Yahudilerden Nazi olur mu?

YDH- Profesör Stephen F. Eisenman'ın The Counter Punch'ta yer alan Can Jews be Nazis? başlıklı makalesi, Nazi Almanyası'ndaki Yahudilerin tarihsel bağlamını ve Yahudi Nazileri içeren Amerikan komedisini incelerken Holokost gibi tarihsel deneyimlere dayanan ahlaki iddiaları sorgulamanın önemini vurguluyor ve İsrail'in Gazze'deki eylemleriyle ilgili endişeleri dile getiriyor.

***

Pek çok insan için bu soru kışkırtıcıdır. Alman Nazilerinin işlediği suçlar öylesine büyüktür ki, başka herhangi bir tarihsel şiddetle kıyaslanması bile sakıncalıdır. Yahudilere yönelik soykırım kasıtlı ve metodikti ve her birini ortadan kaldırmayı amaçlıyordu. Roman ve Sinti halkları için de amaç aynıydı. Buna kıyasla, şu anda soykırımla suçlanan İsrailliler son derece amatördür. Şu ana kadar Gazze'de 2,3 milyonluk nüfus içinde 35 bin kadar Filistinliyi öldürdüler.

Ancak “Yahudiler Nazi olabilir mi?” sorusu yine de Yahudilerin Holokost deneyimi sayesinde ahlaki aşılama iddialarına meydan okumak açısından önemlidir. Eğer İsrailli liderler gerçekten de Gazze'de bir soykırım gerçekleştiriyorlarsa -ki öyle görünüyor- geçmiş nesillerin çektiği acılara bakmaksızın Alman Nazileriyle aynı ahlaki evrende yaşıyorlar demektir. Gazze'deki savaş 35 bin kişinin ölümüne ek olarak 75 bin kişinin yaralanmasına ve 2 milyon kişinin yerinden edilmesine neden oldu. Kurbanların çoğu kadın ve çocuk - onların ölümü nasıl haklı gösterilebilir? İsrail kabinesindeki bakanlar, Knesset üyeleri, askeri personel ve polis, Filistinlileri Mısır'a sürme, Gazze'de sadece Yahudilere ait yerleşim birimleri kurma ve hatta Gazze şeridindeki herkesi öldürmek için atom bombası kullanma isteklerini açıkça dile getirdiler. (ABD'li senatör Lindsay Graham da kısa bir süre önce Gazze'ye karşı nükleer silah kullanılmasını önerdi).

 

“Yahudiler Nazi olabilir mi?” sorusu da tarihsel bir sorudur. Bu sorunun cevabı evettir.

 

Geçtiğimiz hafta İsrail hükümeti, Hamas'ın dört askerin ölümüne neden olan roket saldırısını toplu cezalandırma amacıyla Gazze'ye gıda ve yakıt sevkiyatını askıya aldı. Bu tür bir cezalandırma, İsrail'in bağlı olduğu Dördüncü Cenevre Sözleşmesi'nin 33. Maddesi uyarınca yasaklanmıştır.

Ayrıca İbrani peygamberler Yeremya ve Hezekiel'in öğretisini de ihlal etmektedir: “Günah işleyen kişi; sadece öyle ölecektir.”

İbrani bilgelerinden biri olan Yaşlı Hillel, “sözlü” Tevrat olan Mişna'da bu noktayı tekrarlamıştır: “Herkes kendi günahıyla ölecektir”. 

1948 tarihli BM Soykırım Suçu Sözleşmesi, soykırımı “ulusal, etnik, ırksal ya da dini bir grubu tamamen ya da kısmen yok etme niyeti” olarak tanımlamaktadır. Bu tanıma göre İsrail ihlalciler kulübüne katılmıştır ve uluslararası yaptırıma tabidir. Uluslararası Ceza Mahkemesi Başbakan Netanyahu, Ulusal Güvenlik Bakanı Ben-Gvir, Savunma Bakanı Gallant, IDF Genelkurmay Başkanı Halevi ve Maliye Bakanı Smotrich'e soykırım suçlaması yönelttiğinde - iddianameler her an açıklanabilir - bu kişiler ABD de dahil olmak üzere sözleşmeyi imzalayan tüm ülkeler tarafından tutuklanabilecekler (Soykırım ABD yasalarına göre de yasaktır, ancak kovuşturulabilmesi için suçun ABD'de ya da ABD vatandaşları tarafından işlenmesi gerekir). Soykırım suçunun cezası 30 yıl hapis ya da istisnai durumlarda ömür boyu hapistir. Netanyahu İsrail'de yolsuzluk suçundan yargılanmaktan kurtulmayı başarırsa ve yeterince uzun yaşarsa (74 yaşında), tutuklanabilir ve Lahey'in dışında Scheveningen'deki bir UCM tesisinde gözaltında tutulabilir. Oradaki gardiyanlarının pembe şampanya ve Küba purosu zevkini tatmin etmesine izin vermeleri pek olası değil.

Nazi Almanyası'nda Yahudi Naziler

“Yahudiler Nazi olabilir mi?” sorusu da tarihsel bir sorudur. Bu sorunun cevabı evettir. Alman Nazi partisine üyelik Yahudilere yasak olmasına rağmen, 1930'larda binlerce kişi Luftwaffe, Wehrmacht ve Kriegsmarine'e katıldı. Bunu diğer Almanlarla aynı nedenlerle yaptılar: Anavatana hizmet etmek, kariyer yapmak ve aileden gelen askerlik geleneğini sürdürmek. 1935'te Nürnberg Yasalarının kabul edilmesinden sonra Yahudilerin askere alınması yasaklandı, ancak bazıları etnik kökenlerini (ve sünnet derilerinin olmadığını) gizlemeyi başardı ya da Nazi Partisi yetkililerinden deutschblütigkeit olduklarını kanıtlayan belgeler aldı.

Wehrmacht'ta bir albay, bir Mischlinge (yarı Yahudi) olan Ernst Bloch, Nazi Almanyası'nda askeri ve paramiliter subaylara verilen en yüksek ödül olan Demir Haç Şövalye Haçı'nı cesaretinden dolayı aldı. Yahudiliği, SS şefi Henrich Himmler'in dikkatini çektiği 1944 yılına kadar fark edilmedi. Birkaç hafta sonra, Wehrmacht personel dairesi başkan yardımcısı olan amiri tümgeneral Wilhelm Burgdorf'tan aşağıdaki mektubu aldı: “Führer 31 Ocak 1945 itibariyle sizi aktif görevden almaya karar verdi. Savaşta ve barışta halkımız ve anavatanımız için verdiğiniz hizmetlerden ötürü Führer adına size teşekkür etmek benim için bir onurdur. Gelecek için her şeyin en iyisini dilerim. Heil Hitler.”

Şaşırtıcı olan Bloch'un bu kadar uzun süre sonra tespit edilmesi değil, görevden alınmasına şaşırmış olmasıdır. Birkaç hafta sonra Volkssturm'a (halk milisleri) katıldı ve Sovyetlerin Berlin'i işgali sırasında öldürüldü. Hepsi Mischlinge olmayan binlerce başka Yahudi de Alman ordusunda üst düzey görevler üstlendi. Bunlardan yirmisi Gamalı Haç ile ödüllendirildi.

Toplamda, Almanya ve işgal altındaki Avrupa'da yaşayan binlerce Yahudi - yaklaşık 9,5 milyonluk nüfus içinde - Nazi rejimine bir şekilde yardım etti. Çoğu bunu baskı altında yaptı. Polonya, Litvanya ve başka yerlerde Nazi yetkilileri tarafından kurulan Yahudi getto konseyleri ya da Judenräte, sınırlı miktarda gıda ve ilaç dağıtmak, zorla çalıştırılan işçileri işe almak, Yahudi mallarına el koymak ve Yahudi getto polisini denetlemekle görevlendirilmişti. 1942 veya 1943'te bazı Yudenrate ve getto polisleri direniş liderlerini tespit ederek ve Yahudileri ölüm kamplarına sürülmek üzere örgütleyerek yerel Nazilere doğrudan yardım ediyordu.

Yahudi polisi acımasız olabiliyordu, özellikle de 1940'ta Varşova'da kurulan “13 Grup”. Kendi hapishanelerini yönetiyor ve doğrudan Gestapo'ya rapor veriyorlardı. Yine de, tehditler ve ortamdaki şiddet göz önüne alındığında - Gestapo emirlerine uymayı reddetmek genellikle ölüm anlamına geliyordu - işbirliği yapan Yahudileri yargılamak zor. Savaşın sonunda büyük çoğunluğu ölmüştü.

Benzer ahlaki ve hukuki karmaşıklık Kapos ve Sonderkommandolarla da ilgilidir. İlki, diğer mahkumları denetlemek ve yönlendirmek için işe alınan toplama veya ölüm kampı mahkumlarıydı. Her zaman olmasa da genellikle suçlu mahkumlar arasından seçilirlerdi, böylece suçlamalarıyla dayanışma hissetme olasılıkları azaltılırdı. Kapo'lara hizmetleri ve acımasızlıkları karşılığında ayrıcalıklar tanınırdı: ayrı odalar, daha iyi yemek ve sivil kıyafetler. Kapo olarak seçilen biri hizmeti reddederse, genellikle normal mahkumların arasına geri gönderilir ve yerine başka biri atanırdı.

Bu nedenle, neden bu kadar az kişinin askere alınmaya direndiğini anlamak kolaydır - eğer her zaman bu iş için uygun biri varsa, bir mahkum kendine şunu sorardı: “Neden ben olmayayım, neden ben hayatta kalmayayım?”?

Sonderkommando'lar Auschwitz-Birkenau, Treblinka ve Sobibor'da olduğu gibi, gaz odalarını cesetlerden temizleyen, cesetleri krematoryumlara koyan ve yakılan kalıntıları imha eden ölüm kampı çalışanlarıydı. Bu işi yapan adamlar genellikle kamplara varır varmaz işe alınıyor ve reddederlerse hemen kurşuna diziliyor ya da gazla öldürülüyorlardı. Bu iş elbette tarif edilemezdi ve Naziler bunun konuşulmamasını sağladı; Sonderkommando'lar diğer mahkumların akıbetini gizlemek için onlardan ayrı tutuldu ve neredeyse hepsi Holokost'un gerçeklerini dünyadan gizleme çabasıyla öldürüldü. Ancak birkaçı hayatta kaldı ve anlattıkları hikayeler cehennemin acımasızlığını gözler önüne serdi. Onlara işbirlikçi demek, ruhları zaten paramparça olmuş insanlara ölümlerinden sonra ceza vermek olur.

Amerikalı Yahudi Naziler

Yahudi bir Nazi'den daha komik bir şey yoktur. Savaş sonrası Amerikan komedisi üzerine yapılan herhangi bir araştırmanın kaçınılmaz sonucu budur. 1940 yılında, popüler Üç Kafadarlar (hepsi Yahudi), Moe Howard'ın bir şekilde Moronika ulusunun Hitler bıyıklı lideri Hailstone'a dönüşen bir duvar kağıdı askısını oynadığı You Nazty Spy adlı kısa filmde rol aldı.

İki yıl sonra, radyo ve televizyon komedyeni Jack Benny (Yahudi), Ernst Lubitsch'in (Yahudi) yönettiği To Be or Not to Be (1942) filminde Carol Lombard ile birlikte rol aldı. Benny, Nazi misillemelerine hedef olan sivillerin bir listesini elde etmek için Gestapo subayı kılığına giren Polonyalı bir tiyatro oyuncusu olan Joseph Tura'yı canlandırır. (Bu çok karmaşık bir olay örgüsüdür.)

Savaştan hemen sonra, Yahudilerin Nazi rollerini oynadığı bir dizi savaş filmi çekildi, ancak bunlardan çok azı komediydi. Yaklaşık on yıl içinde bu durum değişmeye başladı. Your Show of Shows'da (1954) Sid Caesar (Yahudi) ve Howard Morris (Yahudi), Howard'ın Caesar'a özenle hazırlanmış üniformasını (askeri tunik, madalyalar, apoletler, kuşak, kılıç ve sivri şapka) giydirmesine yardım ettiği ve her ikisinin de sözde Almanca (Yidiş ile karışık) çift dilli konuştuğu The German General adlı sekiz dakikalık bir skeç sergilediler. Eğer izlemediyseniz filmin can alıcı noktasını söylemeyeceğim.

On yıl sonra Peter Sellers (Yahudi), Stanley Kubrick'in (Yahudi) yönettiği kara komedi Dr. Strangelove'da eski bir Nazi, şimdi ise Amerikalı bir nükleer silah uzmanını canlandırdı. Ve 1967'de, belki de Amerikan Yahudi komedisinin doruk noktası olan, Mel Brooks'un (Yahudi) yazıp yönettiği The Producers (Yapımcılar) filminde, çoğunluğu Yahudi olan oyuncular ya Nazileri oynadı ya da onlara yardım ve yataklık etti.

Zero Mostel ve Gene Wilder (ikisi de Yahudi), bir gecede kapanacak kadar zevksiz bir Broadway müzikali sahneye koyarak yatırımcılarının tüm parasını cebe indirmeyi amaçlayan iki yapımcıdır.

Kenneth Mars (Yahudi), “Springtime for Hitler” adlı oyunun Nazi kaskı takan yazarı Franz Liebkind'i canlandırıyor: Adolf ve Eva ile Berchtesgaden'de Eşcinsel Bir Gezinti” oyununun Nazi kasklı yazarı Franz Liebkind'i ve Dick Shawn (Yahudi) da gösteriyi çalıp Bahar Zamanı'nı başarıya ulaştıran hippi Führer'i canlandırıyor.

Oyunun arasından önceki Busby Berkeley tarzı prodüksiyon numarası sırasında Brooks, korodaki dansçılardan biri için dublaj yaparak tek bir satır söylüyor: “Aptal olma, akıllı ol! Gel ve Nazi Partisi'ne katıl!”

Hemen hemen aynı zamanlarda, Stalag 13 adlı bir Alman savaş esiri kampındaki bir grup Amerikan askerini konu alan Hogan's Heroes adlı bir televizyon komedisi - çocukluk favorilerimden biri olduğunu itiraf etmekten utanıyorum - yayınlandı. Dizinin ana fikri, Nazilerin komik soytarılar, Amerikalıların ise kurnaz ve kaygısız oldukları, barakalarından bir casusluk ve sabotaj ekibi yönettikleri yönündeydi.

Kampın komutanı Albay Klink, büyük Alman orkestra şefi ve besteci Otto Klemperer'in Yahudi oğlu Werner Klemperer ve Üçüncü Reich dönemindeki yaşamı anlatan üç ciltlik günlüğü I Shall Bear Witness, To the Bitter End ve The Lesser Evil dönemin en önemli vasiyetnamelerinden biri olan edebiyatçı ve günlük yazarı Victor Klemperer'in kuzeni tarafından canlandırıldı. Sık sık tekrarlanan sloganı “Hiçbir şey görmüyorum, hiçbir şey duymuyorum, hiçbir şey bilmiyorum” olan beceriksiz ve iyi huylu Çavuş Schultz karakteri, Ukrayna doğumlu John Banner (Yahudi) tarafından canlandırıldı. Onbaşı Louis LeBeau'yu canlandıran Robert Clary (Yahudi) gibi o da ailesinin büyük bölümünü Holokost'ta kaybetti. Clary Buchenwald'dan sağ kurtulurken, yakın ailesinin diğer 12 üyesi Auschwitz'e gönderildi ve orada hepsi öldürüldü. 1971'e kadar altı sezon boyunca devam eden bu dizide soğukkanlılığını nasıl koruduğunu ancak tahmin edebiliriz.

Yahudi Nazilerin komik olmasının nedeni, yukarıda belirtilen birkaç istisna dışında Yahudilerin Nazi olamamasıdır. Dolayısıyla, Yahudi bir Nazi hem bir çelişki hem de onları yok etmeye kararlı antisemitler için bir hakarettir. Freudyen terimlerle, kahkaha, mantıksal zincir - Nazi katil Yahudi kurban yaratır - kırıldığında ortaya çıkan kısa devreden veya psişik enerjinin serbest kalmasından kaynaklanır. Aynı beklenti ve kahkaha ihlali Woody Allen'ın 1962-64 yılları arasında Klan hakkında yaptığı ünlü stand-up gösterisinde de görülür. Bir gün seyircilerine, Derin Güney'de olduğunu ve bazı arkadaşlarının onu bir kostüm partisine davet ettiğini söyler. Böyle şeylere nadiren gittiğini, ancak bir istisna yapmaya ve beyaz bir çarşaf giymiş bir hayalet olarak gitmeye karar verdiğini söylüyor. Ancak partiye giderken, içinde çarşaf ve kukuleta giymiş üç adamın daha bulunduğu bir araba tarafından alınır.

Belli ki bunlar Ku Klux Klan üyeleridir ve onu da kendilerinden biri sanırlar. Küçük bir konuşma yapmaya çalışır (irmik hakkında), ancak kısa süre sonra hata yapar ve Woody'nin Yahudi kimliğini keşfederler. Tam linç edilmek üzereyken, evrensel hoşgörü için o kadar etkili bir savunma yapar ki, Klan üyeleri onu bırakmaya ve İsrail bonoları için 2000 dolar bağışta bulunmaya karar verirler. 

Şaka değil

Ancak komik Yahudi Nazilerin son kullanma tarihi artık çoktan geçti. Yahudiler gerçekten Nazi olduklarında - parti üyeleri, Klan üyeleri ya da teröristler değil, sadece diğer bazı Amerikalılar gibi nefret, şiddet, ırkçılık ve savaşı benimseyen Yahudiler - ne olur? Henry Kissinger Nixon döneminde ve sonrasında Nazi olarak adlandırıldığında, bu bir şaka değildi. Toplu katliamlara karşı kayıtsızlığı çok iyi biliniyordu. Ölümünden sonra Counterpunch'tan Ron Jacobs aşağıdaki özeti sunmuştur:

Henry Kissinger'ın kısmen sorumlu olduğu canice zulümlerin listesi 20. yüzyıl tarihinde sadece Adolf Hitler'e rakiptir. Bu liste Kamboçya'nın gizlice bombalanması, Timor'daki soykırım, Şili'deki darbe ve ardından gelen on yıllarca süren faşist yönetimle başlıyor. Liste buradan devam ediyor. Bana sorulsaydı, Hitler ile Kissinger arasındaki temel farkın Kissinger'ın insanları ölüme gönderirken kullandığı hesaplı ve tarafsız yöntem olduğunu iddia ederdim.  Gerçekten de, Kamboçya'nın bombalanmasının etkili olup olmadığı sorulduğunda Kissinger, “Doğru yapıp yapmadığımız gerçekten ikincil önemde” diyerek yanıt vermiştir. Bombardımanda yüz binden fazla Kamboçyalının ölmesi (ve Saygon'un yenilgisinden sonra Kızıl Kmerler'in yaptığı darbe ve cinayet kampanyası) Kissinger'a göre önemsizdi.

Kissinger'dan belki daha az Yahudi Naziler, yani insanların çektiği acılara kayıtsız kalan ve cinayet, soykırım ve ekokırımda suç ortağı olan pek çok erkek ve kadın olmuştur. Bunlar arasında Ronald Reagan'ın insan hakları ve insani işlerden sorumlu dışişleri bakan yardımcısı Elliot Abrams da bulunmaktadır.

El Salvador, Honduras ve Guatemala'da campesinolara yönelik soykırım saldırılarının örtbas edilmesine yardımcı olmuş ve hatta kolaylaştırmıştır. Ayrıca Nikaragua'daki terörist kontralara yasadışı yollardan silah ve para sevkiyatı yapan İran-Kontra olayının da kilit planlayıcılarından biriydi. Başkan Clinton döneminde ABD Dışişleri Bakanı olan Madeleine Albright, milyonlarca insanın ölümüne neden olan Irak yaptırımlarının mimarıydı.

BM Gıda ve Tarım Örgütü'ne göre sadece 1995 yılında yarım milyondan fazla Iraklı çocuk yaptırımlar nedeniyle hastalık ve açlıktan ölmüştür. Leslie Stahl'ın bu bedele değip değmediği sorusuna şu yanıtı verdi “Bunun çok zor bir seçim olduğunu düşünüyorum, ama bedeli ne olacak? Bedelin buna değdiğini düşünüyoruz.”

Trump'ın eski özel danışmanı Stephen Miller, Müslümanlara yönelik seyahat yasağının savunucusu ve çocukları göçmen ebeveynlerinden ayıran politikanın mimarıydı. Son günlerde Trump'ın yeniden seçilmesi halinde yeni bir göçmen karşıtı “saldırı” planlıyor.

Miller, ‘Başkan Trump'ın kararlılığından en ufak bir şüphe duyan aktivistler büyük bir hata yapıyorlar’ dedi: ''Trump, en görkemli göç baskısını uygulamak için federal güçlerin geniş cephaneliğini serbest bırakacaktır. Göçmenlik hukuku aktivistleri ne olup bittiğini anlamayacak.''

Miller son zamanlarda Gazzelilerin durumuna sempati duyan herkesi antisemitizmle suçlamakla meşgul.

Ve devam ediyor. UCLA'daki Yahudi üniversite rektörü Gene Block, öğrenci olmayan haydutlardan oluşan bir çetenin, gerçek bir Freikorps'un, isyan etmesine ve barışçıl savaş karşıtı öğrenci protestoculara saldırmasına izin verdi. Bu vahşi çete kısmen ünlü komedyenin eşi Jessica Seinfeld tarafından finanse edilmiş ve desteklenmiştir. Bir başka Yahudi milyarder Bill Ackman da UCLA'daki karşı protestoculara destek vermiş, ancak basın ve kamuoyundan gelen tepkiler üzerine bu desteğini geri çekmiştir. (Ackman ayrıca George Washington Üniversitesi'nde ve başka yerlerde düzenlenen İsrail yanlısı gürültülü mitingleri de finanse etmiştir).

Burada anlatılmak istenen, zengin ve güçlü Yahudilerin Gazze'deki soykırıma yardım ve yataklık ettikleri ya da küresel suçun arkasındaki beyinler oldukları değildir. Bunlar, faşizmin ve Nazizmin yükselişini sağlayan ve ABD, Avrupa ve başka yerlerde aşırı sağı hala canlandıran anti-Semitik safsataların versiyonlarıdır. Yahudiler ABD nüfusunun sadece %2,4'ünü, dünya nüfusunun ise %0,2'sini oluşturmaktadır ve İsrail ve Filistin dışında hiçbir yerde, hiçbir şey üzerinde çok az etkiye sahiptirler. Orada, aşırı sağcı liderlerden oluşan bir grup, küçük ama askeri açıdan güçlü bir ulus üzerinde siyasi ve ideolojik hakimiyet kurmuş durumda. Bu liderler, Hannah Arendt, Albert Einstein ve diğerlerinin o dönemde “örgütlenmeleri, yöntemleri, siyasi felsefeleri ve toplumsal çekicilikleri bakımından Nazi ve Faşist partilere çok benzedikleri” gerekçesiyle kınadıkları terörist Irgun ve Herut partilerinin (Likud'a dönüşen) gururlu mirasçılarıdır.

Yahudiler bugün de faşist ve Nazi düşüncesinin kurbanıdır, üstelik bu konuda kendi feci deneyimlerine rağmen.

Bu durum UCLA, USC, Columbia ve ülke genelindeki diğer düzinelerce kolej ve üniversitede hem öğrenciler hem de öğretim üyeleri olmak üzere Yahudi protestocuların kahramanlığını daha da kayda değer ve gerekli kılmaktadır.

Aynı zamanda gazetecilerin, politikacıların, iş dünyası liderlerinin ve hepimizin Gazze'de ve başka nerede olursa olsun faşizme, soykırıma ve savaşa karşı yüksek sesle konuşma yükümlülüğümüzün nedenidir.

Çeviri: YDH