Orinoco Tribune'da, Halit Bereket, direniş hareketleri karşısında Siyonist-ABD ittifakının felce uğrayışını açıkladı.
YDH- Venezuela'dan yayın yapan Orinoco Tribune'da yayımlanan makalenin yazarı Filistinli Halit Bereket, silahları taşıyan direnişçilerin vizyonunun, ideolojisi ve kararlılığının, düşmana korku ve kafa karışıklığı aşılayarak Filistin'in kurtuluşunu gerçekçi ve ulaşılabilir bir hedef haline getirmede çok önemli bir rol oynadığını vurguluyor.
Siyonist düşman ve müttefiklerinin hepsi, onca fikir ayrılıklarına rağmen 7 Ekim 2023'ü "büyük bir şok" ve işgal altındaki Filistin'deki sömürgeci yerleşimci projenin tarihindeki "en tehlikeli güvenlik başarısızlığı" olarak tanımlama konusunda artık hemfikirler.
Tel Aviv ve Washington'da "savaşın çözüm olduğu" ve Direniş Ekseninin "en büyük varoluşsal tehdidi" oluşturduğu konusunda bir fikir birliği varken, düşman kampındaki anlaşmazlık stratejik hedefleri değil yöntemleri ve taktikleri üzerinde kalırken, kolonilerini -kendisinden ve düşmanlarından- kurtarmak için "müttefikler arasında yakın işbirliğinin gerekliliği" hakkında çok konuşuldu.
Özelde ve kamuoyu önünde pozisyonlarını şöyle açıklıyorlar: ''Hepimiz İran'dan, Sinvar'dan, Nasrullah'tan ve el-Husi'den nefret ediyoruz; ama belirsizlik ve hassas füzelerin olduğu bir dönemde savaşın sonuçlarını kim garanti edebilir?''
İsrail işgal ordusunun Gazze'ye, Batı Şeria'ya, Güney Lübnan'a ve Suriye'ye attığı her Amerikan mermisi ve direnişin verdiği her yanıtla birlikte Siyonist-ABD başarısızlığı daha da büyüyor.
Petrol şeyhleri, Camp David rejimi, Vadi Araba Krallığı ve Oslo mafyası "İsrail'in Hamas'a karşı zaferi" müjdesini beklerken, imparatorluk, birden fazla uluslararası gücün ilerlediği ve bu değişimlerin bir füze hızıyla gerçekleştiği bir dünyada güç dengesindeki avantajını ve stratejik konumunu kaybediyor!
İsrail'in yenilgisi ve başarısızlığı demek bu düşman kampı oluşturan tüm kutuplar için de feci bir başarısızlık demektir. Yıkıcı savaşlar, ekonomik sömürü ve siyasi tahakküm, emperyalizm ve sömürgeciliğin doğasında vardır.
Bu güçler 500 yıldır gezegeni yağmalamakta ve tarihin en büyük silahlı soygununu gerçekleştirmektedir. Sadece Filistin'i, Arapların ve Müslümanların zenginliklerini ve hayallerini çalmakla kalmadılar, aynı zamanda kıtaları sömürgeleştirdiler, halkları ezdiler ve kabileleri yok ettiler.
ABD, savaş, teslimiyet ve yenilgi "anlaşmaları" dayatması yoluyla "yeni dünya düzenini" kendi istediği şekilde yeniden üretmek istedi. Topyekûn savaş denenmiş ve test edilmiş bir reçeteydi ve ABD bombalarla yenemediği ülkelere yaptırımlar, kuşatma ve açlık savaşları dayattı. Gelgelelim, bugünün gerçekleri ile yüzleşen ABD şok oldu ve kafası karıştı.
Bölgemizdeki güç dengesi yeni yüzyılın başında değişti. Bu dönüşümün noktası, Lübnan direnişinin Mayıs 2000'de silahlı güç kullanarak ve siyasi taviz vermeden Güney'i özgürleştirmeyi başardığı tarihi zaferle tanımlanabilir.
Bu zafer, silahlı mücadelenin, cihadın ve direnişin en zor koşullarda bile mümkün olduğunu kanıtlayan yeni bir devrimci model sunmuştur. Artık elimizde denenmiş ve test edilmiş, aynı zamanda etkili bir reçete var.
Direniş artık düşmana ve ortaklarına şunu söyleyebilir: ''Sabrımızı sınamayın. Savaşa yeltenirseniz, çığlıklarınız Kıbrıs'tan duyulur.''
Direnişin 2000 yılında Lübnan'da elde ettiği ve Ehud Barak'ı yenilgiyi kabul etmeye zorlayan açık zafer, Filistin direnişi tarafından 2005 yılında Şaron'u geri çekilmeye ve yerleşim yerlerini sökmeye zorladığında tekrarlandı.
Canavar Şaron kararlarını ateş altında almak zorunda kaldı, bunları "acı verici kararlar" ve "zor seçimler" olarak adlandırdı ve hazır bir gerekçe sundu: "Bunu İsrail'in hayatta kalması için yaptım!"
Siyonist varlık, işgalcinin hedefleri engellendikten sonra direniş ve onun halk beşiği saldırıya karşı koyup üstesinden gelebildiğinde art arda şoklar yaşadı.
Savaş makinesinin yok ettiklerini yeniden inşa etmek de ikinci bir zaferdi zira direniş ve siyasi vizyon, silahlar ve net hedeflere ek olarak, örgütlenme ve planlama yeteneğine de sahiptir. Her savaştan sonra gücünün daha da artması bundan.
Çünkü bu artık resmi Filistin Kurtuluş Örgütü ve kibirli gerici Arap rejimlerinde sık sık olduğu gibi kendiliğinden ve doğaçlama bir durum, anlık bir "öfke", "panik" ya da "öfke patlaması" değildir!
Kararlılığı ve zaferi sağlayan şey silahların miktarı ya da türü değildir. Örgütlenme, hareketi yenileme, siyasi irade kullanma ve alternatif bir devrimci proje formüle etme becerisi yoksa silahlar paslanıp değersiz hurdalara dönüşebilir.
Pakistan şu anda 245 milyonu aşan nüfusuyla en büyük Müslüman nükleer devlettir ve Mısır 2 milyonu aşan ordusu ve güvenlik aygıtıyla en büyük Arap ülkesidir!
Siyonistler işgal altındaki Batı Şeria'da bir mülteci kampında silahlı bir Filistinli hücreden korkarken, düşman bunları görmüyor ve dikkate almıyor.
Düşmanı ve onun aygıtlarını korkutan şey, tek başına silah değil, silahları taşıyanların hedefi ve vizyonu ile onları yönlendiren ideolojidir.
Lübnan halkı 2000 yılındaki zaferini Hizbullah "çıkmazı kırabilecek silahlara" sahip olduğu için değil, direniş, düşmanı sürekli bir başarısızlık ve şok durumuna ittiği ve bu durum zamanla bir inkar durumuna ve ardından düşmanın yenilgiyi kabul etmeye hazır olmasına dönüştüğü için elde etti.
Bugün direniş, düşmanın koşulları hakkında derin bilgiye sahipse, zayıf ve güçlü yönlerini biliyorsa, caydırıcı silahlara ve bu silahları üretme ve geliştirme yeteneğine sahipse, niteliksel olarak ilerlemişiz demektir ve düşman ordusunu yenilgiye uğratma ve gayrimeşru varlığı ortadan kaldırma olasılığı sadece bir zaman meselesi haline gelmiştir.
Filistin'i özgürleştirme hedefi tarihi bir olasılık olmaktan çıkıp gerçekçi ve ulaşılabilir bir olasılık haline gelmiştir.
Yemen halkı ve onun yiğit silahlı kuvvetleri, ABD ve İngiliz emperyalizminin bölgedeki ve dünyadaki filolarına karşı koymada bize yeni ve eşsiz bir devrimci model sunmaktadır.
Sana'a'da sağlam ve güvenilir bir liderliğin varlığı ve mücadelenin gerçekliğinin stratejik bir okumasıyla, Yemen'in Pentagon'u nasıl bir şok ve inkar çemberine sokabildiğini gördük.
Bu gerçeklik aniden ortaya çıkmadı. Sabır ve fedakârlık birikimiyle elde edildi ve 2015'ten bu yana kuşatma ve saldırıya karşı koyan Yemen halkının kararlılığından, Ensarullah önderliğindeki Yemen devriminin savaş alanı, siyasi ve askeri deneyim açısından elde ettiği kazanımlardan ve silahları kullanma, kullanma ve geliştirme konusundaki inanılmaz becerisinden ayrılamaz.
Gazze Şeridi ve bölgedeki Siyonist varlık, 1948'den bu yana tarihinin en kötü dönemini yaşamaktadır ve Filistin halkının kararlılığı ile yerin altında ve üstünde mucizeler yaratan cesur direnişi karşısında çaresizdir.
Siyonist "seçkin birliklerin" başarısızlığı, Eylül 2000'deki El Aksa İntifadası'ndan bu yana ateşle aşılanmış ve birçok savaş ve muharebede mücadele ederek Tufan'ın ve Tufan'ı takip eden dönemin temellerini atan silahlı, organize Filistin taburlarıyla karşılaşmalarında açıkça görülmektedir.
Evet, Siyonist varlık her sömürgeci gibi suçlu ve güçlü bir düşmandır, muazzam yeteneklere sahiptir ancak daha çok direniş tarafından gözleri de vizyonu da oyulmuştur, düşman şimdilerde, onu bir şok ve kafa karışıklığı döngüsüne sokan öfkeli bir canavara dönüşmüştür.
Tıpkı böyle bir canavar gibi Siyonist proje de yenilgiye, felce ve hatta yok olmaya doğru gidecektir.
Çeviri: YDH
