyonu”.
İsrail ordusu bu yıllar boyunca Suriye'de Lübnan Direnişi ve Suriye hükümeti müttefiki gruplara karşı terör saldırıları da düzenledi.
“İsrail'in” savaşları tek tük ya da Direniş güçlerine karşı ucuz atışlardan ibaretken, Hizbullah Suriye'de Batı destekli IŞİD militanlarına karşı sahadaki mücadeleye katıldı.
Kısa bir süre önce Hizbullah Genel Sekreteri Seyyid Hasan Nasrullah, Hizbullah birliklerinin Büyük Ayetullah Seyyid Ali Sistani'nin fetvası doğrultusunda Irak'ı kasıp kavuran militan güce karşı silahlanmak üzere Irak'a gittiğini açıkladı.
Hizbullah 2012 yılında Batı destekli tekfirci teröre karşı mücadeleye resmen katıldı ve terörist güçlerin Lübnan'a sızmasını önlemek için Suriye'nin Kusayr bölgesindeki sekiz sınır köyünü ele geçirerek bu mücadelede hayati bir rol oynadığını kanıtladı.
Lübnan Direnişi'nin mücadelesi devam edecek, Lübnan halkına ve -bazıları müdahaleye karşı çıkabilecek- siyasetçilere bu mücadelenin bölgenin iyiliği için olduğunu gösterecekti. Lübnan'ın en büyük komşusunun ABD, İngiliz ve tekfiri güçlerin eline geçmesini engellemeyi amaçlıyordu.
Suriye'deki savaşta yıllar geçtikçe Hizbullah, Suriye'nin neredeyse tekfiri savaşçıların eline geçmesini önleyerek ve ivmeyi tekrar hükümet lehine çevirerek gidişatı değiştirmede hayati bir rol oynadığını kanıtladı. Hizbullah ve diğer müttefikleri olmasaydı savaşın sonucu bölge için yıkıcı olabilirdi.
Hizbullah 80'lerdeki aynı gerilla grubu değil
İsrail Ordusu, Hizbullah'ın önceki savaşlarda olduğundan çok daha gelişmiş olduğunu kısa sürede öğrendi. İlk dört ayın ardından, 18 Ocak'ta İsrail medyası “İsrail ordusu Hizbullah'ın Lübnan sınırı boyunca kurduğu altyapının büyüklüğü karşısında şaşkınlığa uğradı” şeklinde bir haber yayınladı.
Aksa Tufanı başarılı oldu çünkü İsrailliler Filistin Direnişini hafife aldılar ve onu kolayca ezebilecekleri bir böcek olarak gördüler. Ardından paraşütçü birlikleri geldi, yerleşim yerlerini bir bir ele geçirdi ve esirleri Gazze'ye geri getirdi. “İsrail “in Ekim ayından bu yana Filistin Direnişi'ne karşılık olarak belirlediği tüm hedeflere ulaşılamamıştı. Askeri yetkililer “İsrail ”in Gazze'de askeri olarak yapabileceği her şeyi yaptığını ve geriye tek seçenek olarak diplomasinin kaldığını kabul etti. Hizbullah'ın durumunda ise “İsrail” savaş alanında kurulan her tuzağa düştü.
Daha sonra, savaş sırasında, 5 Temmuz'da İsrail gazetesi Israel Hayom, “İsrail liderliği Hizbullah ile savaşta karşı karşıya olduğu tehdit konusunda güncel bilgiye sahip değil. Bu aylarda savaşın içinde geliştiği genel bağlam farklı ve yenidir.”
Hizbullah'ın savaş sırasında İsrail ordusunun gözlerini oymak için gerçekleştirdiği operasyonlar, mermilerinin İsrail toplumunun güvendiği milyonlarca dolarlık radar ve karadan karaya savunma sistemlerini caydırabilecek şekilde yapıldığını ve geliştirildiğini gösterdi. Hizbullah “İsrail” imajını parçaladı ve onu rüzgarda dans eden ıslak bir paçavra olarak tasvir etti.
Örneğin Lübnan İslami Direnişi, 3,5 km menzilli bir anti-projektil sistemi kullanarak bir Demir Kubbe bataryasını yok etmek üzere tasarlanmış tek yönlü bir insansız hava aracının hedef aldığı bir İsrail bölgesine yönelik başarılı bir operasyonu gösteren bir video yayınladı.
Tel Aviv'in bir zamanlar Hizbullah hakkında ihtiyaç duyduğu tüm istihbarata sahip olduğu düşünülüyordu. Ancak, savaş kitabında kaçınılması gereken en önemli tuzağa düştüler; düşmanınızı asla hafife almayın.
Lübnan gazetesi el-Ahbar'ın yayınladığı yeni bir videoda, Lübnan İslami Direnişi'nin insansız hava aracı operasyonlarından sorumlu Hizbullah'ın hava kuvvetlerinden üst düzey bir yetkili, Hizbullah'ın “İsrail'in” gözetleme sistemlerinin gücünün farkında olduğunu açıkladı. Direniş, İHAtestlerinin düşman gözlerine maruz kalacağını bildiğinden, stratejik olarak sadece gerekli olduğu kadarını ortaya çıkardı.
İsrail ordusu Hizbullah'ın kurduğu tuzağa düştü ve İsrail savunması tarafından hedef alınıp düşürülmek üzere özel olarak tasarlanmış, ucuza mal edilmiş insansız hava araçlarıyla düşman toprakları üzerinde sahte operasyonlar düzenledi. Siyonist rejim üstün hava savunma sistemleriyle övünüyordu; İslami direnişin uzun bir oyun oynadığının farkında değildi - notlar alıyor ve mermilerini hava savunma sistemleri tarafından tespit edilemez ve sinyal bozucu cihazlara karşı bağışık hale getirmenin yollarını buluyordu.
Bu araştırma ve geliştirme yöntemi sayesinde Hizbullah'ın saldırı araçları -İHA'lar- daha güçlü hale gelmekle kalmadı, aynı zamanda Hizbullah'ın gözetleme kabiliyetleri de daha önce görülmemiş seviyelere ulaştı. Hüdhüd insansız hava aracı işgal altındaki Kuzey'i tamamen ifşa etti ve topladığı istihbarat, Siyonist rejimin bir zamanlar inandığından çok daha güçlü olduğu kanıtlanan Direniş Ekseni'nin geri kalanıyla paylaşıldı.
İsrail medyası bu gelişmenin güvenlikle ilgili sonuçları konusunda endişelerini dile getirmiştir. Haaretz, Hizbullah'ın ikinci Hüdhüd İHA bölümünün yayınlanmasının ardından 10 Temmuz'da şu haberi yaptı: “Hizbullah'ın videolarındaki endişe, örgütün Kuzey'deki birliklerin konuşlanması ve çeşitli üslerdeki durum hakkında gerçek zamanlı olarak son derece modern görsel istihbarat toplamayı başarmış olmasıdır.”
İsrail gazetesi şöyle devam ediyor: “Video editörleri istihbarat tesislerini, radarları, Demir Kubbe fırlatma platformlarını ve diğer füze sistemi fırlatma platformlarını vurguluyor, piyade, zırhlı araçlar ve topçu bataryaları da dahil olmak üzere savaş birimlerini belgeliyor [...] Geçtiğimiz 10 ay boyunca, parti bu üsleri sadece havadan çekmekle kalmayıp aynı zamanda roketler ve intihar İHA'larıyla hedef alma yeteneğini de kanıtladı.”
Yerleşimcilerin sosyal medya paylaşımları da Hizbullah tarafından Demir Kubbe gibi savunma sistemlerini bulmak, atlatmak ve yok etmek için kullanıldı ve Lübnan Direnişi'nin hedeflerine ulaşmak için yerleşimcileri birer piyona dönüştürdü.
Hizbullah kâbusu İsraillilerin zihnine kazınmış durumda. Siyonist güçler daha önce Hizbullah'la savaşın yıkıcı olacağını söylemişti ve İsrail medyası ile hükümete yakın yetkililer de bu görüşe katılıyor. İsrail Güvenlik Bakanı Yoav Gallant, Netanyahu'nun “topyekûn zafer” sloganının “saçmalıktan” başka bir şey olmadığını açıkça ifade ederek İsrail hükümeti içindeki çatlakları genişletti.
Eğitim tatbikatları bile yapamayacak kadar zayıflamış ve bitkin düşmüş bir ordu, saygın Merkava tankları da dahil olmak üzere tükenmiş bir cephanelikle, geçmişe kıyasla çok daha mobilize ve profesyonel bir savaş gücü olan Hizbullah gibi bir grupla başa çıkamaz.
“İsrail” çok cepheli bir savaş başlatmaya çalışarak çiğneyebileceğinden fazlasını ısırmıştır. Gazze'de Ekim ayından bu yana belirlenen hedeflerin hiçbiri İsrail ordusu tarafından gerçekleştirilemedi ve Hamas, diğer Filistinli Direniş gruplarıyla birlikte her geçen gün daha da organize oluyor.
Geçtiğimiz 10 ay boyunca “İsrail” aslında bize bir ölüm güdüsünün pratikte nasıl göründüğünü gösterdi. Bu yılın başlarında İran topraklarını vurdu ve İran da buna karşılık vererek tüm savunmaları aşıp hedeflerini vurabilecek teknolojiye sahip olduğunu gösterdi. Yemen'deki Ensarullah, intihar İHA'larını bu oluşumun ekonomik kalbine uçurmanın mümkün olduğunu gösterdi. Bir hatırlatma olarak, Hizbullah'ın işgal altındaki Filistin'in kuzeyine ilişkin istihbaratı daha geniş Direniş Ekseni ile paylaşıldı.
Peki İsrail varlığı bu bilgilerle ne yapacaktı? İran'da İsmail Haniye'yi hedef alarak kabuslarını gerçeğe dönüştürdüler: Yahya Sinvar Hamas'ın başına geçti. İran'a misilleme yapması için makul bir neden vermiş oldular. Siyonist varlık Hudeyde'yi de hedef alarak Yemenlilere misilleme yapmaları için yeşil ışık yaktı. Şimdi de Hizbullah'tan Seyyid Fuad Şukur'un şehadetine yol açan saldırının ardından Lübnan İslami Direnişi misilleme yapacak.
Direniş Ekseni'nin üç büyük oyuncusu da saldırmak için doğru anı bekliyor. O zamana kadar İsraillilerin zihnini kırmaya yönelik psikolojik savaşı tercih ettiler.
Hizbullah açısından, İmad 4 adlı bir tünel füze üssünün yakın zamanda ortaya çıkarılması, sadece bu devlet dışı aktörün sahip olduğu profesyonel ve üst düzey yetenekleri göstermesi nedeniyle değil, aynı zamanda “İsrail” Hizbullah'a karşı tamamen cephe açmak gibi aptalca bir hata yapmaya karar verirse füzelerinin hazır olduğunu göstermesi nedeniyle de manşetlere taşındı.
Hizbullah Genel Sekreteri Seyyid Hasan Nasrullah, Aksa Tufanı'nın başlamasından iki ay önce İsrail'i uyarmış ve etkilerinin ne 20. yüzyılın sonunda onlarca yıl süren savaşa ne de 2006’daki 33 günlük savaşa benzeyeceğini söylemişti:
”Düşmana diyorum ki: Tüm kanıtlara göre, savaşa girerseniz Taş Devri'ne geri döneceksiniz.”
Çeviri: YDH