İsrailli analist: İsrail muazzam bir başarısızlığa doğru gidiyor

YDH- İsrail gazetesi Haaretz'de ''Waning International Legitimacy, an Exhausted Army and War in Lebanon Will Push Israel to the Edge'' başlığıyla yayınlanan makalenin yazarı askeri analist Amos Harel, İsrail'in Lübnan'daki geçmiş teşebbüslerinden hiçbir ders almadığını, Hizbullah tehdidinin halen anlaşılamamış büyüklüğünü ve İsrail ordusu ile yönetimindeki karmaşıklığı ele alıyor. 

Gazze savaşı dokuzuncu ayına girerken, ufukta iyi haberler olduğunu söylemek zor. Son birkaç hafta içinde savunma teşkilatının önde gelen isimleriyle yapılan bir dizi görüşme, İsrail'in çok boyutlu muhteşem bir başarısızlığa doğru gittiğini gösteriyor. Stratejik olarak tüm alanlarda sıkışmış durumdayız. Bunların en büyüğü ve en önemlisi Lübnan'da Hizbullah'a karşı olan çatışmanın tırmanması halinde geçmişteki her şeyi gölgede bırakacak bir yangına dönüşmesi. Hamas'la rehine anlaşması görüşmeleri, ABD Başkanı Joe Biden'ın konuşmasının bir an için bizi bu bataklıktan kurtarabileceği izleniminin ardından, görünüşe göre yeniden krize girmiş durumda.

Gazze Şeridi'nde Refah'a ve merkezdeki mülteci kamplarına odaklanan askeri faaliyetler Hamas'a bir bedel ödetiyor ancak öngörülebilir gelecekte savaşta bir zafer kazanılmasını sağlayamıyor. Geçtiğimiz birkaç güne kuzeyde tırmanan olaylar damgasını vurdu. Pazartesi günü Hizbullah'ın sınırdan güneye doğru roket ve insansız hava araçları fırlatmasının ardından Kiryat Şamona ve civarındaki kibbutzimlerde büyük yangınlar çıktı. İki gün sonra Hizbullah, Dürzi köyü Hürfeiş yakınlarındaki açık bir alanda konuşlanmış bir yedek kuvvete etkili bir insansız hava aracı saldırısı düzenledi. Bir asker öldü ve 10 asker yaralandı.

Bu arada İsrail televizyon kanalları sınıra ekipler gönderdi ve özel stüdyolardan “Kuzeyi Kaybetmek” (İbranice'de “yolumuzu kaybetmek” anlamına gelen bir kelime oyunu) üzerine yayın yaptı; hem harcamalar hem de kötü haberler konusunda cimri olan hükümet sözcüsü Kanal 14, personelini ülkenin merkezinde bırakmayı tercih etti.

Eski Amerikan filmlerindeki gibi, İsrail ve Hizbullah uçurumun kenarında köşe kapmaca oynuyorlar. Belki de iki tarafın da topyekûn bir savaş istemediği şeklindeki eski klişe hâlâ doğrudur. Ancak büyük ölçüde yanlış hesaplamaların bir sonucu olarak o aşamaya gelmeleri muhtemel. Gazze'de olduğu gibi, İsrail yüksek taktik başarı birikimini stratejik bir zafere dönüştürmeyi başaramıyor. Savaşın başında Hizbullah Genel Sekreteri Hasan Nasrallah kuzeyde ortak bir çaba başlatmaya karar verdi ve böylece kapsamlı bir çatışmaya doğrudan girmeden çok sayıda İsrail ordusu askerini kuşatarak Gazze'deki Hamas'a etkili bir şekilde yardım etti.

Geçtiğimiz Aralık ayının başında ilk ateşkes anlaşmasının çökmesinin ardından, çatışmaları yeniden başlattığını ve ancak Gazze'deki savaş sona erdiğinde ateşi keseceğini ilan etti.

Hizbullah'ın 60 bin İsrailliyi sınır boyunca evlerini boşaltmaya zorlaması, kuzeyde ölümlerin devam etmesi ve her gün onlarca roket ve insansız hava aracı fırlatması gibi eylemleri İsrail kamuoyundaki hayal kırıklığını körüklüyor ve harekete geçmesi için hükümet üzerindeki baskıyı arttırıyor.

Bu durum, üst düzey siyasi ve güvenlik kademeleri tarafından hala üzerinde düşünülen, Hizbullah'a yönelik saldırıları önemli ölçüde arttırarak ateşi kesmesini sağlamak ve genel bir savaştan kaçınmak fikrini doğurdu. Elinizde dev bir çekiç varken her sorun çivi gibi görünür. Ancak bu fikrin savunucuları Hizbullah'ın neden caydırılacağını ve İsrail'in blöf yaptığı sonucuna varmayacağını, dolayısıyla saldırıların bir savaşa yol açmadan devam edebileceğini düşündüklerini hala açıklayamıyorlar.

Bazı Likud ve aşırı sağcı kabine bakanları daha da ileri giderek Hizbullah'a karşı topyekûn bir saldırı başlatmak istiyor. Bu hafta 1982'deki başarısız Lübnan savaşının 42. yıldönümü ve görünen o ki bu insanlar İsrail'in Lübnan'a düzen getirme girişiminden hiçbir şey öğrenmemişler. Bazıları için İran'ın bombalanması ve bu ülkeden kaynaklanan nükleer tehdidin sona erdirilmesi de aciliyet arz ediyor. İsrail ordusunun gerçek durumu ve kabiliyetleri hakkında en ufak bir fikirleri olmadığı aşikar.

İsrail kendisini uluslararası meşruiyeti olmayan (7 Ekim katliamından sonra Gazze'deki yıkım ve ölümlerin boyutları ortaya çıkınca bu meşruiyet kayboldu), ABD'nin sağlam desteği olmayan ve düzenli mühimmat ve yedek parça tedariki sağlamakta zorlanan yorgun bir orduyla savaşırken bulacak gibi görünüyor. Savunma Bakanlığı Genel Müdürü Tümgeneral Eyal Zamir başkanlığındaki bir heyet, Biden'ın bir ay önce İsrail Hava Kuvvetleri için ayrılan 3 bin 500 akıllı bombanın sevkiyatını erteleme kararının ardından ortaya çıkan krizi Pentagon ve Dışişleri Bakanlığı ile görüşmek üzere bu hafta Washington'u ziyaret etti. Savunma Bakanlığı olumlu bir ilerlemeden bahsediyor ancak sorun hala çözülmüş değil.

Her şeyden önemlisi, televizyondaki konuşmacıların giderek daha fazla imada bulunmalarına rağmen, kamuoyu Hizbullah'ın roketlerinin Hamas'ınkilere kıyasla ne kadar büyük bir hasara yol açabileceğini henüz kavrayabilmiş değil. Savaşın ilk iki gününde Gazze Şeridi'nden açılan roket ateşi sonucu 20 kadar sivil hayatını kaybetti; bu felaket kamuoyu tarafından güneydeki yerleşim birimlerinde ve ordu üslerinde yaşanan eşi benzeri görülmemiş katliam sahnelerinin arka planında bastırıldı. Ancak Hamas'ın ilk gün attığı roket sayısı -5 bin- Hizbullah tarafından bir ay boyunca her gün tekrarlanabilir; ve bu roketlerin çoğu daha ağır, daha uzun menzilli ve daha isabetlidir.

Hizbullah'la savaşta arka tarafta on binlerce kişinin öleceğine dair tahminlerin abartılı olması çok muhtemeldir (pek çok şey vatandaşların İç Cephe Komutanlığı'nın talimatlarına itaat etme derecesine bağlıdır). Ancak her halükarda kuzeydeki ve merkezdeki şehirler geçmişte hiç görülmemiş ölçekte ve yoğunlukta bir tehditle karşı karşıya kalacaktır. Hizbullah'ın da tehlikenin büyüklüğünü anlamasını, Lübnan'ın altyapısına ve Lübnan halkına ne kadar zarar vereceğini kavramasını ve bunun davranışlarını dizginlemesini ummalıyız.

Son zamanlarda çıkan haberler İsrail hükümetinin kuzeyde bir savaş için istekli olduğu izlenimini yaratmış olabilir, ancak kesin bir şey söylemek zor. Bununla birlikte, İsrail ordusunun kapasitesini aşırı derecede zorlaması arzu edilen sonucun tam tersine yol açabilir ve geniş çaplı bir savaş olasılığını artırabilir.

İsrail minimum, Filistin maksimum

Biden'ın konuşmasının üzerinden bir hafta geçti ve Perşembe akşamı itibariyle Hamas'ın Gazze'deki lideri Yahya Sinvar'dan İsrail-Amerikan ateşkes ve ikinci bir rehine anlaşması önerisine resmi bir yanıt gelmedi. ABD yönetimindeki üst düzey isimler İsrail'in (konuşmadan bu yana dile getirdiği itirazlara rağmen) öneriye olumlu yanıt verdiğini ve topun Hamas'ta olduğunu vurguluyor.

Perşembe günü Arap medyasında yer alan haberlere göre Hamas, endişelerini birkaç aydır anlaşmayı baltalayan kritik bir konuya odaklayacak. Bu durum, İsrail'in Filistinlilerin maksimum taleplerini karşılamayıp sadece minimumunu sunmasından kaynaklanıyor. Taraflar arasındaki uçurum, anlaşmanın ilk aşamasından ikinci aşamasına geçişte yatmaktadır. “İnsani” kriterleri karşılayan rehinelerin (kadınlar, yaşlılar, hastalar ve yaralılar) kademeli olarak serbest bırakılacağı 42 günlük ateşkesin ardından, kalan rehinelerin ve esaret altında öldürülenlerin cesetlerinin iadesi karşılığında savaşın genel olarak durdurulması ve İsrail ordusunun Şerit'ten tamamen çekilmesi için müzakerelerin hızlandırılması gerekiyor.

Hamas, İsrail'in kendisine bir tuzak kurduğundan endişe ediyor ve bu endişesinde haklı da... Müzakereler sonuçsuz kalacak ve Başbakan Benjamin Netanyahu Aralık ayında yaptığı gibi savaşı yeniden başlatacak. Biden, Sinvar ve yardımcılarına etkili bir şekilde “Bana güvenin, savaş yeniden başlamayacak” diyor. Ancak Hamas, savaşın sona ermesini sağlamak ve örgütün zaferini (Gazze'deki yönetimin hayatta kalması sayesinde) etkili bir şekilde güvence altına almak için daha güçlü garantiler talep ediyor. Bu, Netanyahu'nun iktidarda kalmak istediği sürece sağlamakta çok zorlanacağı bir şey. Şimdiye kadar bu engeli yaratıcı yasal formülasyonlarla aşmaya yönelik tüm girişimler başarısız oldu.

İki ya da üç ay önce, İsrail'in savaştaki durumu daha iyi görünürken, Netanyahu bir karardan kaçınmaktaki ısrarı nedeniyle bir anlaşma yapma şansını kaçırdı. Şimdi ise durum daha karmaşık, Hamas zamanın kendi lehine işlediğinin farkında ve İsrail ordusunun sahadaki operasyonu giderek daha karmaşık hale geliyor. Bu koşullar altında en iyi hareket tarzı, savaşı durdurma pahasına da olsa bir rehine anlaşması için mümkün olan her türlü çabayı göstermek gibi görünüyor. Zira daha tehlikenin büyüğü Lübnan'da pusuda bekliyor.

İsrail'in bu süreyi kuzeyde ortalığı sakinleştirmek, Hizbullah'ın Rıdvan Gücü'nü sınırdan uzaklaştıracak bir siyasi çözüm olasılığını, ki bu olasılık sınırlıdır, değerlendirmek ve topyekûn bir savaş olasılığına hazırlanmak için kullanması gerekiyor.

Savunma Bakanı Yoav Gallant, İsrail-Suudi anlaşmasını ilerletmeye yönelik Amerikan çabalarının bir parçası olabilecek Hamas'a alternatif bir yönetim organı fikrini desteklemeye çalışıyor. Hamas dışında (ve dolaylı olarak Filistin Yönetimi'ne bağlı) bir Filistin oluşumu için başarılı bir şekilde “yönetim adaları” oluşturma olasılığı çok yüksek görünmüyor. Diğer olasılıklar - Hamas'ın iktidarını sürdürmesi, İsrail askeri yönetimi, Somali benzeri bir kaos - daha da kötü. 

Gazze'deki sahada Hamas çökmüyor. Askeri yeteneklerinin çoğu (silahlı militanlar, komuta sistemleri, roketler) gerçekten de zayıflatıldı, ancak bunların yerini hayatta kalmaya ve İsrail birliklerine kayıp verdirmeye odaklanan daha küçük ve daha esnek sistemler aldı. On binlerce Gazzelinin İsrail ordusunun elinde ölmesinin terör örgütünü gerçekten rahatsız ettiğini söylemek zor. Ölümler uluslararası alanda Filistin mücadelesinin yararına kullanıldı ve Sinvar bugüne kadar halkının başına gelen felaket için zerre kadar üzüntü göstermedi.

'Gazze'nin bazı kesimleri bölge dışı'

Gazze'deki sahada Hamas çökmüş değil. Askeri yeteneklerinin çoğu (silahlı savaşçılar, komuta sistemleri ve roketler gibi) gerçekten de zayıflatıldı, ancak bunların yerini hayatta kalmaya ve İsrail birliklerine kayıp verdirmeye odaklanan daha küçük ve daha esnek oluşumlar aldı. On binlerce Gazzelinin İsrail ordusu tarafından öldürülmesinin örgütü rahatsız ettiğini iddia etmek zor olacaktır. Bu ölümler Filistin davasına uluslararası destek sağlamak için başarılı bir şekilde kullanıldı ve Hamas'ın Gazze'deki lideri Muhammed Sinvar halkının başına getirdiği felaketten dolayı en ufak bir pişmanlık göstermedi.

Perşembe günü şafak sökmeden önce hava kuvvetleri Gazze'nin merkezindeki Nuseirat mülteci kampında mülteciler için sığınak olarak kullanılan bir okulu bombaladı. Filistinliler çoğu kadın ve çocuk olmak üzere onlarca kişinin öldüğünü bildirdi. Ordunun açıklaması ise tamamen farklı. İsrail ordusu Sözcü Birimi bunun, bazıları 7 Ekim'deki katliamda yer alan düzinelerce silahlı Hamas ve İslami Cihad üyesini hedef alan hassas bir operasyon olduğunda ısrar ediyor. Ordu ise saldırıda nispeten küçük, hassas güdümlü mühimmat kullanıldığını ve öncesinde kapsamlı bir istihbarat toplandığını savunuyor.

Geçen hafta Refah'ta düzenlenen benzer bir bombalı saldırının yankıları sürerken, iki versiyon arasındaki mücadele devam edecek. Son zamanlarda bu tür saldırılarla ilgili resmi askeri açıklamalara, operasyonların azami dikkatle ve uluslararası savaş hukukuna uygun olarak gerçekleştirildiğini belirten ayrıntılı bir paragraf eklendi. Lahey'deki mahkemenin gölgesi şimdiden olayların üzerinde belirmeye başladı. Yakın zamanda hükümet ve savunma teşkilatı tarafından yapılan bazı tartışmalarda, katılımcılar uluslararası tutuklama emirlerinin gizlice de çıkarılabileceğini öğrendiklerinde soluk soluğa kaldılar. Teorik olarak, üst düzey bir askeri yetkili ya da bir kabine bakanı yabancı bir ülkeyi ziyaret edebilir ve karaya ayak bastığında kendisini aranan bir şüpheli olarak bulabilir.

Ordunun saldırı harekatı şu anda üç bölgede gerçekleşiyor. 98. Tugay Cibaliya'dan ayrıldı ve Gazze'nin merkezindeki mülteci kamplarında faaliyet gösteriyor. 99. Tugay doğu-batı Netzarim Koridorunu elinde tutuyor ve buradan kuzeye ve güneye saldırılar düzenliyor. 162. Tugay Refah'ta saldırı halinde. Ancak bu sizi yanıltmasın: Bu sınırlı bir faaliyet ve çoğu zaman marjinal ve azalan bir değere sahip.

98. ve 99. tugaylar kısa süreli baskınlar düzenliyor ve ardından saldırıya uğrayan bölgeden ayrılıyor. Refah'ta ilerleme, sivillerin çok sayıda öldürülmesi korkusuyla ABD tarafından iletilen yasakların (“anlayışlar”) ardından sınırlı ve yavaştır. İsrail, Mısır sınırındaki Philadelphi güzergahının kontrolünü tamamen ele geçirdi ve böylece Hamas'ın silah kaçakçılığı kanallarının çoğunu bloke etmeyi umuyor.

Refah'a ilerleme sadece birkaç yüz metreyle sınırlı ve komutanlar oyalanmaktan ve hareketsizlikten şikayetçi. Başbakan Benjamin Netanyahu'nun son zamanlarda Refah'ta kalan dört Hamas taburunu yok etmekten nadiren bahsettiğini belirtmek gerekir. Taburlar kademeli olarak küçültülüyor, ancak personelinin çoğu şehri terk etmiş gibi görünüyor. Yakın zamanda tamamen etkisiz hale getirilmeyeceklerdir.

Savaşta net hedeflerin olmaması hem yedek hem de düzenli birliklerde tükenmişlik ve yıpranma duygularını yoğunlaştırıyor. Yedek kuvvetlerdeki komutanlar, çatışmaların başlamasından bu yana Gazze'deki savaşın yükünü neredeyse kesintisiz olarak çeken İstihkam Birliği, 401. Zırhlı Tümen ve piyade tugaylarındaki (Givati, Nahal ve Paraşütçü) düzenli taburların performansında keskin bir düşüş olduğunu fark ediyor.

Eğer bir tugay komutanı taburlarını Gazze dışında üç günlük bir dinlenmeye göndermek yerine düzgün bir şekilde çalışmaya devam etmelerini istiyorsa, konuşmaya bir aylık bir izinle başlaması tavsiye edildi. Askeri yükün halk arasında eşitsiz dağılımı, ordunun bir sonraki hamlesini planlayamaması ve yedek askerlerin önceden haber verilmeden acımasızca görevlendirilmesi personel arasında huzursuzluğa neden oluyor. Yüksek rütbeli subaylar cepheye vardıklarında ve komutanlara Siyonizm hakkında vaazlar vererek moral vermeye çalıştıklarında, aldıkları yanıt en iyi ihtimalle omuz silkmek oluyor.

Dahası, kısmen ordunun savaş zamanında ilan ettiği değerlere bağlı kalmamasıyla kendini gösteren, operasyonel disiplinde uzun vadeli bir düşüş başladı. Askerler, askeri kontrol altındaki bölgelere yaklaşan sivillere açık bir tehlike algılanmasa bile haksız yere ateş açıldığını ve “komşuluk hukukunun''nun kullanıldığını bildiriyor. Askerler, şüpheli ve askeri kontrol altındaki bölgelere giriş yapmadan önce Filistinlileri o bölgelere girmeye zorluyorlar. 

Bazı yedek birlikler, özellikle de komuta kademesinde bariz bir dini ideolojinin hakim olduğu birlikler, bu konularda sadece kendi isteklerine göre hareket etmektedir. Oradaki bir komuta merkezinde görev yapan bir yedek subay “Gazze'nin bazı kesimleri bölge dışıdır” diyor. Subay "Bu birliklerin bazı komutanlarının bakış açısına göre, alt kademelerde, askeri kanunlar ve uluslararası hukuk orada geçerli değil. Vaaz ettiğimiz savaş değerleri aşınmış durumda. Üst düzey komuta kademesi bunun farkında değil ya da bu konuyu ele alma zahmetine katlanmıyor." diye sürdürüyor konuşmasını.

Genelkurmay'daki dinozor

Perşembe günü yaklaşan son tarih öncesinde siyaset dünyasında belli bir gerginlik hakimdi. Mavi ve Beyaz Parti lideri Benny Gantz'ın, çoğu savaşın yürütülmesiyle ilgili olan taleplerinin karşılanmaması halinde birlik hükümetinden ayrılma tehdidinde bulunduğu ültimatomun son tarihi 8 Haziran Cumartesi günüydü. Netanyahu bu taleplere alaycı bir şekilde yanıt vermeyi tercih etti ve Gantz'ın Mayıs ortasındaki basın toplantısından kısa bir süre sonra hepsini reddetti. Gantz'ın son günlerdeki düşünceleri Başbakan'ın tutumunda olası bir yumuşama ile ilgili değil, daha ziyade Lübnan ve Gazze'deki olaylarla ilgili. Hizbullah'la kapsamlı bir savaşa girmemiz ya da her şeye rağmen bir rehine anlaşmasına varılması durumunda Gantz ve partideki meslektaşı Gadi Eisenkot'un savaş kabinesi masasında kalması daha iyi olmaz mı?

Biden yönetimindeki yetkililer de aynı görüşü savunuyor. Amerikalılar Gantz ve Eisenkot'un İsrail'de dümene yakın kalmasını çok istiyor ve diğerlerinin yanı sıra Başkan Joe Biden'ın kamuoyuna yaptığı konuşmanın bu sonucu yaratmasını umuyor. Gantz yine de cumartesi günü istifa etmeye karar verirse ve başka bir erteleme ilan ederek geleneğini takip etmezse, bu, ne Lübnan'da savaşın alevlenmesi ne de rehine anlaşması gibi iki senaryonun da gerçekleşmesinin yakın bir ihtimal olmadığını düşündüğü anlamına gelebilir.

Gantz kendi hızıyla gitmeye hazırlanırken, Netanyahu sağ tarafta, bakanlar Itamar Ben-Gvir ve Bezalel Smotrich'in kışkırtıcı ve tuhaf açıklamalar yapmakta birbirleriyle yarıştığı bir kuşatma hareketiyle karşı karşıya. Başbakan, davasına bakan savcılara karşı, koalisyonunu dağıtma girişimlerine karşı, sokaklardaki protesto hareketlerine karşı ve 7 Ekim saldırısına ve savaşın patlak vermesine yol açan hataları araştırmak üzere etkili ve tarafsız bir soruşturma komisyonu kurulması taleplerine karşı olmak üzere bir dizi cephede cephe gerisi savaşı vermeye devam ediyor.

Bu son konu hakkında, alışılmadık ya da tesadüfi olmayan bir şekilde, başbakan kendisini mağdur hissediyor. Kendisiyle konuşanlar, savunma kurumunun ve özellikle de istihbarat yetkililerinin 7 Ekim sabahı kendisine çelme taktığı, ülkeyi savaşa sürüklediği ve iktidarının devamını tehlikeye attığı izlenimini ediniyor. Hamas'ın hazırlıklarına ilişkin ilk istihbarat raporları geldiğinde, gece yarısı kendisini aramış olsalardı, öne çıkıp felaketi önleyebilirdi.

Bu, alternatif tarih için bir soru, kararsız kalacak ve yıllarca peşimizi bırakmayacak bir soru. Ancak o gece Şin Bet güvenlik servisi ve ordudaki akıbeti meçhul telefon görüşmelerine ilişkin sorular Genelkurmay üyeleri tarafından paylaşıldı. Küçük ve tamamen yetersiz savunma ve hazırlık önlemlerinin alınmasıyla sonuçlanan kararları verenler arasında İsrail Genelkurmay Başkanı Korgeneral Herzl Halevi, Şin Bet direktörü Ronen Bar ve küçük bir grup üst düzey ordu ve Şin Bet personeli vardı.

Ordunun soruşturmaları 7 Ekim'deki terör saldırısıyla ilgili bir dizi konuyu ele almaya başladı bile, ancak dinozor Genelkurmay karargahının koltuğunda oturmaya devam ediyor. O korkunç saatlerde orada tam olarak neler olduğunu sadece Halevi ve o konuşmalara katılan subaylar biliyor. Subay arkadaşları ve astları henüz neler olduğuna dair bir açıklama duymadılar, ki bu da muhtemelen soruşturmaların temel bir parçası olacak.

Bu köşenin geçtiğimiz aylarda belirttiği gibi, sıradan askerler arasında, savaşın başındaki hatalar için erken sorumluluk almalarına rağmen bunu henüz görevden alma ve istifa şeklinde pratik adımlara dönüştürmemiş olan üst rütbelilere karşı hayal kırıklığı artıyor (yakında ayrılacak olan Askeri İstihbarat Direktörü Tümgeneral Aharon Haliva hariç). Bu gerginlik zaman zaman genelkurmay başkanı ile generaller arasında sert tartışmalara dönüşüyor.

Gerilimin temelinde Halevi'nin Genelkurmay'da kapsamlı bir atama turu yapma kararı yatıyor; buna soruşturmaların sonuçları yayınlanmadan ve başarısızlıklardan sorumlu tutulanlara karşı adım atılmadan çok sayıda tümgeneral ve tuğgeneralin zorla görevden ayrılması da dahil. Eleştiriler çeşitli rütbeler arasında ve Tel Aviv'deki Kirya savunma karargahı ile cephe arasında dolaşıyor.

Geçen hafta ordunun savaştaki performansı hakkında sert eleştiriler içeren bir makale yayınlayan Albay Hanok Dauba bu hafta üstleri tarafından azarlandı. Bu, savaşın başında bir tuğgeneralin özel bir WhatsApp grubunda eleştiriler yönelttiği bir vakayı tekrarladı. Bu kınamanın nedeni grupta sivillerin de yer almasıydı.

Halen Ulusal Güvenlik Çalışmaları Enstitüsü'nde araştırmacı olarak görev yapan eski milletvekili Ofer Shelah Perşembe günü Yedioth Ahronoth gazetesinde yayınlanan yazısında 7 Ekim fiyaskosunun sorumlularının “emirle görevden alınmaları” gerektiğini yazdı. Shelah'a göre ancak böyle bir hamle “sorumluluk ahlakını pratikte hayata geçirebilir.''

Shelah şöyle diyor: ''İsrail ordusu, ahlakı olmayan, hiçbir şeyi olmayan bir örgüttür."

Ordudaki ve yedek kuvvetlerdeki pek çok üst düzey personel muhtemelen de bunu kabul eder. Şu anki genelkurmay başkanı büyük ölçüde bahtsız bir figür. Halevi dürüst ve ahlaklı, seçkin bir subaydır ve gözetiminde, büyük ölçüde kendisinin sorumlu olduğu korkunç bir ulusal felaket meydana gelmiştir. Bu hatanın ardından ordunun toparlanmasını etkileyici bir şekilde yönetmiş, Genelkurmay'da kapsamlı bir sistematik çöküşü engellemiş ve Gazze'deki kara harekatını yönetmek üzere hızla rayına oturtmuştur.

Şu anda da kuzeyde olası bir alevlenme öncesinde politikanın şekillendirilmesinde önemli bir yere sahip. Ancak görev süresinin sona erdirilmesi için erken bir tarih belirtmeden görevinde kalması ordudaki atmosferi bozuyor ve hem kendisini hem de orduyu bir bütün olarak dışarıdan gelen kaba siyasi saldırılara maruz bırakıyor.

Halevi'nin (ve hatta Şin Bet'ten Bar'ın) istifasının Netanyahu'nun haleflerinin atanmasını etkilemesine ve güvenlik hiyerarşisini şekillendirmesine izin verme riski olduğu doğrudur. Ancak yine de, yakın gelecekte tepede kapsamlı bir komuta değişikliği olmazsa, halkın orduya olan güveni ve bununla birlikte muharip birliklerin ve komutanlarının üstlerine olan güveni azalmaya devam edecektir.

Çeviri: YDH