«Hakikat tek başına yeterli değildir; direniş gereklidir.»
YDH- Karşı Hegemonik Çalışmalar Merkezi Direktörü Tim Anderson, el-Meyadin için kaleme aldığı makalesinde, anlatıları çarpıtan ve muhalif sesleri bastıran Siyonist çete ve Anglo-Amerikan emperyalizmi karşısında Filistin halkının kendi kaderini tayin hakkını tanımanın kritik öneminin altını çizerken akademisyenlerin ve kamusal entelektüellerin yanlış bilgilendirmeyle mücadele etme ve kurtuluş ve adalete ulaşmanın bir aracı olarak Filistin direnişinin meşruiyetini savunma konusundaki etik sorumluluklarını hatırlatıyor. Anderson, İran İslam Cumhuriyeti'nin direniş gruplarının başlıca destekçisi olduğunu belirterek, onun, bölgesel kendi kaderini tayin hakkına olan bağlılığının İsrail ve Amerikan çıkarları tarafından karşılaştığı düşmanlıkta önemli bir faktör olduğunu belirtiyor. Suriye'nin Direniş Ekseni'ndeki önemli rolünün altını çizen metin, bölgedeki direniş hareketlerinin desteklenmesi gerektiğini tekrarlayarak çatışmaları şiddetlendiren dış müdahaleleri de eleştiriyor.
Dünya kamuoyu, İsrail'in 2023-2024 yıllarında Gazze'de gerçekleştirdiği vahşete karşı harekete geçti. Ağır bir şekilde sansürlenen ABD sosyal medyasında bile, çocuklar da dahil olmak üzere sivil halka yönelik tekrarlanan katliamlar ve Siyonist saldırganlık yer kapladı. İsrail denilen koloninin itibarı sonsuza kadar lekelenmiştir, bu utançtan asla kurtulamayacaktır. Ne var ki, Anglo-Amerikan propaganda aygıtı hâlâ önemli bir etkiye sahiptir.
Kurtuluşla gerçekten ilgilenen ve gerçeği arayanlar için, Filistin mücadelesinin bazı önemli yönlerinin, Batı sansürünün ne olduğunun ve özellikle de direnişin önemini anlama, kurtuluş ve kendi kaderini tayin etme yolundaki kilit rolünün daha iyi açıklanarak entelektüellere ahlaki yükümlülüklerinin hatırlatılması, bu görevlerin açığa kavuşturulması gerekiyor.
Direniş okulunun savunucuları, meşru halk direnişini desteklemek için bilgi vermeli, teşvik etmeli ve güven inşa etmelidir.
Sömürgeci güçlerin neredeyse tamamı, ana ilkesi bir halkın kendi kaderini tayin hakkı olan Uluslararası Haklar Bildirgesi'nin ikiz sözleşmelerine giren 1960 Dekolonizasyon Bildirgesi'nde çekimser kaldı. Sonrasında hegemonik güçler sömürgeciliğe, işgale ve apartheid'a karşı direnme hakkına ilişkin BM deklarasyonlarını ve sözleşmelerini inkar etmeye çalıştılar ancak engelleyemediler. Sonuç olarak bugün sömürgecilik karşıtı direniş gruplarının çoğu “terörist” olarak yasaklanmıştır, ancak bu yasaklar sadece hegemonik rejimlerde uygulanmaktadır. Anglo-Amerikanlar ve işbirlikçileri inkar içinde yaşarken, uluslararası hukuk direnme hakkını açıkça desteklemektedir; dahası, Filistin ve Lübnan tanınmış uluslar olarak BM onaylı ulusal meşru müdafaa hakkına sahiptir.
Direnme hakkının, Filistin ayaklanmasının meşruiyeti de dahil olmak üzere, bu hegemonik inkarı, kafa karıştıran ve kendisine direnilmesi gereken bir kültür yaratmaktadır. Direniş okulunun savunucuları, meşru halk direnişini desteklemek için bilgi vermeli, teşvik etmeli ve güven inşa etmelidir.
Bu yazıda Filistin mücadelesi hakkında doğru bilgi akışının desteklenmesi ve teşvik edilmesi, direniş ilkelerinin ve güçlerinin açıklanması ve Filistin kurtuluş mücadelesini destekleyen ana karşı hegemonik güçlerin desteklenmesi ihtiyacını özetleyeceğim.
Kendi kaderini tayin hakkı, biçare kurbanlar için ölümden sonra aldığı bir madalya değildir; uğruna mücadele edilmesi ve kendi kaderini tayin hakkını inkar etmeye ve engellemeye çalışan emperyal ve sömürgeci güçlerden alınması gereken büyük bir haktır.
Doğru bilginin serbest akışını desteklemek ve teşvik etmek
Öncelikle, Siyonistlerin ve onların destekçilerinin, özellikle de istisnacı, kibirli ve hegemonik iddialarıyla Anglo-Amerikan emperyalizminin karşı çıktığı Filistin halkının kendi kaderini tayin hakkına dayanan bu mücadelenin temel unsurlarını tanımalıyız.
Siyonist mitolojinin aksine, kendi kaderini tayin hakkı sömürgeci ve şovenist olamayacağından, Yahudilerin diğer halkların topraklarında kendi kaderini tayin hakkı yoktur.
1960'larda tüm uluslar, ilk olarak Dekolonizasyon Deklarasyonu'nda ortaya konan bir halkın kendi kaderini tayin hakkını ve bunun Filistin halkıyla ilişkisini ve sonuç olarak bu hakkın reddine karşı direnme hakkını desteklemeye ya da en azından kabul etmeye zorlandı. Birçok farklı kültür, kendisi de Küresel Güney'in bir girişimi olan ve BM'nin insan haklarına ilişkin ikiz sözleşmelerinin temelini oluşturan bu büyük mutabakatı tanımak için bir araya geldi. Bu noktada, kolektif kendi kaderini tayin hakkının, doğası gereği bu hakka yönelik her türlü ihlale karşı direnme hakkını da içerdiğini belirtmek önemlidir.
Batılı insan hakları perspektifleri genellikle sadece bireysel haklara odaklanır. Sorumlu aydın ise, Filistin yanlısı seslerin acımasızca çarpıtılması ve sansürlenmesi karşısında, bu çarpıtmaları düzeltmeli ve Filistin mücadelesi hakkında doğru bilginin serbestçe akışını teşvik etmelidir. Filistin yanlısı seslere, hesabı kapatılanlara, yasaklananlara, işten atılanlara ve seslerini yükselttikleri için başka şekillerde baskı altına alınanlara yönelik saldırılara karşı çıkmalıdır. Sorumlu aydın, amansız savaş propagandasını, özellikle Filistin Direnişi üzerinden, ifşa etmeli ve yapısöküme uğratmalıdır.
Bu propaganda ve sansürün temel amaçları nelerdir?
1) Sömürgecileri övmek, örneğin İsraillilerin bölgelerindeki 'tek demokrasi' olduğu gibi sahte sloganlar yaymak,
2) Sömürgecilere ve destekçilerine yönelik hafif ama aşırı sert olmayan eleştirilere izin vermek,
3) Direniş seslerini veya direniş seslerine izin veren platformları mümkün olduğunca yasaklamak.
Anglo-Amerikan ülkeleri ve onlara tabi olanlar, İsrailli sömürgecileri durmaksızın finanse ederken, silahlandırırken ve insancıllaştırırken, Filistinli ve müttefik Direniş gruplarını genellikle “terörist” olarak yasaklamaktadır. Bu mesajları tekrarlayan ve güçlendiren devasa bir kitle iletişim ağını, STK'lar ve işbirlikçi akademisyenler de dahil olmak üzere, yönetmektedirler. Bu arada muhalif sesler sansürlenip platformlardan çıkarılmakta, konumlarından uzaklaştırılmakta ve başka şekillerde istismar edilmektedir.
Sorumlu kamu entelektüelinin, ilk ve merkezi rolü, bu yanlış bilgi tsunamisine karşı koymak, Filistin ve bölge direnişine karşı yaratılan kısır mitlerin maskesini düşürmek olmalıdır.
Direniş ilkelerini, güçlerini ve seslerini açıklamak ve desteklemek
Kendi kaderini tayin hakkı, biçare kurbanlar için ölümden sonra aldığı bir madalya değildir; uğruna mücadele edilmesi ve kendi kaderini tayin hakkını inkar etmeye ve engellemeye çalışan emperyal ve sömürgeci güçlerden alınması gereken büyük bir haktır. Bu durum, babalık mitleri ile devinen sömürge kültürlerinde pek kabul görmez.
Kendi kaderini tayin hakkı, sömürgecilik karşıtı liderler tarafından iyi bilinir, 19. yüzyılın büyük Kübalı vatanseveri Jose Marti'nin 1880'de söylediği gibi:
“Haklarınızı alırsınız, onlar için dilenmezsiniz. Onları gözyaşlarınızla değil, kanınızla satın alırsınız.”
Filistin meselesi Batı ülkelerinde popüler olsa da, bu destek kurbanlara sempati olarak başlıyor ve genellikle şiddetin sona ermesi için yapılan soyut bir çağrıdan ibaret olarak kalıyor. Daha ileri bir adım atarak Filistin ve bölge direnişini desteklemek gerekir ki bu da, tüm direniş gruplarını yasaklamaya ve kriminalize etmeye çalışan Batılı rejimlerle yüzleşmek anlamına gelmektedir.
Çatışmadan kaçınmaya yönelik doğal içgüdü ve yeni-sömürgecilik propagandasının çığ gibi büyümesi nedeniyle, direniş sömürge kültürlerinde yeterince anlaşılamıyor, yeterince temsil edilemiyor. Bu durum, sistematik bir halk eğitimini gerekli kılmaktadır:
Sömürgecilik karşıtı kurtuluş hareketlerinin, özellikle de Filistin mücadelesinin, kendi kaderini tayin hakkının temel bir çağdaş ifadesi olarak tanınması bir ihtiyaçtır.
Kendi kaderini tayin hakkının inkar edilmesine karşı her türlü uygun araçla direnmek hakkı vardır.
Silahlı mücadele yoluyla istila, işgal ve apartheid'a karşı direnme hakkı uluslararası hukukta tanınmaktadır, Cenevre Sözleşmelerinde ve BM bildirgelerinde işgale ve apartheid'a karşı “mevcut tüm araçlarla” direnme hakkına yer verilmiştir.
Filistin halkının ulusal meşru müdafaa hakkı (Madde 51, BM Şartı)
Pasif direniş, o topraklarda kalma kararlılığı açısından önemlidir ancak aktif destek olmadan varlığını sürdüremez.
Silahlı direniş ve silahlı işgalin karakterinde ahlaki bir eşdeğerlik yoktur; biri meşrudur, diğeri değildir; Filistin-İsrail konusunda “eşit davranılması” gerektiği yönündeki öneriler sömürgeci aldatmacalardır.
Bu konulardaki mitleri açığa çıkarmak birkaç nedenden dolayı önemlidir:
Sömürgeci kültürlerin kurtuluş hareketlerine yönelik ideolojik saldırılarını köreltebilir.
Direnişin, işgal ve apartheid güçleriyle birlikte silahsızlanmaya teşvik edildiği yanlış ahlaki eşdeğerlik argümanlarını bilgilendirebilir.
Sömürgeciliğe, apartheid'a ve soykırıma karşı direnme hakkının daha geniş bir uluslararası alanda tanınması emperyal propagandaya karşı etkili bir panzehir olabilir.
Kanıtlarla desteklenen açık ahlaki argümanlar propaganda savaşlarında belirleyici olmayabilir, ancak sömürge kültürlerindeki dürüst ve meraklı insanları bilgilendirirken Direniş güçlerinin siyasi iradesini, moralini ve başarılarını haklı çıkarabilir.
Akıl ve kanıt insani tartışmalarda önemini korumaktadır ancak tüm dünya Gazze soykırımını izlerken ve bu büyük suçların sponsorları inatla pişmanlık duymazken, gerçeğin tek başına bizi “özgür kılamayacağı” açık olmalıdır. Hakikat tek başına yeterli değildir; direniş gereklidir.
İran'ın bölgedeki bağımsız halklara verdiği destek, onu İsraillilerin ve Washington'un bu denli düşmanlığının odağı haline getirmektedir. Başka hiçbir bölge ülkesi böyle bir kapasiteye ve siyasi iradeye sahip değildir.
Filistin mücadelesini destekleyen karşı-hegemonik güçleri destekleyin
Direnişin rolünün tanınmasına, TÜM Filistinli Direniş gruplarına ve Filistin Direnişini maddi olarak destekleyen bölgesel Direniş gruplarına saygı ve ilkesel destek eşlik etmelidir. Bu, örneğin, siyasi tercihi ya da inancı ne olursa olsun tüm Filistinli grupların desteklenmesi anlamına gelmektedir. Özgürlüklerinin ve kendi kaderlerini tayin etmelerinin yolunu bulmalarına izin verilmelidir.
Bu, tüm Filistinli grupların başlıca destekçisi olan İran İslam Cumhuriyeti'ne destek anlamına gelmektedir. İran'ın bölgedeki bağımsız halklara verdiği destek, onu İsraillilerin ve Washington'un bu denli düşmanlığının odağı haline getirmektedir. Başka hiçbir bölge ülkesi böyle bir kapasiteye ve siyasi iradeye sahip değildir.
Bu, İran'ı Filistin ve Lübnan Direnişine hem tedarik eden hem de köprü olan Direniş Ekseninin kilit halkası Suriye'ye destek ve Irak ve Lübnan'daki direniş gruplarına destek anlamına gelmektedir. Suriye'ye karşı yürütülen ve devasa vekil orduların kullanıldığı kirli savaş, Washington tarafından bölgesel Direniş Eksenini bölmek ve zayıflatmak için yürütüldü.
Bu, Birleşmiş Milletler Güvenlik Konseyi tarafından yanlış bir şekilde “Husi İsyancılar” olarak nitelendirilen ve Ulusal Kurtuluş Hükümeti olarak adlandırılan Yemen'deki Ensarullah liderliğindeki koalisyon hükümetine destek anlamına gelmektedir. BM, Yemen'de devam etmekte olan kuşatma ve çatışmayı meşrulaştırmakla itham edildiğinden, bu yanlış beyan Yemen halkına ihanet edilmesine katkıda bulunmuştur.
Bu, Filistin Direnişinin meşruiyetini tanıyan ve Direniş Ekseni ülkeleri ve oluşumlarıyla iyi ilişkiler geliştiren Çin'in Batı Asya'da yükselen rolüne destek anlamına gelmektedir.
Başta BRICS grubu olmak üzere uluslararası toplumun büyük bir kısmıyla birlikte Çin, Filistin'in Birleşmiş Milletler'e kabul edilmesi çağrısında bulunmuştur. Pekin, Filistin devletini ve Filistinlilerin işgale karşı direnme hakkını tanımıştır. Şubat 2024'te Çin'in temsilcisi Ma Xinmin Uluslararası Adalet Divanı'na Filistinlilerin “baskıya direnmek için güç kullanmasının devredilemez bir hak olduğunu” ve terörizmle eş tutulamayacağını söyledi. Bu, Anglo-Amerikan propaganda savaşlarının altını oymaya yardımcı olduğu ve Filistinli tüm grupların potansiyel olarak demokratik bir sonuca katılması için kapsayıcı bir temel oluşturduğu için önemli bir adımdır.
Çin, tarihi adaletsizliği düzeltmenin bir yolu olarak Filistin'in Birleşmiş Milletler'e kabul edilmesi gerektiğini defalarca desteklemiştir. Bu kabulün şekli henüz belli olmamakla birlikte, Çin'in sözde “iki devletli çözüme” yönelik bir “yol haritası” için daha önce verdiği taahhüdü gözden geçirmesi muhtemel görünmektedir. İsrail rejiminin soykırıma varan eylemleri ve İsrail'in uluslararası hukukun ortadan kaldırılması gerektiğini söylediği bir insanlık suçu olan apartheid devleti olarak tekrar tekrar tanımlanması göz önünde bulundurulduğunda bu yol pek çok zorlukla karşı karşıyadır.
Tarihi Filistin topraklarında herkesin eşit haklara sahip olduğu tek bir demokratik devlet, 1980'lerin sonundaki Güney Afrika sürecine benzer bir yoldur ve toprak ve mülteciler konusunda bazı provizyonlarla birlikte daha üstün bir hedef gibi görünmektedir.
1967'den bu yana, 1967 sınırlarına (var olmayan) geri dönülmesi ve uzun zamandır vaat edilen ancak efsanevi “iki devletin” kurulmasına atıfta bulunan bir dizi BMGK kararı artık geçerliliğini yitirmiştir. Bu durum tam olarak değerlendirildiğinde Çin, İran liderinin tarihi Filistin'in tüm halklarını kapsayan tek bir demokratik devlet için referandum önerisini pekala düşünebilir. Bu eğilimle tutarlı olarak Çin lideri Xi Jinping Gazze'deki 'muazzam acıyı' sona erdirmek için bir barış konferansı çağrısında bulundu.
Pekin son yıllarda Batı Asya bölgesinde birçok önemli adım attı. İran, Suriye, Küba, Nikaragua ve Venezuela gibi bağımsız ülkelere uygulanan Tek Taraflı Zorlayıcı Önlemlere (tek taraflı “yaptırımlara”) sözlü olarak karşı çıkmakla kalmadı, Washington ve Avrupalılar tarafından kuşatma altında tutulan bu ülkeleri de kapsayacak şekilde - özellikle BRICS ve ŞİÖ aracılığıyla - stratejik ilişkiler ve ekonomik gruplar kurdu.
2021 yılında Çin, İran ile stratejik bir ortaklık (“Kapsamlı İşbirliği” beyanı) imzaladı. 2024 yılında Çin, Rusya ve İran Umman Körfezi yakınlarında ortak deniz tatbikatı gerçekleştirdi. Çin, dünyada olduğu gibi bölgede de giderek önemli bir karşı ağırlık rolü oynamaktadır.
Çin, İran ile ABD müttefikleri Suudi Arabistan, Mısır ve BAE'nin bir araya gelmesinde kilit bir rol oynadı. İran-Suudi anlaşmasının, Suriye'nin Suudi hakimiyetindeki Arap Birliği'ne yeniden kabul edilmesi de dahil olmak üzere bölgede bir “uzlaşma dalgasına” yol açtığı söyleniyor. İran, Suudiler, BAE ve Mısır daha sonra Ocak 2024'te BRICS grubuna katılmaya davet edildi.
İran ve Mısır'ın yakınlaşması BRICS'e katılımlarından birkaç ay önce, 2023'ün ortalarında başladı. Çin'in Batı Asya'daki gerilimleri uzlaştırmadaki rolü artık yaygın olarak kabul edilmektedir.
2024 yılının başlarında Çin ve Rusya, İsrail rejimine gitmeyen Kızıldeniz gemilerinin güvenliğini garanti altına almak için Yemen'deki devrimci hükümetle bir anlaşma yaptı. Bu, BMGK'nın Ulusal Kurtuluş Hükümeti adı verilen Ensarullah liderliğindeki koalisyonu tanımamasının ardından Yemen halkını savaş ve kuşatmaya maruz bırakan bir dizi kötü BMGK kararını tersine çevirmeye yönelik bir adım olabilir. Ensarullah liderliğindeki koalisyon 2015'ten bu yana Yemen'de nüfusun yoğun olduğu bölgelerin %70'inden fazlasını kontrol ediyor.
Çin, Washington tarafından başlatılan feci işgaller ve hibrit savaşların bıraktığı boşlukları ihtiyatlı bir şekilde dolduruyor. Elbette Pekin'in de kendi çıkarları var, ancak genel olarak zorlayıcı siyasi talepler olmaksızın karşılıklı çıkarları ilerletiyor ve Filistin de dahil olmak üzere bağımsız Küresel Güney ülkelerinin ihtiyaçlarına çok daha uygun, zorlama içermeyen yeni uluslararası işbirliği biçimlerinin önünü açıyor.
Çeviri: YDH
