İsrail Amerika'yı kaybediyor

YDH- Ortadoğu Programları Kıdemli Araştırmacısı Shalom Lipner, Foreign Affairs'te ''Israel Is Losing America: Netanyahu Should Work With Biden, Not Against Him'' başlığıyla yayınlanan makalesinde, Netanyahu'nun aşırı sağcı koalisyonu ve Biden arasında ikircikli bir seçim döneminde olduğu şu günlerde, diplomatik desteğine, lojistiğine ve askeri istihbaratına olan bariz muhtaçlığına rağmen ABD gibi bir müttefiki kaybederse, rejimin tek zaferinin kendi yenilgisi olacağını söylüyor. 

 

 

ABD Başkanı Joe Biden 31 Mayıs'ta yaptığı sürpriz bir açıklamayla Gazze Şeridi'nde kalıcı bir ateşkes ve tüm rehinelerin serbest bırakılması için bir yol haritasının ana hatlarını çizdi. Biden bu planın İsrail tarafından hazırlandığını açıkladı ve Hamas'ı bu planın şartlarını kabul etmeye çağırdı. Bu konuşma Başkan'a İsrail Başbakanı Benyamin Netanyahu ile giderek büyüyen sürtüşmesinde üstünlük sağladı ve hazırlıksız yakalayarak Netanyahu'yu zor durumda bıraktı. 

Anlaşmayı kabul ederse, sağcı koalisyon üyeleri muhtemelen onu devirme yeminlerini yerine getirecekler. Anlaşmayı reddederse ABD ile gerilimi arttıracak. 

Başbakan şimdilik ikircikli bir onaylama ile yetinerek Biden'ın teklifi yanlış nitelendirdiğini ve İsrail'in Hamas'ın savaşı tamamen durdurma ön koşulunu kabul etmediğini ısrarla vurguluyor. Bu arada Hamas'ın tepkisi daha da az olumlu oldu.

Aylardır, İsrail artan uluslararası kınamalara rağmen Gazze üzerindeki kontrolünü arttırdıkça, Biden ve Netanyahu arasındaki çıkmaz daha da kötüleşiyor gibi görünüyordu. Biden'ın konuşmasından önceki haftalarda karşılıklı suçlamalar yükseldi.

Netanyahu 9 Mayıs'ta kabinesine “Biz ABD'nin vasal devleti değiliz” dedi. Daha yakın bir zamanda Biden, gözlemcilerin Netanyahu'nun iktidarını korumak için savaşı uzattığı sonucuna varabileceklerini öne sürdü. 

Bu anlaşmazlığın bir sonucu olarak, ABD-İsrail ilişkileri samimi bir dostluktan çekişmeli bir kavgaya dönüşüyor. Kapalı kapılar ardında ayrılıkları çözme ve politikaları koordine etme isteği hızla kayboluyor. Bunların yerini düşmanlık ve muhalefet alıyor.

Washington, çatışmaların durdurulması, Hamas'ın elindeki tutukluların serbest bırakılması ve Filistin devletine giden yolun tanımlanmasını içeren bir anlaşma çerçevesinde Suudi Arabistan ile normalleşme anlaşmasını İsrail'in önüne koymaya devam ediyor. Ancak 19 Mayıs'ta -Suudi Veliaht Prensi Muhammed bin Selman ve ABD Ulusal Güvenlik Danışmanı Jake Sullivan'ın ülkeleri arasındaki anlaşmaların “neredeyse son halini” görüşmek üzere bir araya gelmelerinden iki gün sonra- Dışişleri Bakanı Antony Blinken, Senato Dış İlişkiler Komitesi önünde verdiği ifadede “İsrail'in bu yolda ilerleyemeyebileceğini ya da ilerlemeye istekli olmadığını” söyledi. 

Riyad ile barışın "tüm bölgeye barış olasılığı getireceğini" söyleyen Netanyahu, geçtiğimiz Eylül ayında BM'de bu fikre sıcak bakmıştı. Ancak şimdi siyasi ya da kişisel nedenlerle bu fikre karşı direniyor gibi görünüyor. Netanyahu'nun bu direnişi, Suudileri ABD ile İsrail'in arasındaki soğukluğu devam ettirecek ikili bir çerçeve araştırmaya teşvik ediyor.

Aralık 2023'te Foreign Affairs'te İsrail'in ABD'yi kaybetme tehlikesiyle karşı karşıya olduğunu ileri sürmüştüm. 

Sonraki olaylar, özellikle de İsrail hükümetinin çatışma sonrası Gazze için inandırıcı bir plan üzerinde anlaşmaya varma konusundaki ısrarlı isteksizliği, bu argümanı güçlendirdi. Klasik böl ve yönet taktiğini tekrarlayan Netanyahu, liderliğine yönelik eleştirileri savuşturmak için hem İsrail hem de ABD içindeki kutuplaşmanın alevlerini körüklüyor. Bunu yaparken de vahim bir hata yapıyor. 

Biden yönetimine karşı kazanılacak herhangi bir taktiksel zaferin getireceği faydalar, İsrail'in ABD ile olan temel bağlarının kopması halinde ortaya çıkacak stratejik yenilgiden çok daha ağır basacaktır. Bu bağlar İsrail'in ulusal güvenliğine Hamas'ın herhangi bir yenilgisinden çok daha fazla katkıda bulunmaktadır. Başbakan rotasını değiştirmeli ve ABD'ye karşı değil, ABD ile birlikte çalışmalıdır.

İyi hücum en iyi savunmadır

Şu ana kadar İsrailliler ezici bir çoğunlukla Gazze harekatını ve özellikle de savaş bölgesinde görev yapan İsrail ordusu askerlerini destekledi. 

Bu birlik ruhu, 7 Ekim'den önceki devasa hükümet karşıtı protestoların gazını aldı ve coşkularını bastırdı. Aylardır, Netanyahu'nun koalisyonunu değiştirmek için acil seçim çağrıları, çatışmalar devam ederken bir oylama yapmanın uygunluğu ve uygulanabilirliği konusundaki gerçek şüphelerle yumuşatıldı. İsraillilerin çoğunluğu erken seçimden yana olsa da zamanlama konusunda görüş ayrılıkları var ve Netanyahu'nun yerine geçecek kişilerin 7 Ekim'e yol açan hatalardan dolayı Netanyahu'nun suçunu paylaşmasından endişe ediyorlar. 

Başbakanın kendi çıkarları doğrultusunda kullanmaya çalıştığı savaşa ilişkin bu iç uzlaşı, İsrail halkı arasında anlaşmazlık yaratma planına ironik bir zemin hazırladı. 

Modası geçmiş bir paradigmaya başvuran Netanyahu, Filistinlilere sorumsuzca tavizler verecek sinsi ve bozguncu bir İsrail solu olarak gördüğü şeye karşı kendisine sadık olanları bir araya getirmeye çalıştı. Ancak Tel Aviv Üniversitesi Barış Endeksi tarafından Nisan ayında yapılan bir ankete göre İsrailli Yahudilerin sadece yüzde 12'si kendisini sol görüşlü olarak tanımlıyor. İsrail Demokrasi Enstitüsü tarafından Nisan ayında yapılan bir başka ankete göre ise İsrail'in Arap ortaklarıyla bölgesel bir savunma anlaşması imzalaması halinde bile Yahudi İsraillilerin sadece yüzde 26'sı “gelecekte bir Filistin devletinin kurulmasını” destekleyecektir. 

İsrail siyasetinin başat fay hattı, Netanyahu'nun kendisinin görevde kalmaya uygun olup olmadığı sorusu etrafında şekilleniyor.

Netanyahu'nun konumunu güçlendirmek için başbakanın bazı yardımcıları komplo teorilerini seslendirdiler. İsrail'in savunma şeflerinin Hamas'la işbirliği yaptığını ve savaş çabalarını sabote etmek ve Netanyahu'yu devirmek için Beyaz Saray'la işbirliği yaptığını iddia ettiler. 

Başbakanın oğlu bu konuda aktif bir rol oynadı ve askeri emir komuta zincirini atlatmakla ve sadece Netanyahu tarafından verilen emirlere itaat etmekle tehdit eden bir İsrail ordusu yedek askerinin yer aldığı bir video klibi retweet etti, ardından da sildi. Bu, generallerin güvenilmez olduğunu ima etmeye yönelik bariz bir girişimdi. Başbakan'ın “herhangi bir taraftan gelen emirlere uymayı reddetme” şeklindeki tepkisi ise tamamen kaçamaktı.

Netanyahu'nun suçlamalarının tek hedefi ordu ve istihbarat servisleri değil. Sağın sözcüleri düzenli olarak ne pahasına olursa olsun bir rehine anlaşmasını savunanları Hamas'ı yok olmaktan kurtarmaya istekli olmakla ve bu nedenle İsrail askerlerinin fedakarlıklarını baltalamakla suçluyor. Aynı zamanda Netanyahu ve müttefikleri, Biden yönetiminin İsrail'in Hamas'ı alt etme kapasitesini kısıtladığını iddia ederek ABD'yi suçluyor. 

Başkan'ın yakın zamanda İsrail ordusuna 2 bin kiloluk bomba sevkiyatını durdurma kararı ve ABD'nin Gazze'ye insani yardım akışını desteklemek için yaptığı sürekli çağrılar, İsrailli politikacılar ve uzmanlar tarafından İsrail'in savaş alanındaki performansının önündeki önemli engeller olarak gösterildi. Başbakan için bu inançların yayılması, diğer başarısızlıkların yanı sıra 7 Ekim, hala yerinden edilmiş on binlerce İsraillinin durumu ve ülkenin kredi notuna vurulan darbe konusunda kendisini ve hükümetini suçlamalardan izole etmeye hizmet ediyor. 

Ayrıca sekiz aydan fazla bir süre geçmesine rağmen Gazze'deki savaşı tatmin edici bir sonuca ulaştıramamasını da örtbas ediyor.

Washington'da fırtına gibi esmek

Netanyahu'nun Biden yönetimine karşı sert tutumuna rağmen, ABD başbakanın hesaplarının merkezinde yer almaya devam ediyor. 

Netanyahu İsrail medyasına röportaj vermeyi reddetmesiyle ünlü olsa da, 2024'ün başından bu yana ABD'nin üç büyük kanalına, CNN'e, Fox News'e ve hatta Dr. Phil'e çıkması tesadüf değil. Dünyanın dört bir yanındaki ülkelerin İsrail'e açıkça düşmanca yaklaştığı bir dönemde Washington'un desteği rakipsiz kalmaya devam ediyor. Bunun nedeni kısmen, hem Demokratların hem de Cumhuriyetçilerin başbakanın açılımlarına olağanüstü sıcak bakmasına neden olan yaklaşan ABD seçimleri. 

Özellikle 31 Mayıs'ta Washington'daki iki partili bir grup yasa koyucu Netanyahu'yu önümüzdeki haftalarda Kongre'ye hitap etmeye davet ederek yönetimin İsrail hükümetine baskı yapma çabalarına karşı çıktı. Kongre'nin pek çok üyesi İsrail adına angaje olmaya ve seçim şanslarını arttıracak İsrail'le ilgili her türlü mevzuatı ilerletmeye hevesli. Buna ek olarak, iyi örgütlenmiş ABD Yahudi toplumunun ana akımı, muhafazakâr Hıristiyan seçmenler ve İsrail yanlısı evrenin diğer kesimleriyle birlikte, İsrail'in en çok ihtiyaç duyduğu dönemde İsrail'i savunmak için tamamen seferber olmuş durumda.

Netanyahu, ABD içindeki bu sempati kaynaklarını kullanarak Biden yönetiminden alabileceği askeri, diplomatik ve ekonomik yardımı en üst düzeye çıkarmayı ve savaşın sürdürülmesine yönelik direnci en aza indirmeyi umuyor. Her ne kadar ABD halkı ve özellikle de Demokrat seçmenler İsrail'e karşı daha olumsuz bir tavır takınsa da, Amerikan Siyasi Araştırmalar Merkezi tarafından yakın zamanda yapılan bir anket, ABD vatandaşlarının İsrail'i desteklemeye devam ettiğini ve Hamas'a karşı dörde bir oranında İsrail'in yanında yer aldığını gösteriyor. 

Başbakan bu çoğunluğun, kendini Siyonist olarak tanımlayan Biden'ı, İsrail'in Gazze'deki savaşını zamanından önce durdurması yönündeki baskılara direnmeye devam etmesi için cesaretlendireceğine güveniyor.

Netanyahu bu stratejiyi uygulayarak kısa vadede makul bir başarı şansına sahip ve Gazze'de devam eden saldırıyı etkileyebilecek daha fazla Beyaz Saray kısıtlamasını önlüyor. Ancak yönetim Netanyahu'nun çözüme yönelik ilerlemeyi engellediğini tespit ederse bu sonuç tehlikeye girebilir. Ancak uzun vadede çok daha büyük bir risk, görevdeki bir başkanla açıkça karşı karşıya gelmenin Washington'da İsrail'e yönelik iki partili uzlaşıdan geriye kalanları daha da erozyona uğratması ve nihayetinde ABD ile çalışma ilişkisini yok etmesidir.

Netanyahu, İsrail'in ABD ile ilişkilerine onarılamaz bir zarar vermeden savaşı yürütürken Biden yönetimine karşı gelebileceğine dair kumar oynayarak yüksek riskli bir denge oyunu oynuyor. Ancak bu oyun feci şekilde başarısız olabilir. Mayıs ayında Biden tek bir bomba sevkiyatını durdurdu; Pentagon bu önlemi “yoğun bir kentsel ortamda yaratabilecekleri etki” konusundaki belirli endişelere bağladı. Bu duraklama sadece bir başlangıç olabilir. 

Biden, Demokrat parti grubu içinde geri itilmeye maruz kalarak ve Netanyahu'nun hedeflerini gerçekleştirme biçimine ilişkin hissedilir hayal kırıklıklarının ortasında, İsrail için gerçekten zayıflatıcı sonuçları olan ek cezalar verebilir. Bunlar arasında ilave silah sistemlerinin teslimatının durdurulması ya da İsrail'e zarar veren BM Güvenlik Konseyi kararlarını veto etmeme kararı yer alabilir.

Kaybeden el

Netanyahu Biden ile hesaplaşmasını kazansa ve Gazze konusunda istediğini elde etse bile İsrail kaybedecek. Başbakan'ın bölücü yaklaşımı -hükümetinin İsrail yargısında yargı bağımsızlığını önemli ölçüde sınırlayacak tartışmalı bir reformu hayata geçirme girişimleriyle örneklendiği üzere- İsrail'in sosyal uyumuna zarar verdi. İsrail'in ultra-Ortodoks Haredi nüfusunun ezici toplumsal muhalefeti karşısında askerlikten muaf tutulmasını onaylaması, yakında geniş çaplı sivil huzursuzlukları yeniden alevlendirebilecek tetikleyicilerden yalnızca biri. 

Hükümetini ayakta tutan sağ partilerin taleplerine boyun eğen Netanyahu, savaşın ve savaşın İsrail toplumları ve altyapısı üzerindeki yıkıcı etkilerinin gerektirdiği acil soruları ele almak yerine çoğu zaman felç olmayı tercih etti.

Başbakanın ABD hükümetiyle sürtüşmeyi körükleme eğilimi de İsrail'in uzun vadeli çıkarlarına uygun değil. Daha önce ABD Başkanları Bill Clinton ve Barack Obama ile yaşadığı çatışmalar ne İsrail'de ne de ABD'de unutuldu. Netenyahu'nun 1990'larda Clinton'ın siyasi hasımlarına kur yapması ve yirmi yıl sonra İran nükleer anlaşması konusunda Obama ile tartışması, İsrail'i Demokrat Parti çevrelerinde zehirli hale getirdi ve ilerici solun eşzamanlı yükselişinin getirdiği eğilimleri şiddetlendirdi. 

Bugün, İsrail'e yönelik sarsılmaz destek giderek neredeyse sadece Cumhuriyetçilerin bir pozisyonu haline geldi. Gerçekten de şu anda Beyaz Saray, ABD'nin İsrail ve Gazze politikasını küçümseyen Demokrat tabanın bazı kesimlerinin saldırısı altında. Bu bölünme, İsrail'in artık hangi partiden olursa olsun ABD'nin desteğine güvenemeyeceği anlamına gelebilir.

Ancak İsrail'in ikinci bir Trump başkanlığından kurtulabileceğini düşünmesi ihtiyatsızlık olur. Şubat 2017'de Netanyahu kabine üyelerini ABD Başkanı Donald Trump konusunda aşırı hevesli olmamaları konusunda uyararak Trump'ın “kişiliğini” dikkate almalarını ve tüm isteklerini yerine getirmeyi beklememelerini söyledi. 

Aslında Trump'ın 2018'de İran'la yapılan nükleer anlaşmadan çekilmesi -ki Netanyahu'dan ilham alan bir hareketti- Uluslararası Atom Enerjisi Ajansı'nın 11 Mayıs 2024'te açıkladığı bulgulara göre İran'ı “yüzde 90'lık silah düzeyinden sadece kısa bir teknik adım öteye” taşıyan bir boşluğa neden oldu. İsrailli liderler Trump'ın Gazze konusunda kendilerine açık çek vereceğini düşünmekle hata ediyorlar zira Trump Mart ayında bir İsrail gazetesine “Savaşınızı bitirmek zorundasınız” demişti.

''Tek başıma yapamam''

ABD-İsrail ilişkilerinde daha geniş çaplı bir çöküşten kaçınmak için Netanyahu'nun rotasını hızla değiştirmesi ve Biden yönetimiyle daha yakın çalışmanın yollarını bulması şart. Özellikle de İsrail Ulusal Güvenlik Danışmanı Tzachi Hanegbi'nin 29 Mayıs'ta belirttiği gibi “Gazze'deki çatışmalar en az yedi ay daha devam edecek” ise. 

ABD desteği olmadan düşmanlarına karşı tek başına hareket etmek, savaş ayağı yabancı mühimmatlara erişime ve eylemlerine yönelik uluslararası yasakların bastırılmasına dayanan İsrail için uygulanabilir bir strateji değildir. Amerika Birleşik Devletleri sorunun değil çözümün bir parçası olmalıdır.

Biden yönetiminin savaşla ilgili artan çekincelerine rağmen Beyaz Saray İsrail'in içinde bulunduğu çıkmaza olağanüstü bir ilgi gösterdi. Biden 24 Nisan'da İsrail'in savunma kapasitesini arttırmak için 17 milyar dolar ayıran bir yardım paketini onayladı. Bir sonraki ay yönetim, İsrail ordusunun Hamas ve İsrail'in diğer düşmanlarına karşı duruşunu sürdürmesini sağlamak için İsrail'e 1 milyar dolar değerinde mühimmat ve taktik araç daha aktarma niyetini Kongre'ye bildirdi. 

Bu finansman hayati önem taşıyor. Her ne kadar Netanyahu hükümeti İsrail savunma sanayinde üretimi arttırmak için çalışmalar başlatmış olsa da, ülke öngörülebilir gelecekte de ABD'nin askeri yardımına bağımlı kalmaya devam edecek. Bu ilişkinin önemi 8 Haziran'da dört İsrailli rehinenin ABD istihbaratı ve lojistiğinin kolaylaştırdığı bir operasyonla Gazze'den kurtarılmasıyla ortaya çıktı.

İsrail'in diplomatik yardım için de ABD'ye ihtiyacı var. Washington'un katılımı Gazze'nin anarşiye sürüklenmesini önleyecek pratik bir geçiş süreci için elzem olacaktır.

 Ayrıca ABD'nin desteği, İsrail'in savaşı çevreleyen ürkütücü bir dizi hukuki zorluğun üstesinden gelebilmesi için hayati önem taşıyor. Uluslararası Adalet Divanı yargıçları İsrail ordusunun Gazze'deki manevralarını durdurmak için yapılan başvuruları değerlendiriyor ve aynı zamanda Uluslararası Ceza Mahkemesi savcısı Netanyahu ve savunma bakanı Yoav Gallant için tutuklama emri istiyor. 

İsrailli yetkililerin pervasızca yaptıkları açıklamalar bu davalarda önemli bir yer tutuyor. Washington burada da İsrail'in arkasını kolluyor ve ABD'li politika yapıcılar mahkemeye yaptırım uygulanması için Temsilciler Meclisi'nden yasa geçirerek karşılık verdi.

ABD, BM Güvenlik Konseyi'nin İsrail'e yönelik olası bir yaptırım dalgasına karşı hala tek güvenilir siper konumunda. Washington ayrıca çok taraflı forumlarda İsrail ve Filistinliler arasında doğrudan müzakerelerin - ve bir Filistin devletinin tek taraflı olarak tanınmasının değil - taraflar arasında ilerlemenin anahtarı olduğunu savunarak İsrail'in yanında yer alıyor. Ayrıca ABD, Bahreyn, Ürdün, Suudi Arabistan ve Birleşik Arap Emirlikleri gibi ülkelerle birlikte İsrail'i koruyan hassas bölgesel ittifaklar ağının merkezinde yer almaktadır. 

Bu ülkelerin 14 Nisan'da İsrail'i 300 İran insansız hava aracı ve füzesinin saldırısından korumaya yönelik yardımları, ABD'nin kaygılarına karşı çıkmanın değil, saygı göstermenin değerinin altını çizdi. Bu uyum İran ve vekillerine karşı vazgeçilmez bir denge unsuru oluşturuyor ki İsrail'in Lübnan'da Hizbullah'la yaşadığı çatışmanın tam ölçekli bir savaşa dönüşme tehlikesi karşısında bu daha da önemli hale gelebilir.

Netanyahu'nun Washington'la ilişkilerini düzeltmek için yakaladığı fırsat penceresi, ülke içindeki sorunların yoğunlaşması ve yönetme kapasitesini engellemesi nedeniyle yakında kapanabilir. İsrail ordusu istihbarat başkanı Aharon Haliva'nın Nisan ayında istifa ettiğini açıklaması, 7 Ekim'in kişisel sorumluluğunu kabul etmesi için başbakanın üzerindeki baskıyı arttırdı. 

15 Mayıs'ta Gallant, İsrail'in güvenlik kurumlarındaki pek çok kişinin eleştirilerine tercüman olarak Netanyahu'nun Gazze'deki savaşı işlevsiz bir şekilde yönetmesini eleştirdi. Buna ek olarak, Netanyahu'nun üç gün sonra savaş kabinesinin bir üyesi olan Benny Gantz'ın diğer hususların yanı sıra savaşı sona erdirmek için somut hedefler benimsemesi yönündeki ültimatomunu reddetmesi, Gantz'ın Ulusal Birlik grubunun 9 Haziran'da ayrılmasına ve muhalefete dönmesine zemin hazırladı.

Böylece başbakan, öncelikleri Biden yönetiminin genellikle hoşuna gitmeyen ince ve sert bir parlamento çoğunluğuyla baş başa kaldı. Koalisyon üyeleri arasında, Netanyahu arabuluculara sunduğu anlaşma metnini paylaşana kadar hükümetle birlikte oy kullanma taahhüdünü donduran aşırı sağcı Yahudi Gücü fraksiyonu da yer alıyor. Hizip o zamandan beri anlaşmanın feshedilmiş gibi göründüğünü iddia ederek taahhüdünü askıya aldı. 

İsrail Yüksek Adalet Mahkemesi'nin halkın beklentilerini karşılayarak ultra Ortodoks Yahudilerin de askere alınması gerektiğine hükmetmesi halinde Haredi partileri de yakında isyan edebilir. Netanyahu'nun konumu 6 Haziran'da İsrail Başsavcısı Gali Baharav-Miara'nın başbakandan Gazze'deki savaşı soruşturmak üzere bir devlet soruşturma komisyonu kurmasını istemesiyle daha da tehlikeye girdi. Bu soruşturmanın Netanyahu'nun liderliğinin kalitesi hakkında ciddi şüpheler uyandıracağı neredeyse kesin.

Çok geç olmadan

İsrail, ordusunun Refah'a yönelik harekâtı ikinci ayına girerken pozisyonunu değiştirdi. Biden yönetiminin, ABD'nin bu operasyona desteğinin İsrail'den sivillerin korunmasına yönelik “inandırıcı ve uygulanabilir bir plan” alınması koşuluna bağlı olduğu mesajının bilincinde olarak bunu yaptı. 

İsrail güçleri şehrin merkezine doğru ilerledi ve Mısır-Gazan sınırı boyunca uzanan Philadelphi Koridorunun kontrolünü ele geçirdi. Hamas tarafından Gazze'ye silah, erzak, nakit para ve diğer malzemeleri kaçırmak için kullanılan düzinelerce tünel ortaya çıkarıldı ve imha edildi. Aynı zamanda İsrail ordusu, Hamas'ın yeniden toparlanmaya çalıştığı Gazze'nin diğer bölgelerine de konuşlandı.

Tüm göstergeler İsrail'in Biden'ın kırmızı çizgilerini aşmamaya özen gösterdiğini gösteriyor. Yaklaşık bir milyon Gazzeli Refah bölgesinden İsrail ordusunun belirlediği “insani bölgelere” tahliye edildi. İsrail ayrıca büyük saldırılardan daha hedefli baskınlara yöneldi. 

28 Mayıs'ta Beyaz Saray Sözcüsü John Kirby, yönetimin Refah'ta büyük bir kara operasyonuna karşı olduğunu yineleyerek, bunun “Başkan'ın İsrail'e destek konusunda farklı kararlar vermesine neden olabileceğini” öne sürdü. Ancak en azından şimdilik ABD, İsrail'in bu uyarıyı dikkate aldığına inanıyor. Biden 6 Haziran'da ABC News'e verdiği demeçte İsraillilerin “Refah'a sonuna kadar girme niyetinde olmalarına rağmen bunu yapmadıklarını” söyledi.

Eski alışkanlıklar zor ölür. Başbakan'ın 24 Temmuz'da Kongre'nin ortak oturumunda konuşma yapması planlanıyor ki bu İsrail için felaket anlamına gelebilir. Birçok Demokrat partilinin etkinliği boykot edeceğini açıklaması Netanyahu'nun konuşmasını partizan bir mesele haline getiriyor. 

Başbakan konuşmasını 2015'te Obama'ya saldırdığı gibi Biden yönetimine saldırmak için kullanırsa sonuçları ağır olabilir. Netanyahu'nun İsrail'in ulusal güvenliği yerine, birçoğu ABD'ye karşı durması gerektiğini düşünen siyasi destekçilerini düşünmesi için kesinlikle yanlış bir zaman. 

Orta Doğu'daki durum giderek daha tehlikeli bir hal alıyor. İsrailliler Hizbullah'ın artan saldırganlığına bir yanıt verilmesini talep ediyor ve Batı Şeria, Yemen ve özellikle de İran gibi kritik noktalarla ilgili endişeler artıyor. Bunlarla başa çıkmak için İsrail'in ABD'nin yardımına ihtiyacı olacak. 

Netanyahu dikkatli davranmazsa, İsrail'in elde edeceği tek zafer, kendi yenilgisini kazanmak olur. 

Çeviri: YDH