Saldırıların başlamasının hemen ardından kaçıp saklanan Netanyahu, yıllarca kışkırtmaya çalıştığı İran'la çatışmanın bir örneğiyle bile yüzleşemedi. 14 Nisan gecesinin de kanıtladığı üzere, Siyonist varlık Gazze'deki kayıplarının Washington'un onayı ve desteğiyle bölgesel bir savaş çıkararak telafi edebileceğine artık güvenemiyor.
YDH- Gazeteci-yazar Julia Kassem, İran'ın İsrail üzerindeki gücünün limitini Filistin Direnişi için olumlu bir gelişme olarak görüp İsrail'in Refah'ı işgalinin ertelenmesine de yol açmasıyla çizerken el-Meyadin'de ''Iran’s historic strikes humiliate 'Israel' change regional equation'' başlığıyla yayınlanan makale, Batılı devletlerin İran korkusunu ve Netanyahu'nun karşı karşıya kaldığı aşağılanmayı da vurguluyor.
Keda Bakış YDH için çevirdi.
Yenilmez Batı, 1 Nisan'da Suriye'deki büyükelçiliğine yapılan saldırının ardından Tahran'dan gelecek kesin bir misilleme beklentisiyle günlerce diken üstünde oturdu. Hizbullah Genel Sekreteri Seyyid Hasan Nasrallah'ın İsrail'in Şam'daki büyükelçiliğini hedef almasına İran'ın cevabının geleceğinden eminim" şeklindeki kesin tavrıyla teyit ettiği gibi, ABD ve İsrailli yetkililer Siyonist varlığın açık saldırganlık eylemi karşısında terörle misillemeyi beklerken kimse saldırının ne zaman ve nerede olacağını bilmiyordu. İran, tek bir kurşun bile atılmadan önce İsrail işgal varlığını derinden sarsmıştı. Elçiliğin 1 Nisan'da bombalanması İsrailli yerleşimcileri sığınacak bir yer aramaya iterken, İsrail GPS sistemlerinin bozulması tüm varlığı kaosa sürükledi. Sonuç olarak, 5 Nisan'da Tel Aviv'in dünya çapındaki 28 elçiliği kapatıldı, işgal askerlerinin izne çıkması yasaklandı ve hem işgalci varlık hem de ABD yüksek alarmda kaldı. ABD'nin 12 Nisan'da İran'ın 24-48 saat içinde misilleme yapmayı planladığını belirten ikinci uyarısını yayınlamasıyla panik bir hafta boyunca devam etti.
Amerikan medyası en az 9 İran füzesinin hava üssündeki hedeflerini vurduğunu ancak şimdi kabul ediyor. Bir Amerikalı yetkili, 5 balistik füzenin Nevatim Hava Üssünü vurduğunu ve bir C-130 askeri nakliye uçağına, bir piste (ertesi gün yayınlanan uydu görüntülerinde görülebiliyordu) ve depolama tesislerine zarar verdiğini bildirdi.
Hizbullah, İsrail'in Güney Lübnan'daki saldırılarına yanıt olarak 12 Nisan akşamı Demir Kubbe hava savunma sistemlerini zayıflatmak için 50 roketlik bir yaylım ateşi başlattı. İran 13 Nisan günü erken saatlerde Hürmüz Boğazı'nda İsrail bağlantılı bir gemiye el koyarak, İran ile İsrail arasında savaş çıkması halinde uçak gemileriyle boğazı kolayca kapatabileceğine dair açık bir mesaj gönderdi. İran'da gece yarısı İslam Cumhuriyeti Gerçek Söz Operasyonu'nu başlattı. İşgal güçlerine göre 200 İran insansız hava aracı Siyonist varlığa doğru uçarak üç kat hava savunma sistemini alt etti. Bu insansız hava araçları daha eski ve daha az gelişmiş olmalarına rağmen, hem Amerikan hem de İsrail hava savunma sistemlerini başarılı bir şekilde meşgul ederek yaklaşık 150 füzeden oluşan bir sonraki dalganın saldırmasına izin verdiler.
Refah işgalinin ertelenmesi, İran'ın İsrail'i yalnızca İslam Cumhuriyeti'ni bir kez daha vurmaktan değil, aynı zamanda başarısız kara operasyonunun son adımını atmaktan da caydırma gücü sayesinde gerçekleşti.
İran, Negev'deki Nevatim ve Ramon hava üslerini birkaç füzeyle hedef aldı ve amaçlanan hedefleri vurma konusunda beklentileri aştı. Ayrıca İran, daha önce Suriye'deki İran Büyükelçiliğini bombalayan İsrail F-35 jetlerinin konuşlandığı bölgeyi bombalamış ve aralarında Devrim Muhafızları Generali Muhammed Rıza Zahedi'nin de bulunduğu 7 İranlı generalin ölümüne neden olmuştur. Amerikan medyası en az 9 İran füzesinin hava üssündeki hedeflerini vurduğunu ancak şimdi kabul ediyor. Bir Amerikalı yetkili, 5 balistik füzenin Nevatim Hava Üssünü vurduğunu ve bir C-130 askeri nakliye uçağına, bir piste (ertesi gün yayınlanan uydu görüntülerinde görülebiliyordu) ve depolama tesislerine zarar verdiğini bildirdi.
İran topraklarından işgal altındaki Filistin'e 2000 kilometre mesafeden ateşlenen İran insansız hava araçları ve füzelerinin İsrail Knesset'i ve Mescid-i Aksa'nın üzerinden uçarak, daha eski ve çok daha yavaş silahlarının kapasitesinin kapsamı ve erişimi hakkında net bir mesaj göndermesi, İsrail işgaline, İran'dan işgalci varlığa birkaç dakika içinde ulaşabilen El Fetih füzelerinin ne tür bir zarar verebileceğini sadece hayal etmek zorunda bıraktı.İsrailliler, işgal varlığına ve ABD medyasına füzelerin %99'unun engellendiğini bildirmelerine rağmen - Direniş'in kasıtlı olarak İsrail hava savunma sistemlerine çarptırmak istediği mermiler için şişirilmiş rakamlar vererek, sadece o geceki engellemeler 1.3 milyar dolardan fazlaya mal oldu. Buna karşılık İran'ın misillemesi kendisine 35 milyon dolara mal oldu ki bu da aylık bütçesinin %67'sini sadece o gece harcayan Siyonist varlığa maliyetinin sadece %2,7'sine denk geliyordu.
İran ucuz stoklarını hem yem hem de füze olarak kullanarak asıl görevini yerine getirirken, İsrail ise Negev'de ABD yapımı AN/TPY-2 gelişmiş füze tespit radar sistemi bulunmasına rağmen işgal üslerini bu füzelere karşı koruyamadı.Saldırının hemen ardından ABD'nin "İsrail "e olası bir misillemede destek vermeyeceğini söylemesi, ABD'nin bölgesel savaşı önleme hedefleri ile İsrail'e verdiği koşulsuz destek arasındaki çelişkilerin arttığını gösteren şok edici bir gelişme oldu. ABD ayrıca, kendi ülkesinde ve dünya sahnesinde son derece popüler olmayan politikalarının başka sonuçlarıyla yüzleşmekle başa çıkamayacağı için şimdilik yanıt vermeyeceğini söyledi. İronik bir şekilde, İsrail'in ABD'yi İran'a karşı bir savaşın içine çekmek için tasarladığı ilk 1 Nisan provokasyonu, caydırıcılık gücünün İran'ın eline geçmesiyle sonuçlandı. İran, İsrail'in Cenevre Sözleşmesi'ni açıkça ihlal etmesine karşı yaklaşık iki hafta süren BMGK eylemsizliğinin ardından, BM tüzüğünün 51. Maddesi ile güvence altına alınan diplomatik topraklarının hedef alınmasına karşılık verme hakkını kullanıyordu.
Ancak İran'ın başarıları, uluslararası yasallık sınırları içinde kararlı bir yanıt vermenin ötesine geçerek caydırıcılık kabiliyetinde üstünlük kazanırken ABD ile "İsrail" arasındaki iç çelişkileri de arttırdı. Feci mali kayıplara uğrayan ve ana destekçisinin koşulsuz desteğini kaybeden Siyonist varlık, Washington'un onayı ve desteğiyle bölgesel bir savaş başlatarak Gazze'deki kayıplarını telafi edebileceğinden artık emin olamaz.
Eğer 7 Ekim işgalin bariyerlerini, güvenliğini ve sahadaki güvenini kırdıysa, 14 Nisan'da Siyonist varlığın ihtişamı havada paramparça oldu.
14 Nisan gecesi sadece "İsrail "e değil, Amerika'ya da bu sonuçları gösterdi. Dahası, İran'ın bir gecelik kontrollü misillemesi Filistin Direnişine müzakerelerinde olumlu bir koz verecektir. Neredeyse aylardır yakın bir işgalin sinyallerini vermelerine rağmen İsraillilerin Refah işgalini şimdiden askıya alması, İsrail işgalinin koridoru işgaline başından beri karşı çıkan ABD'nin desteğine olan güvenin sarsılmasının ek etkisini gösteriyor. Refah işgalinin ertelenmesi, İran'ın İsrail'i yalnızca İslam Cumhuriyeti'ni bir kez daha vurmaktan değil, aynı zamanda başarısız kara operasyonunun son adımını atmaktan da caydırma gücü sayesinde gerçekleşti. Saldırıların başlamasının hemen ardından kaçıp saklanan Netanyahu, yıllarca kışkırtmaya çalıştığı İran'la çatışmanın bir örneğiyle bile yüzleşemedi.
Eğer 7 Ekim işgalin bariyerlerini, güvenliğini ve sahadaki güvenini kırdıysa, 14 Nisan'da Siyonist varlığın ihtişamı havada paramparça oldu.
