İsrail medyasında, Hizbullah Genel Sekreteri Hasan Nasrullah'a düzenlenen suikastın etkileri ve sonuçları tartışılıyor. Bazı yorumcular bu hamlenin 'stratejik önemini' vurgularken, diğerleri olası olumsuz sonuçları konusunda uyarıda bulunuyor.
YDH - Hizbullah Genel Sekreteri Seyyid Hasan Nasrullah'ın şehit edilmesini memnuniyetle karşılayan İsrailliler arasında görüş birliği olmasına rağmen, olayın 'kazanımlarını' analiz etme ve yansımalarını tahmin etme konusunda farklılıklar söz konusu.
Bazı yazar ve analistler bu büyük olaya etkileri ve yansımaları açısından gerçekçi bir şekilde bakarken, bazıları da Orta Doğu'nun İsrail'in çıkarları doğrultusunda değiştirilmesi çağrısında bulunarak galiplerin şartlarını mağluplara dayatacak kadar ileri gitti.
Ulusal Güvenlik Çalışmaları Enstitüsü'nden Karmit Valensi 'en zor soruyu' sordu: "Sırada ne var?"
Hizbullah'ın ağır darbe aldığını ancak 'hala gelişmiş askeri yeteneklere sahip olduğunu' belirten Valensi, şunları söyledi:
"On yıllardır, özellikle de 2006'dan bu yana, bir dizi hassas füze ve genel olarak bir roket ve füze cephaneliği de dahil olmak üzere gücünü artırıyor. Bu nedenle, yetenekleri ciddi şekilde zarar görse bile, hala bir tehdit oluşturuyor. İsrail, büyük bir belirsizlik bölgesine giriyor. Nasrullah, stratejilerini bildiğimiz ve tahmin edebildiğimiz bir figürdü ve geride bıraktığı boşluk, Hizbullah ile ilgili olarak kurulan tüm anlayışları ve denklemleri altüst ediyor. Gelecekte İsrail'in Nasrullah sonrası dönemde yeni bir düşmanı analiz etmek ve onunla başa çıkmak gibi zorlu bir işi olacak."
Amos Harel (Haaretz) daha az iyimser: "İsrail, Nasrullah'ı öldürdüğüne pişman olacak mı?" diye sordu:
"Hizbullah ve İran travma geçirdiğinde İsrail tepkilerinde olası bir tırmanmaya hazırlıklı olmalı. Musevi'nin Nasrullah getirildiğinde, ilk ortadan kaldırmanın bir hata olduğu kısa sürede anlaşıldı. Nasrullah'ın bir lider olarak Hizbullah'ı yerel bir örgütten İran'ın bölgedeki nüfuzunun öncüsü haline getirdiği ortaya çıktı. Dahiye'deki saldırı ateşkes çabalarını mevcut formüle gömdü ve ABD yönetimi sonuç almak istiyorsa hızla yeni bir plan ortaya koymalı ve şimdiye kadar kullanmadığı siyasi baskıyı kullanmalı. Amerikalıların Nasrullah'ın tasfiyesini reddetme kabiliyeti yok ama ateşkes görüşmeleri sırasında saldırı emrini veren Netanyahu'nun eylemlerinden de memnun değiller."
Ayrıca Harel, "ABD yönetiminin, başbakanın tesisleri vurmak için ABD'yi bölgesel bir savaşa sürüklemeye çalışacağından büyük korkusu var," diye ekledi.
Gideon Levy (Haaretz) suikasttan sonraki ilk günleri anlatırken İsraillilere "İsrail'in durumu hiç olmadığı kadar kötü, peki tam olarak neye seviniyorsunuz?" diye soruyor:
"Hasan Nasrullah'ın olmadığı ilk haftada etrafımıza bakmalıyız. Batı Şeria patlamanın eşiğinde. İsrail harap olmuş bir Gazze'de çıkış yolu bulamadan sıkışmış durumda. Esirler de sıkışmış durumda. Kredi derecelendirme kuruluşu Moody's ekonomisini dibe vurdurdu. (...) İsrail'in uluslararası konumu hakkında konuşmamak daha iyi, Netanyahu'nun konuşması sırasında Genel Kurul'a bakmak yeterliydi. Güvenlik durumu da göründüğünden daha kötü. Bölgesel savaşı bekleyin, ki bu hala mümkün. Önceki gün buna çok yaklaştık. Bu arada ülke panik halinde. Kuzeyden tahliye edilen on binlerce kişi evlerine bir adım bile yaklaşamadı."
Uri Halperin (Jerusalem Post) suikasttan yararlanarak sahneyi yeniden şekillendirmeye çalıştı ve 'gelecekte Orta Doğu'daki güç dengesini değiştirecek yeni bir güvenlik gerçekliğinin yaratılması' çağrısında bulundu:
"Bunun, şu anda benzeri görülmemiş bir gerçekleşmenin eşiğinde olan Suudi Arabistan liderliğindeki bir İsrail-Sünni ittifakı yoluyla başarılabileceğini' savunan Halperin, 'yeni stratejinin aşamalı olarak uygulanması' çağrısında bulundu:
"Kısa vadede savaşın hedeflerine ulaşılması gerekiyor: Esirlerin iadesi, Hamas'ın askeri kabiliyetlerinin yok edilmesi ve kuzey nüfusunun güvenli bir şekilde evlerine dönmesi. Orta vadede ise Suudi Arabistan liderliğinde Sünni dünyayla ortak çıkarlara dayalı stratejik bir bölgesel ittifak kurulmalıdır. Bu İran'ın bölgedeki etkisini sınırlayacaktır. (...) Filistin, Lübnan ve Suriye sahalarında da ılımlı Sünni hükümetler kurulmalıdır."
Uzun vadede ise Halperin, 'İran halkının üzerindeki büyük iktisadi yükün hafifletilmesi karşılığında İran'ın Yemen ve Irak gibi vekil devletlerdeki nüfuzunun sınırlandırılması için İran'la uluslararası bir anlaşmaya varılması gerektiğine' inanıyor ve 'İran'da ılımlı bir cumhurbaşkanının seçilmesinin İran'ın bölgedeki çıkarlarının yeniden hesaplanması için umut verdiğini' ekliyor.
Amos Yadlin, Nasrullah'ın sahneden çekilmesiyle ortaya çıkan fırsatlardan nasıl yararlanılacağı konusuna da değinerek Siyonist rejimi 'savaşın hedeflerini güncellemeye, kuzeydeki yerleşimcileri güvenli bir şekilde geri döndürme hedefine sadık mı kalacağına yoksa Hizbullah'ı devirmek ve belki de İran'ın bizi çevrelediği ateş çemberini parçalamaya devam etmek ve ardından Şam'da tüm bunları yöneten hücreye karşı çalışmaya başlamak gibi daha iddialı bir hedefe doğru mu ilerleyeceğine karar vermeye' çağırdı:
"Eğer İsrail iki hafta önce belirlediği hedefe (kuzeyde yaşayanların güvenli bir şekilde evlerine dönmesi) sadık kalmaya karar verirse, ABD'nin kendisini Lübnan ile BM Güvenlik Konseyi'nin 1559 ve 1701 sayılı kararlarının tamamen farklı bir şekilde uygulanmasını garanti eden, bu kez çok daha güçlü izleme ve uygulama sistemlerine dayanan, Suriye-Lübnan sınırını kapatan ve silah kaçakçılığını önleyen bir anlaşmaya yönlendirmesine izin vermeli. Ayrıca Litani hattının güneyindeki bölgenin tamamen askerden arındırılmasını garanti ediyor ve bu talepleri müzakere edilemez ya da taviz verilemez olarak ele alarak İsrail'e savaştan önce Suriye'de olduğu gibi Lübnan'da da askeri eylemlerin artmasına karşı harekete geçme meşruiyeti sağlıyor."
Yadlin, "Hizbullah şimdi Nasrullah'ın ısrarla üzerinde durduğu, kuzey cephesini Gazze'ye bağlayan formülden vazgeçme zamanının gelip gelmediğine karar vermeli," dedi.
Yadlin, İran'ın İsrail'in etrafındaki ateş çemberini kırmanın bir parçası olarak, İsrail'e 'Hizbullah'ın büyümesi ve askeri tedarik için ana köprü olan Suriye'yi vurmayı düşünmesi' çağrısında bulunarak, "İranlıların hizmetinde çalışmaya devam ederek hayatta kalmasını tehlikeye mi atmak istiyor, yoksa davranışlarını değiştirip Suriye sınırlarını İran'ın silah kaçakçılığına mı kapatmalı, şimdi karar vermeli. İsrail'in Yemen'deki Husiler ve Irak'taki milislerle de açık bir hesabı var," yorumunu yaptı.
Aynı bağlamda Moşe Bozilov (Maariv) Nasrullah suikastının 'İran'ın nükleer projesini vurmayı ve Orta Doğu'nun geleceğini güvence altına almayı amaçlayan daha geniş bir adımın başlangıcına işaret ettiğini' savundu:
"İsrail, Hizbullah'ın ağır kayıpları nedeniyle ciddi bir baskı altında olan İran'ın olası bir yanıtına karşı kendisini önceden hazırladı. Beklentiler açık: İran karşılık verecek ve bunu Şii dünyasındaki konumunu koruyacak şekilde yapmak zorunda kalacak. Netanyahu'nun saldırıdan yaklaşık iki saat önce Birleşmiş Milletler'de yaptığı konuşmada İran'ı İsrail'in meydan okuma günlerinin sona erdiği konusunda uyarması tesadüf değil," değerlendirmesinde bulundu.
Buzaylov, Netanyahu'nun söylediklerinden 'İsrail'in İran'dan bir karşılık beklediğini' anladığını söyledi:
"Netanyahu'nun stratejik anlayışına ve İsrail güvenlik aygıtına göre, ister bir füze saldırısı isterse bölgede bir vekalet saldırısı yoluyla olsun, İran'ın vereceği geniş çaplı bir yanıt, İsrail'e daha geniş çaplı hareket etme ve ardından İran'ın nükleer projesine doğrudan saldırma meşruiyeti sağlayacaktır. Şu anda Hizbullah'ın liderliğini tasfiye etmek, daha büyük hedefe -İran'ın nükleer programının tasfiyesi- ulaşmak için sadece bir araçtır."
