Düzinelerce ABD üniversitesindeki kitlesel protestolar, antisemitizmle ilgili boğucu ve yanıltıcı bir tartışmaya indirgenemez.
YDH- Araştırma görevlisi Remzi Barut, ''Humanity at Its Best: Why are US Students Rising for Gaza?'' başlıklı makalesinde, ABD üniversitelerindeki kitlesel protestoların antisemitizmden değil Gazze'deki soykırımın reddedilmesinden kaynaklandığını, farklı geçmişlerden gelen öğrencilerin savaşın sona ermesi ve ABD'nin İsrail'e verdiği desteği sonlandırması talebinde birleşerek İsrail soykırımına ilişkin direnmelerinin Amerikan görüşlerinde önemli bir değişime öncülük ettiğini savunuyor.
***
Ülkenin dört bir yanındaki binlerce Amerikalı öğrenci, Yahudi halkına yönelik patolojik bir nefret nedeniyle kendi geleceklerini ve güvenliklerini riske atarak protesto yapmıyor. Bunu, İsrail devletinin Gazze'de savunmasız Filistinlilere karşı gerçekleştirdiği toplu katliamı tamamen reddederek ve haklı bir öfke duyarak yapıyorlar.
Öfkeliler çünkü 7 Ekim'de başlayan Gazze Şeridi'ndeki katliam tamamen ABD hükümeti tarafından finanse ediliyor ve destekleniyor.
Bu kitlesel protestolar 17 Nisan'da Columbia Üniversitesi'nde başladı ve New York'tan Teksas'a, Kuzey Carolina'dan Kaliforniya'ya kadar tüm ABD coğrafyasını kapsadı.
Protestolar, doğası ve yoğunluğu bakımından ABD'de 1960'lı ve 70'li yıllarda Vietnam Savaşı'na karşı düzenlenen savaş karşıtı protestolarla karşılaştırılıyor.
Bu karşılaştırma yerinde olmakla birlikte, mevcut protestolardaki etnik çeşitliliğe ve sosyal kapsayıcılığa dikkat etmek kritik önem taşımaktadır. Pek çok kampüste Arap, Müslüman, Yahudi, Siyah, Amerikan yerlisi ve Beyaz öğrenciler Filistinli akranlarıyla omuz omuza savaşa karşı ortak bir duruş sergiliyor.
Hiçbiri, Vietnam Savaşı döneminde pek çok Amerikalı öğrenci için olduğu gibi, Gazze'de savaşmak üzere askere alınabilecekleri korkusuyla hareket etmiyor. Bunun yerine, net bir dizi öncelik etrafında birleşmiş durumdalar: savaşın sona erdirilmesi, ABD'nin İsrail'e verdiği desteğin sona erdirilmesi, üniversitelerinin İsrail'e doğrudan yatırım yapmasına son verilmesi ve protesto haklarının tanınması. Bu idealizm değil, insanlığın en güzel anları.
Kolombiya'da başlayan kitlesel tutuklamalara ve her yerde barışçıl protestoculara karşı uygulanan doğrudan şiddete rağmen hareket daha da güçlendi.
Diğer taraftan, başta Başkan Joe Biden olmak üzere ABD'li politikacılar, protestocuların makul ve küresel olarak desteklenen taleplerinin hiçbiriyle ilgilenmeden onları antisemitizmle suçladılar.
Demokrat ve Cumhuriyetçi kurumlar bir kez daha İsrail'e körü körüne destek vererek bir arada durdular.
Biden “antisemitik protestoları” kınayarak bunları “kınanması gereken ve tehlikeli” olarak nitelendirdi.
Birkaç gün sonra ABD Temsilciler Meclisi Başkanı Mike Johnson sıkı güvenlik önlemleri altında üniversiteyi ziyaret etti ve demokrasiyi benimsediğini, ifade özgürlüğüne ve toplanma hakkına saygı duyduğunu iddia eden bir ülkeye hiç yakışmayan bir dil kullandı.
“Bu tür nefret ve antisemitizmin kampüslerimizde yeşermesine izin veremeyiz” diyen Johnson sözlerini şöyle sürdürdü “Bugün burada meslektaşlarıma katılıyor ve Başkan (Minouche) Shafik'i bu kaosa derhal bir düzen getiremezse istifa etmeye çağırıyorum.”
Ancak Shafik, New York Polis Departmanını protestocuları bastırmaya çağıran ve onları yanlış bir şekilde antisemitizmle suçlayan kişi olduğu için zaten bu işin içindeydi.
ABD ana akım medyası da protestoların arkasındaki nedenlere ilişkin kafa karışıklığına ve yanlış bilgilendirmeye katkıda bulundu.
Wall Street Journal, Steven Stalinsky gibi yazarların, İsrail'in Gazze'deki korkunç soykırımını eleştirmeye cesaret ettikleri için genç adalet aktivistlerini karalamasına bir kez daha izin verdi.
Stalinsky, “Hamas, Hizbullah, Husiler ve diğerleri ABD'de ve Batı'da aktivist yetiştiriyor” iddiasında bulunarak ABD'nin soykırıma verdiği destekle ilgili eleştirel bir tartışmayı bir kez daha tuhaf ve asılsız yönlere çekti.
ABD'li müesses nizam yazarları kendilerini ve okuyucularını kandırmaya devam etmek isteyebilirler ancak gerçek şu ki, ne Hizbullah ne de Hamas'ın 'adam toplayıcıları', gençlerin genellikle hükümet ve büyük şirketlerde lider olmak üzere yetiştirildiği Sarmaşık Birliği ABD üniversitelerinde aktif değildir.
Tüm bu dikkat dağıtıcı unsurlar, Amerikan toplumunda İsrail ve Filistin'e yönelik popüler görüşlerde uzun vadeli bir paradigma değişikliği vaat eden yadsınamaz değişimden kaçınmak içindir.
Mevcut savaştan önceki yıllarda Amerikalılar İsrail ve ülkelerinin Tel Aviv ile sözde 'özel ilişkisi' hakkındaki görüşlerini değiştiriyorlardı.
Bağımsızlar ve bir dereceye kadar genç Cumhuriyetçiler arasında da gözlemlenebilen bu eğilime genç Demokratlar öncülük ediyor.
“Orta Doğu'daki sempatinin artık İsraillilerden çok Filistinlilere ait olduğunu” iddia eden bir açıklama geçmişte düşünülemezdi. Ancak yeni normal bu ve konuyla ilgili son kamuoyu yoklamaları, Biden'ın azalan onay oranlarıyla birlikte bu gerçeği kanıtlamaya devam ediyor.
Kariyerlerini İsrail'e verdikleri koşulsuz destek üzerine kurmuş ve sürdürmüş olan eski kuşak Amerikalı siyasetçiler yeni gerçeklik karşısında şaşkına dönmüş durumdalar. Kullandıkları dil karışık ve yalanlarla dolu. Yine de, İsrail hükümetinin taleplerini karşılamak için kendi halklarından bir nesli - Amerika'nın gelecekteki liderlerini - karalamaya kadar gitmeye hazırlar.
İsrail Başbakanı Benjamin Netanyahu 24 Nisan'da televizyonda yaptığı bir açıklamada protestocuları “önde gelen üniversiteleri ele geçiren” “antisemitik çeteler” olarak tanımladı ve barışçıl protestocuların “İsrail'in yok edilmesi” çağrısında bulunduklarını iddia etti. Bu sözler, politikaları ve ideolojileri ne olursa olsun tüm Amerikalıları öfkelendirmeliydi. Bunun yerine, daha fazla ABD'li siyasetçi Netanyahu'nun sözlerini papağan gibi tekrarlamaya başladı.
Ancak siyasi fırsatçılık sadece uzak gelecekte değil, önümüzdeki haftalarda ve aylarda, özellikle de başkanlık seçimleri öncesinde bir geri tepme etkisi yaratacaktır.
Milyonlarca Amerikalı savaştan, hükümetlerinin yabancı bir ülkeye bağlılığından, militarizmden, polis şiddetinden, ABD'de ifade özgürlüğüne getirilen benzeri görülmemiş kısıtlamalardan ve daha fazlasından açıkça bıkmış durumda.
Önceki nesillerin kişisel çıkarlarına ya da tarihsel ve ruhani yanılsamalarına bağlı olmayan genç Amerikalılar 'artık yeter' diyorlar. Slogan atmaktan daha fazlasını yapıyorlar ve hep birlikte ayağa kalkarak cevaplar, ahlaki ve yasal hesap verebilirlik ve savaşın derhal sona erdirilmesini talep ediyorlar.
ABD hükümeti hiçbir adım atmadığı, hatta milyonlarca Filistinliye karşı saldıran İsrail savaş makinesini beslemeye devam ettiği için, bu cesur öğrenciler kendileri harekete geçiyor. Bu kesinlikle Amerika Birleşik Devletleri tarihinde hayranlık uyandıran, dönüm noktası niteliğinde bir andır.
Dr. Remzi Barut gazeteci, yazar ve The Palestine Chronicle'ın editörüdür.
Çeviri: YDH
