Saha komutanlarına suikast düzenlemek başka, operasyonların yürütülmesinden doğrudan sorumlu olanlara suikast düzenlemek başka bir şeydir. 24 Ağustos'a kadar İsrail ölüm makinesinin her iki düzeyde de büyük başarılar elde ettiği söylenebilir. Ancak Erbain Günü Operasyonu ile Hizbullah tarafından benimsenen operasyonel planlar meyvelerini vermeye başladı.
YDH - Lübnan merkezli el-Ahbar gazetesinde yer alan makalesinde Gassan Suud, Erbain Operasyonu'nun Hizbullah ve Siyonist rejim açısından sonuçlarını değerlendiriyor. Gassan Suud, direnişin benimsediği operasyonel planlarının meyvelerini toplamaya başladığı değerlendirmesini yapıyor.
Gazze'deki savaşın başlangıcından bu yana İsrail ordusu ve istihbarat kurumları Lübnan'da dört açık yol izledi:
Birincisi, operasyonların planlanması ve denetlenmesiyle doğrudan ilgili saha komutanlarının öldürülmesi ki bu sayı 7 Ekim'den bu yana Komutan Fuad Şukur da dahil olmak üzere yediye ulaştı.
İkincisi, sınırın ön hatlarından roket ve füze ateşleyen direnişçilere dönük suikastlar ki bunların sayısı 600 şehit ve yaralıyı aştı.
Üçüncüsü, sınırlı karadan sızma girişimleri.
Dördüncüsü, yaklaşık her on günde bir, İsrail ordusunun Hizbullah'ın füze ve stratejik cephanelikleri olduğunu varsaydığı yerlere saldırmak için belirlenen coğrafi alan içerisinde Hizbullah ile karşılıklı askeri operasyonların kapsamı dışına çıkması oldu.
Birinci ve ikinci hatlarda İsrail ordusu, Suriye savaşından bu yana ABD ile biriktirdiği kamera verileri, resmi ve özel Lübnan kayıtları, modern telefonlar, telekomünikasyon, gözetleme uçakları, uydular, göz ve ses izleri ve daha fazlası dahil olmak üzere tüm askeri teknolojiyi kullandı.
Hizbullah, İsrail'in modern teknolojik imkânlarının (eski ve yeni istihbarat kurumlarının topladığı bilgilere dayanarak otomatik olarak hedefler üreten yapay zekâ sistemleriyle bağlantılı) farkında olmasına rağmen, planlarını değiştirme konusunda acele etmedi, başlangıçtaki plana göre konvansiyonel silahlarla çalışmaya devam ederken, yeni gerçeklere uygun planlar, savaş yöntemleri ve silahlar geliştirerek doğru anı bekledi.
Hizbullah'ın bir kısmı 7 Ekim'den sonraki ilk saatlerde her savaşta gerekli olan sürpriz unsurunu kaybettiğine inanırken, Hizbullah'ın büyük kısmı bugün, İsrail'in birinci ve ikinci kulvardaki tüm ifşaatlarından sonra, yaşananların kesinlikle kendi lehine olduğuna inanıyor.
Zira İsrail ordusu sürprize gelişmiş teknolojisiyle benzer bir sürprizle karşılık verecekti; bu teknoloji, onunla başa çıkmak için uygun araçlar bulan direniş tarafından ifşa edildikten sonra bugün artık sürpriz olmaktan çıktı değil.
Üçüncü yola gelince, İsrail'in başarısızlığı Hizbullah'ın hiçbir etkisinin olmadığı, sızma girişiminde bulunanların yeşil ve beyazı yakan ateşin yoğunluğuna rağmen Hizbullah'ın hala var olduğunu görünce şaşırdığı şehirlerin dış mahallelerinde bile tekrarlanıyor.
Hiç şüphe yok ki bu savaşın ortaya çıkardığı en önemli askeri sırlardan biri, UNIFIL ve Lübnan güvenlik güçlerinin tüm kurumlarıyla konuşlanmasına, kameralara, sensörlere ve uydulara rağmen ve art arda gelen iç karışıklıklara ve Suriye savaşına rağmen Hizbullah'ın 2006'dan sonra cephede kurduğu tesislerin (İsrailliler bunları doğa rezervleri olarak tanımlıyor) büyüklüğü ve niteliği.
Bugün bile direniş savaşçıları, ateşin yoğunluğuna, birbiri ardına sızmaları engellemelerine ve 300 günden fazla bir süredir İsrail askeri noktalarına her gün yüzden fazla roket yağdırmalarına rağmen, sekiz kilometreyi aşmayan dar bir coğrafi alanda, en son askeri teknolojiyle yakından izlenen ve çatışma alanının genişletilmesine karar verilmesi bir yana, sistematik günlük bombardımana tabi tutulan karakollarında kalmaya devam ediyor.
Aynı zamanda Hüdhüd'ler her gün Filistin semalarında uçmaya devam ediyor ve Hizbullah'ın bu savaşta şu ana kadar kullandığı iki yeni silah olan kameralarla donatılmış Almas füzesi ile başa çıkmanın bir yolunu henüz bulabilmiş değil.
Dördüncü yol İsrailliler için en önemli olanı, zira stratejik silah depolarının ortadan kaldırılması İsrail güvenlik, askeri ve siyasi kurumlarının Lübnan ile çatışmayı genişletmesi için bir ön koşul.
Hizbullah'ın 300 günden fazla bir süre boyunca onlarca kez İsrail'in hava caydırma kabiliyetinin, direnişçilerin hala serbestçe hareket ettiği ve roket attığı sınırın yedi kilometresinde bile mevcut olmadığını kanıtlamasına ve çeşitli vesilelerle stratejik depolarından hiçbirinin zarar görmediğine dair açık mesajlar göndermesine rağmen, İsrail istihbaratı on beş yıl boyunca geliştirdiği hedef bankasının doğru olduğuna ve stratejik depoları gerçekten vurduğuna inanmaya devam etti.
İsrail istihbaratının suikastlar konusunda elde ettiği 'başarılar' İsrail'in kendine olan güvenini arttırdı ve Amerikalılarla birlikte onların da bilgilerinin gerçekten güvenilir olduğuna inanmalarını sağladı.
Fakat 25 Ağustos'tan bu yana İsraillilerin er ya da geç savaşa girip girmeyeceğini belirleyen dördüncü yol üzerinde doğrudan etkisi olan pek çok şey değişti.
O şafak vaktindeki karmaşık Erbain Operasyonu'nun ilk kısmında İsrail Hava Kuvvetleri, İsrail istihbarat makinesi bir kez daha yanlış hedef bankasının tuzağına düştüğünü fark etmeden önce, çok sayıda saptırma noktasına tarihinin en büyük "önleyici saldırılarından" birini başlattı.
Güya 'önleyici' saldırının sona ermesinden dakikalar sonra Hizbullah da tamamen 'teknolojik olarak izole edilmiş' gruplar aracılığıyla ve yakılmış, yıkılmış ve tam tamına gözetlenen bölgeden, uzaktan kumandalı ya da zaman ayarlı füzeler ve insansız hava araçlarıyla 7 Ekim'den bu yana en büyük saldırıyı başlattı ve İsrail Hava Kuvvetleri ve insansız hava araçlarının saldırıyı başlatan tek bir direniş savaşçısını hedef almasını engelledi.
7 Ekim'den önce İsrailliler roket fırlatılan yerleri izliyor ve ağır ateşle karşılık vererek fırlatıcıları imha ediyor ve geri çekilmekte geciken direnişçileri öldürüyordu. 7 Ekim'den sonra ise insansız hava araçları roket fırlatılmasını takip eden hareketleri izledi ve roket fırlatanları evlerine ve arabalarına kadar kovaladı.
Fakat Erbain Günü'nde, 7 Ekim'den bu yana ilk kez İsrail ordusu ateş edenlere ulaşamadan roketler ve insansız hava araçları ateşlendi ve İsrail ve Amerikan istihbaratı tüm teknolojik imkanlarına rağmen faillerin kim olduğu ve nereye çekildikleri konusunda hiçbir fikre sahip değil.
Bunun nedeni Hizbullah'ın yeni koşullara uyum sağlaması ve yeni İsrail-Amerikan eylem kitiyle başa çıkmak için gereken teknolojik, güvenlik ve askeri taktikleri geliştirmesi ve direniş savaşçılarını İsrail ve Amerikan radarlarının ayırt edemeyeceği şekilde izole etmek için yeni teknikler sunması.
Aynı zamanda Hizbullah'ın konvansiyonel insansız hava araçlarının ilk nesli İsrail'in tüm caydırıcı unsurlarını aşarak İsrail'in derinliklerine, Tel Aviv'in kenar mahallelerine kadar nüfuz etti ve hedeflerine tam isabetle ulaşarak İsrail istihbaratını bir günde üçüncü kez hezimete uğrattı.
Düşman istihbaratı, sınır tepelerinden birine, tüm bölgeyi yakıp yıkacak kadar çok miktarda en son Amerikan yapımı yıkıcı bombalarıyla şiddetli bir bombardıman yaparak nefes almaya çalışırken, sonraki iki gün içinde aynı bombalanan bölgeden roketlerin atılmaya devam ettiğini görünce şaşırdı, bu da tesislerinin zarar görmediği anlamına geliyordu.
Böylece İsrail istihbaratı, bilgileri doğru olsa bile (ki bu dar cephe aralığında mümkün), tahkimatın olağanüstü Amerikan bombalarının İsrail'in belirlediği hedeflere ulaşmasına izin vermediğini gördü.
Bu da İsrail'i savaşa devam etme konusunda cesaretlendirebilecek dördüncü yolun Erbain'den bu yana gerçek bir ikilem ve kapalı bir ihtimalle karşı karşıya olduğu sonucuna götürüyor, zira İsrail'in UNIFIL ve diğerlerinin yardımıyla son yirmi yılda doğru bir şekilde toplayamadığı bilgileri bugün toplayamayacak.
İşleri İsrail için daha karmaşık, Lübnan içinse daha olumlu hale getirmek için Hizbullah son iki haftada İsrail'in birinci ve ikinci hattında kaymalar yaşadı.
Liderlere yönelik suikastlar düzeyinde, misilleme denklemini tüm siyasi, güvenlik ve iktisadi baskı ve karmaşanın beraberinde kurdu ve liderlerini 7 Ekim'den Şukur suikastına kadar olan durumun aksine her düzeyde benzeri görülmemiş güvenlik tedbirlerine bağladı. Bununla birlikte, İsrail'in ihlalleri her zaman mümkün, ancak bu o kadar kolay olmayacak.
Roket ateşleyen ya da cephe hattında hareket eden direnişçilere suikast düzenlenmesi düzeyinde, son iki hafta içinde etkinliği iki katına çıkan ve şehit sayısındaki düşüşle aynı zamana denk gelen destek operasyonlarının hızını azaltmadan operasyon yöntemlerinde radikal değişiklikler yapıldı.
Yukarıda anlatılanlar, 7 Ekim'den bu yana İsrail ordusu ve istihbaratının Lübnan'a karşı dört yolunun, Erbain'den bu yana sağlam duvarlar ve İsrail aklının öngöremediği ve henüz bunları aşmak için uygun araçları bulamadığı akıllı ve hızlı askeri taktiklerle çarpıştığını gösteriyor ki bu şu anda savaş hayaletini ortadan kaldırarak Lübnan ve Lübnanlıların yararına ve bu nedenle kapsamlı bir savaşın ortadan kaldırılması veya dışlanmasının her şeyden önce ve hala iki düzeyde direnişin imkanlarıyla bağlantılı olduğu fikrine yol açıyor.
Birincisi, İsrail istihbaratını tahminlerinin, hedef bankalarının vs. yanlış olduğuna ikna etmek ki bu Erbain Günü'nden bu yana iki kat daha etkili oldu.
İkincisi, direnişin niteliksel cephaneliğini, özellikle de henüz kullanılmamış ve hala güçlendirilmiş stratejik tesislerde bulunan ve hedeflerine İsrail istihbaratının başa çıkamadığı ilk nesil eski insansız hava araçlarından çok daha hızlı ve kolay bir şekilde ulaşabilen hassas ve ağır balistik füzelerini muhafaza etmesi.
Bu, askeri ve sivil havaalanları, limanları, demiryolları, doğalgaz platformları, altyapısı, Dimona'daki nükleer reaktörü ve petrokimya tanklarıyla 'modern İsrail devletine' yönelik en ciddi tehdittir.
İsrailliler, bugün çatışan Hizbullah'ın üç birliğinin, özellikle Gazze'deki askeri kararlılık, Batı Şeria'daki şiddetli direniş, İran'ın misilleme tehdidi ve İsrail hükümeti üzerindeki iç ve dış baskılar ışığında, bir halk örgütü olarak idari ve siyasi yapısıyla devletin dayanamayacağı şeylere dayanabilen Hizbullah örgütünün sadece küçük bir kısmı olduğunu biliyor.
Çeviri: YDH
