Canberra merkezli bir düşünce kuruluşu olan Avustralya Stratejik Politika Enstitüsü, hükümete İran askeri endüstrisini model olarak sundu.
YDH- Peter Layton, The Strategist'te ''Want a robust Australian munitions industry? Study Iran'' başlıklı makalesinde, her iki ülke de tedarik zincirlerinin kolayca kesilmesi sorunuyla karşı karşıya olduğundan, Avustralya'nın İran'ın güdümlü mühimmat tedarikine yönelik yaklaşımından ders alması gerektiğini vurguluyor.
***
İran sağlam güdümlü mühimmat tedariki konusunda bir iki şey biliyor. Avustralya bundan ders almalı.
Güncellenen Ulusal Savunma Stratejisine göre Avustralya şu anda güdümlü silah ve patlayıcı mühimmat üretimi için yerli bir endüstri kurma sürecindedir.
2023-25 yılları için planlanan ilk aşamada titiz bir planlama yapılacak, erken finansman sağlanacak ve 2025 yılına kadar Güdümlü Çoklu Fırlatma Roket Sistemi (GLMRS) mühimmatlarının montajına başlanması için 37,4 milyon dolarlık bir sözleşme imzalanacak. Bu bileşenlerin ABD'den tedarik edilmesi planlanıyor.
İkinci aşamada, 2026'dan 2030'a kadar, Avustralya GMLRS bileşenlerinin üretimini kademeli olarak arttırmayı planlamaktadır. Bu stratejik hamle, savaş alanı operasyonlarında kullanılan ve yaygın olarak 'gimmler' olarak adlandırılan askeri bir silah olan GMLRS için tedarik zincirinin esnekliğini arttırmayı amaçlamaktadır.
Bu arada İran, Orta Doğu'daki vekil güçlere ve giderek artan bir şekilde Rusya'ya roketler, füzeler ve kamikaze dronlar da dahil olmak üzere çeşitli mühimmat ihracatı yapmaktadır.
İran'ın ihracat stratejisi, komple mühimmat transferi, müşteri montajı için bileşen sağlama, mevcut stok için yükseltme kitleri satma ve yabancı üretim yetenekleri oluşturma gibi çeşitli yaklaşımları kapsamaktadır.
Örneğin, Yemen'deki Husi isyancılar küçük savunma sanayilerini desteklemek için İran'dan ithal edilen motorları ve güdüm sistemlerini fiberglas gibi yerel malzemelerle birlikte kullanmaktadır.
Diğer mühimmat üreticilerinin aksine, İran'ın ihracat planları, dış aktörlerin tedarik zincirlerini bozabileceği ve dayanıklı alternatiflerin geliştirilmesini gerektirebileceği anlayışıyla tasarlanmıştır. Sonuç olarak İran, tek kaynaklı, uzun vadeli tedarik için geleneksel ve savunmasız düzenlemelerden sapmaya benzerlerinden daha meyillidir.
Bunun bir sonucu olarak İran dışında üretilmesi planlanan silah sistemleri genellikle yarı vasıflı personelin ilkel fabrikalarda yapabileceği basitleştirilmiş tasarımlardır.
İhraç edilen silahlar genellikle İran devlet kurumları tarafından geliştirilmekte ve üretilmekte, böylece başkalarına ait fikri mülkiyetin kullanımı en aza indirilmektedir.
Yerel üretim için en aşırı basitleştirme, Hamas'ın inşaat malzemeleri ve patlamamış İsrail bombalarından elde edilen patlayıcıları kullanarak roket yapan sağlam bir endüstri oluşturmak için İran tasarımlarını ve teknik uzmanlığını kullandığı Gazze'de görülüyor.
Bu tür uygulamaları tuhaf bulup göz ardı etmemek lazım; Avustralya için de geçerli olabilirler.
Avustralya, mühimmat için bileşen ve malzeme tedarikinin zaman zaman son derece kısıtlı olması ihtimalini göz önünde bulundurarak plan yapmalıdır.
Büyük bir çatışmada tedarikçi ülkeler ihracat için parça sağlayamayabilir; fiziksel ya da siber saldırılar fabrikalarını devre dışı bırakabilir; ve düşmanca eylemler tedarik yollarını kesebilir.
Mühimmat bileşeni ne kadar karmaşık olursa, Avustralya'nın onu ithal etmesi gerekme olasılığı da o kadar artar. Ölçek ekonomileri Avustralya'nın arayıcı başlıklar gibi karmaşık parçalar için üretim hatları kurmasına karşı işlemektedir ve silah üreticileri bu parçaların üretimini kendilerinde tutmayı tercih etmektedir.
Bu nedenle Avustralya, yerel yüksek oranlı mühimmat üretimini sürdürmek için ithal bileşenleri stoklamalıdır. Stoklanan bileşenleri kullanarak altı ila 12 ay boyunca tam hızda savaş üretimini sürdürebilmek bize yeni kaynaklar bulmak için yeterli zamanı verecektir.
Ayrıca, İran'ın yaklaşımını taklit ederek, Avustralya ve birincil üretici Avustralya'da üretilmesi planlanan ürün için üretim sürecini kolaylaştıracak yöntemleri araştırabilir.
Üretim sürecinin kolaylaştırılması ilave yerel tedarikçilerin kurulmasını sağlayarak tedarik zincirinin dayanıklılığını artırabilir. Bu da potansiyel olarak maliyet tasarrufu sağlayabilir.
Örneğin Rusya, İran'a ait Şahid insansız hava aracının lisans-üretimini gerçekleştirmekte ve daha kolay yapım için tasarımı basitleştirerek birim maliyetleri yaklaşık 300 bin ABD Dolarından 50 bin ABD Dolarına düşürmeyi hedeflemektedir.
Benzer bir şekilde, füzeleri için özel çip sıkıntısı çeken Rusya, yabancı tüketim mallarından temin edilen çipleri kullanma yoluna gitmiştir.
Avustralya'nın sivil sektörü, acil durumlarda Avustralya mühimmatlarının üretimine katkıda bulunmak için potansiyel olarak erişilebilecek yarı iletken çiplerle donatılmış büyük miktarda cihaza sahiptir.
Bileşenler, diğer kaynakların yanı sıra eski telefonlardan da temin edilebilir. Bununla birlikte, mühimmat tasarımının bu tür bileşenleri kullanacak şekilde uyarlanmasının önceden yapılmış olması gerekir.
Başlangıçta sezgisel görünmese de, İran'ın mühimmat tasarlama ve üretme yöntemlerini incelemek, Avustralya kendi endüstrisini kurmaya hazırlanırken önemlidir. Tedarik zincirlerimiz ile İran'ı müşterilerine bağlayan zincirler arasındaki en önemli benzerlik, kesintiye karşı kırılgan olmalarıdır.
Çeviri: YDH
