«Ateşkes anlaşması, cazibesi işgale karşı direniş ve haysiyet için kolektif özlemi somutlaştırmada yatan Hizbullah için sadece taktiksel bir kazanım değil, Batı emperyalizmi için de sembolik bir yenilgi olmuştur.»
YDH- El-Meyadin’de ‘’Çetin ve Kuvvetli Kulların Savaşı’nın stratejik ve taktiksel kazanımları’’ başlığıyla yayımlanan kapsamlı analiz, İsrail'in askeri gücüne ilişkin hakim görüşleri geçersiz kılarken, sömürge karşıtı mücadeleler bağlamında Direniş'in meşruiyetini güçlendiren ateşkes anlaşması sürecini inceliyor; Batılı müdahaleci yaklaşımların sınırlılıklarının altını çizerek tabandan gelen direniş hareketlerinin emperyalist hedeflere karşı koymadaki kalıcı gücünü vurguluyor.
İsrail ile Hizbullah arasında 27 Kasım 2024 sabahı yürürlüğe giren ateşkes anlaşması, Ekim 2023'te başlayan uzun süreli ve yıkıcı bir savaşın sonunu işaret etti. ABD-Fransa gibi uluslararası güçlerin arabuluculuğunda ancak Direniş'in tavizsiz talepleri doğrultusunda, dahası, Hizbullah'ın stratejik hedeflerini kesin bir şekilde destekleyen koşullarıyla şekillenen bu anlaşma, savaşın yörüngesinde önemli bir değişimin altını çizdi.
Anlaşma, Batı'nın Direniş'e teslim oluşunu simgeliyordu; bu teslimiyetin temelinde, hayatta kalması yerli Arapların şiddet yoluyla mülksüzleştirilmesine ve sistematik olarak yok edilmesine bağlı olan yerleşimci-sömürgeci projesine verdiği askeri ve ekonomik zararı sürdürememesi yatıyordu. Ancak İsrail'in ateşkesi ihlal etmeye devam etmesi, ateşkesin sürdürülebilirliği konusunda soru işaretleri yarattı.
Bu analizde, Hizbullah'ın yerleşimci-sömürgeci İsrail rejimine karşı bugüne kadar kazandığı stratejik ve askeri zaferleri inceleyerek savaşın çok yönlü boyutlarını özetledik. Ayrıca İsrail için ekonomik ve siyasi yansımaları, liderliğinin karşılaştığı artan yasal zorlukları ve bu tarihi yüzleşmenin daha geniş bölgesel ve uluslararası etkilerini inceliyoruz.
Sürdürülen direniş ve stratejik başarılar
Hizbullah'ın dünyadaki teknolojik açıdan en gelişmiş ordulardan birine dayanma ve karşı koyma konusundaki kararlı yeteneği, savaş sırasındaki dikkate değer stratejik başarılarına ışık tutuyor. Bir yıldan fazla süren amansız çatışmalarda Direniş İsrail’e büyük askeri kayıplar verdirerek sadece gelişmiş taktik zekasını değil aynı zamanda bölgesel güç dinamiklerinin hatlarını yeniden şekillendirme kapasitesini de ortaya koymuştur.
Personel kayıpları: İsrail ordusu gerçek kayıplarını açıklamazken, İslami Direniş'in Operasyon Odası tarafından yapılan açıklamalar 1 Ekim 2024'ten bu yana 130'dan fazla İsrailli asker ve subayın öldürüldüğünü ve bin 250'den fazlasının yaralandığını doğrulamaktadır.
Bu kayıplar Güney Lübnan'daki doğrudan çatışmalardan, askeri ilerlemelere yönelik hassas roket ve füze saldırılarından ve Hizbullah savaşçılarının müstahkem bölgelerde kurduğu pusulardan kaynaklanmıştır, ancak işgal altındaki topraklardaki roket saldırılarından kaynaklanan kayıpları içermemektedir. Bu rakamlar, önceki çatışmalara kıyasla personel kayıplarında keskin bir artışı yansıtmaktadır.
Zırhlı araç kayıpları: Hizbullah'ın gelişmiş tanksavar güdümlü füzelerini (ATGM) ustalıkla kullanması İsrail zırhlı filosunu harap etmiş ve İsrail askeri mühendisliğinin gururu Merkava Mk. IV de dahil olmak üzere 59 Merkava tankının imha edilmesine neden olmuştur. Ayrıca 11 askeri buldozer, iki Humvee, iki zırhlı araç ve bir zırhlı personel taşıyıcı, özellikle Hiyam ve Bint Cübeyl gibi stratejik savaş alanlarında kullanılamaz hale getirildi. Bu alanlarda Hizbullah'ın asimetrik savaştaki ustalığı İsrail'in ilerleyişini etkisiz hale getirmiş ve yenilmez olarak lanse edilen bir savaş makinesinin zayıflıklarını ortaya çıkarmıştır.
İnsansız hava aracı (İHA) kayıpları: İsrail rejimi hava üstünlüğünden de darbe aldı. Altı Hermes 450 İHA’sı, iki Hermes 900 İHA’sı ve bir Quadcopter dahil olmak üzere en az dokuz İHA’sını kaybetti. Bu kayıplar Direniş'in gelişen hava savunma kabiliyetlerinin altını çizdi ve İsrail'in keşif ve gökyüzündeki operasyonel hakimiyetine önemli bir darbe indirdi.
Operasyonel aksaklıklar: Hizbullah, İsrail işgalinin lojistik zincirlerini ve askeri konvoylarını kesintiye uğratarak, ortaya çıkan tehditlere karşı koymak için birliklerin ve kaynakların sürekli olarak yeniden konuşlandırılmasını zorunlu kıldı. Stratejik roket ve füze salvoları işgal altındaki toprakların derinliklerine ulaşarak İsrail'in kaynaklarını sivil altyapıyı korumaya yönlendirirken askeri hesaplarını daha da karmaşık hale getirdi. Önemli askeri ve istihbarat tesislerini hassas bir şekilde hedef almak için gelişmiş balistik roketler, seyir füzeleri ve saldırı İHA’larının kullanıldığı Hayber saldırıları özellikle dikkat çekiciydi.
Stratejik sonuçlar: Bu kümülatif kayıplar İsrail'in bölgesel askeri üstünlüğü yanılsamasını yıktı. Hizbullah'ın işgal rejiminden hem doğrudan hem de dolaylı maliyet çıkarma becerisi, Direniş'in taktiksel evriminin ve operasyonel derinliğinin altını çizdi. Hizbullah'ın uyguladığı amansız baskı İsrail’i hırslarını azaltmaya zorladı ve nihayetinde şartları büyük ölçüde Direniş'in lehine olan bir ateşkesi kabul etti. Bu sonuç, Hizbullah'ın zorlu bir bölgesel güç olarak statüsünü teyit etmiş ve emperyalist destekli saldırganlığa karşı dayanıklılık ve zafer söylemini güçlendirmiştir.
İsrail için ekonomik sonuçlar
Savaşın İsrail yerleşimci-sömürge rejimi üzerindeki ekonomik bedeli, ekonomik temellerinin kırılganlığını ve işgale dayalı birikim modelinin basamaklı kırılganlıklarını ortaya çıkardığı için kritik sektörlerde yankılandı. Altyapı, kilit endüstriler, mali istikrar ve finans piyasalarının tümü Hizbullah'ın sürekli direnişinin yükünü çekti.
Doğrudan maliyetler: İsrail rejimi askeri operasyonlara milyarlarca dolar ayırarak asker seferberliği, lojistik ve ekipman harcamalarını karşıladı. Hizbullah'ın hassas roket saldırıları konutlarda, ticari merkezlerde ve kamu altyapısında geniş çaplı hasara yol açtı; sadece maddi hasarın 273 milyon dolar olduğu tahmin ediliyor. Kuzey yerleşimlerinde hasar beş milyar şekeli (1,3 milyar dolar) aşmış, yaygın orman ve arazi tahribatıyla daha da kötüleşmiştir. Bu mali kanamalar, işgalin iç bölgelerini Direniş'in stratejik saldırılarından koruyamadığının altını çiziyor.
Tarım üzerindeki etkisi: Yerleşimci ekonomisinin üretiminin üçte birine katkıda bulunan hayati bir tarım merkezi olan işgal altındaki Kuzey Filistin, ciddi kesintilerle karşı karşıya kaldı. Çiftçilerin yerlerinden edilmesi ve tesislerin tahrip edilmesi, özellikle İsrail'in yıllık üretiminin %73'ünün yapıldığı yumurta üretiminde ciddi kıtlıklara yol açtı. Krizi hafifletmek için rejim 45 milyon yumurta ithal etmek zorunda kalmıştır ki bu da savaşın ortaya çıkardığı sistemik kırılganlıkların çarpıcı bir göstergesidir. Tarımsal istikrarın kaybedilmesi sadece yerel gıda güvenliğini zayıflatmakla kalmadı, aynı zamanda rejimin ekonomisinin kırılgan ve son derece tartışmalı bölgelere olan bağımlılığının da altını çizdi.
Turizmin sekteye uğraması: Yerleşimci ekonomisinin temel taşlarından biri olan turizm dramatik gerilemeler yaşadı. Kuzey bölgesinin tahliyesi ve sürekli roket ateşi tehdidi bölgeyi ziyaretçiler için yaşanmaz hale getirdi. Gecelik rezervasyonlar Ekim 2023'e göre %63, Ekim 2022'ye göre ise daha da şaşırtıcı bir şekilde %86 oranında düştü. Bu tür aksaklıklar rejim üzerindeki mali baskıyı daha da derinleştirdi ve uluslararası destekçilerine sunduğu ekonomik istikrarın temel anlatılarından birini ortadan kaldırdı.
Finansal piyasa dalgalanması: Savaş finansal piyasalarda şok etkisi yarattı ve yatırımcı güveninin azalmasıyla şekelin değerinde keskin düşüşleri tetikledi. Tahvil piyasalarında önemli dalgalanmalar yaşandı ve bu durum rejimin borçlanma maliyetlerini artırdı. Başta Wall Street bankaları olmak üzere dış tüccarlar bu istikrarsızlıktan faydalanarak İsrail varlıklarının alım satımından rekor gelirler elde ederken, küresel kapitalistlerin kısa vadeli kârları işgalin uzun vadeli ekonomik güvencesizliğinin altını çizdi. Bu dinamikler, İsrail'in dış müdahaleye ve spekülatif sermayeye bağımlı, ekonomik açıdan ne kadar kırılgan bir varlık olduğunun altını çizdi.
Daha geniş etkiler: Savaş, İsrail rejiminin bütçe açığını, hızla artan askeri harcamalar ve yeniden inşa maliyeti nedeniyle GSYİH'nin %8'ine düşürdü. Enflasyon %3,5'e yükselerek artan fiyatlar ve kesintiye uğrayan tedarik zincirleri nedeniyle hanehalkının yaşadığı zorlukları daha da artırdı. 2024'ün 3. çeyreğinde yıllık bazda %3,8'lik yanıltıcı bir GSYH büyümesine rağmen -büyük ölçüde acil durum yeniden inşası ve tüketimden kaynaklanan- bu artış, gerçek bir iyileşme veya istikrardan ziyade tepkisel, kısa ömürlü ekonomik faaliyeti yansıtmaktadır. Geçici büyüme faktörlerine olan bağımlılık, yerleşimci sömürgeciliği ve askeri yayılmacılık etrafında yapılandırılmış bir ekonominin altında yatan kırılganlığı vurgulamıştır.
Hayfa Limanı üzerindeki etkisi
Hizbullah'ın savaş sırasında Hayfa Limanı'na düzenlediği hassas saldırılar, İsrail'in en hayati ekonomik arterlerinden birinin kırılganlıklarını daha da açığa çıkararak denizcilik altyapısına kesin bir darbe indirdi. İsrailli yerleşimci-sömürgeci ekonominin kilit taşlarından biri olan Hayfa Limanı, ticaret yollarını kesintiye uğratan ve işgale dayalı modelini sürdürmek için küresel ekonomik ağlara bağımlı olan bir varlığın kırılganlığını ortaya çıkaran önemli hasara uğradı.
Hayfa'yı hedef alan roketlerin 6 Ekim 2024'teki ilk salvosu savaşta bir dönüm noktası oldu. Aralarında 24 Kasım'da 250'den fazla roketin kullanıldığı geniş çaplı bir saldırının da bulunduğu müteakip saldırılar liman tesislerinde ve çevredeki altyapıda büyük hasara yol açtı. Saldırılar kargo konteynerlerini ateşe verdi, yanaşma istasyonlarını felce uğrattı ve deniz trafiğinin alternatif limanlara yönlendirilmesini zorunlu kılarak birkaç operasyon bölgesini çalışamaz hale getirdi. Bu aksaklıklar İsrail ekonomisi genelinde yankı bularak mal akışını durdurdu ve tedarik zincirindeki kırılganlıkları arttırdı.
Hayfa Limanı'nın aldığı hasar sadece rejimin savunma kabiliyetlerinin sınırlarını ortaya koymakla kalmadı, aynı zamanda altyapısına olan güvenin daha geniş çaplı bir çöküşüne de işaret etti. Küresel denizcilik şirketleri Hayfa'ya yanaşmakta tereddüt ederek İsrail’i ekonomik olarak daha da yalnızlaştırdı. Hayfa'nın Siyonist yerleşimci sömürgeci yayılmanın merkezi olarak sembolik önemi, hedef alınmasının etkisini derinleştirdi. Hizbullah, İsrail'in ekonomik aygıtının sinir merkezini vurarak, İsrail'in dokunulmazlık iddialarının boşluğunu etkili bir şekilde göstermiştir.
Hizbullah'ın stratejik anlatısı
Hizbullah'ın stratejik anlatısı zaman içinde sağlamlaştı ve grubu yalnızca Lübnan egemenliğinin kararlı bir savunucusu olarak değil, aynı zamanda yerleşimci-sömürgeci İsrail rejimine karşı daha geniş bir direnişin merkezi gücü olarak konumlandırdı. İşgale ve mülksüzleştirmeye karşı on yıllardır sürdürülen kararlı muhalefete dayanan bu anlatı, hem yerel hem de uluslararası alanda giderek artan bir meşruiyet kazanmış ve Hizbullah'ın bölgesel güç dengesinde kilit bir oyuncu olarak rolünü yeniden tanımlamıştır.
Lübnan'ın ve direnişin savunucusu: Hizbullah'ın Siyonist saldırganlığa karşı Lübnan egemenliğinin sarsılmaz koruyucusu olarak tasvir edilmesi kimliğinin temel taşı haline gelmiştir. Bu rol sadece retorik değildir; İsrail rejimi tarafından onlarca yıldır uygulanan işgal, istila ve mülksüzleştirmeye verilen maddi bir yanıttır. Hizbullah uzun zamandır temel haklarından mahrum bırakılan bir halkın özlemlerini temsil eder hale gelmiş, mezhepsel çizgilerin üzerine çıkarak emperyalizme karşı güçlü bir meydan okuma sembolü olmuştur. Bu imaj Arap dünyasında geniş yankı uyandırmakta ve Direniş'in hem meşru hem de vazgeçilmez konumunu sağlamlaştırmaktadır.
Geliştirilmiş askeri yetenekler: 2006 sonrası dönem Hizbullah'ın askeri doktrininde önemli bir evrime işaret etmektedir. Grubun cephaneliğinde artık işgal altındaki toprakların derinliklerine ulaşabilen hassas güdümlü roket ve füzelerden oluşan geniş bir yelpaze bulunmaktadır. Son savaş sırasında yıkıcı bir etkinlikle sergilenen bu ilerlemeler tesadüfi değil, uzun süreli asimetrik savaş beklentisiyle yapılan kasıtlı hazırlıkların sonucudur. Çatışma boyunca Hizbullah, Fadi-1 serisi roketler gibi mevcut silahların yeni varyasyonlarını tanıttı ve kendi operasyonel temposunu sürdürürken İsrail operasyonlarını bozma kapasitesini korudu. Bu yenilik ve uyum yeteneği, sürekli dış saldırı koşulları altında sadece hayatta kalmakla kalmayıp gelişen Direniş'in stratejik derinliğinin altını çizmektedir.
Ateşkes anlaşmalarında müzakere gücü: Son ateşkes müzakereleri Hizbullah'ın bölgede belirleyici bir aktör olarak yükselişinin bir örneğidir. Pasif bir katılımcı olmaktan çok uzak olan Hizbullah, İsrail rejimini Güney Lübnan'dan geri çekilmeye zorlayan şartları dikte ederek Direniş'e etkin bir şekilde toprak verdi. Bu sonuç, Hizbullah'ın savaş alanındaki başarılarını siyasi kaldıraca dönüştürme ve stratejik hedefleriyle uyumlu anlaşmalar sağlama kapasitesini yansıtmaktadır. Bunu yaparak grup, sadece İsrail işgaline değil, aynı zamanda varlığını destekleyen emperyalist güçlere de meydan okuma yeteneğini göstermiştir.
Maddi bir direniş anlatısı: Hizbullah'ın stratejik anlatısı direnişin maddi gerçeklerine dayanmaktadır. Hizbullah'ın askeri ilerlemeleri, siyasi etkisi ve müzakere gücü soyut kavramlar değildir; bunlar ağır bir şekilde askerileştirilmiş bir işgali defalarca alt etmiş bir hareketin somut ifadeleridir. Ateşkes dinamiklerinin yeniden şekillendirilmesi de dahil olmak üzere son savaşların sonuçları, Hizbullah'ın Orta Doğu'nun siyasi ve askeri manzarasını değiştirebilecek olağanüstü bir güç olarak konumunu daha da sağlamlaştırmıştır.
Taktiksel bir kazanç olarak ateşkes
ABD ve Fransa gibi emperyalist güçlerin aracılık ettiği ateşkes anlaşması, Direniş'in stratejik hedefleriyle kararlı bir şekilde örtüşen hükümleri pekiştirerek Hizbullah için yankı uyandıran bir taktik zafer oldu. Anlaşma, İsrail güçlerinin yaklaşık 70 gün içinde Güney Lübnan'dan çekilmesini zorunlu kılarak, işgali Hizbullah'ın kalelerine yakın doğrudan askeri dayanaklarından mahrum bırakırken, aynı zamanda Direniş'in Litani Nehri'nin kuzeyindeki kilit bölgeler üzerindeki kontrolünü de teyit ediyordu. Böylece anlaşma, Hizbullah'ın dirençli bir askeri güç ve Lübnan egemenliğinin boyun eğmez bir savunucusu olarak ikili rolünün altını çizmiş oldu.
Bu zafer, Hizbullah'ın küresel güçlerle müzakereleri etkileme konusundaki benzersiz yeteneğini ortaya koymuş ve Direniş'i dağıtmaya yönelik Batı liderliğindeki kampanyaların doğasında var olan sınırlamaları gözler önüne sermiştir. İsrail'in güvenliğinin başlıca destekçileri olan ABD ve Fransa'nın ezici desteğine rağmen ateşkesin şartları Hizbullah'ın üstün stratejik konumunu yansıtıyordu. Bu güçlerin Hizbullah'ın etkisini azaltmadaki başarısızlığı, Direniş'in artan meşruiyeti ve operasyonel sofistikasyonunun ağırlığı altında çabaları çözülürken, müdahaleci hırslarının boşluğunu daha da açığa çıkardı.
Ateşkes aynı zamanda yerleşimci-sömürgeci projesinin kırılganlıklarını da ortaya çıkardı. İsrail Başbakanı Benyamin Netanyahu'nun rejimin yeniden toparlanma ve Arap devletleriyle yaptığı normalleşme anlaşmalarına yönelik tepkileri yönetmek de dahil olmak üzere diğer önceliklere odaklanma ihtiyacını kabul etmesi, askeri ve ekonomik aygıtına verilen zararı zımnen kabul etti.
Knesset'te ateşkes “her şey bir hiç uğruna” olarak damgalandı ve bazı bakanlar anlaşmanın felaket boyutundaki kayıpları önlemek için gerekli bir geri çekilme olduğunu kabul etti. Bu tür ifşaatlar, İsrail ordusunun yenilmezliğine dair uzun süredir devam eden efsaneyi yıkarak, işgalin Hizbullah'ın direnişine kararlı bir şekilde karşı koyma konusundaki yetersizliğini ortaya koydu.
Dahası, ateşkes Batı'nın bölgedeki müdahaleci politikalarının daha geniş çapta çöküşünü ifade ediyordu. On yıllardır süren askeri yardımlar, diplomatik izolasyon taktikleri ve Hizbullah'ın kabiliyetlerini aşındırmak için tasarlanan zorlayıcı önlemler boşa çıktı. Bunun yerine, Direniş savaştan itibarını korumakla kalmayıp önemli ölçüde güçlendirerek çıktı ve Orta Doğu'daki sömürgecilik karşıtı mücadelelerdeki merkeziliğini yeniden teyit etti. Hizbullah ile yerel ve bölgesel destek tabanı arasındaki sarsılmaz bağ, onu zayıflatmak için tasarlanan emperyalist stratejilerden çok daha dayanıklı olduğunu kanıtladı.
Ateşkes anlaşması özünde Hizbullah için sadece taktiksel bir kazanım değil, Batı emperyalizmi için de sembolik bir yenilgi olmuştur. Tabandan gelen Direniş hareketlerinin küresel güçlerin ve onların bölgesel vekillerinin hegemonyasına karşı koyma ve direnme kapasitesini göstermiştir. Bu başarı, Hizbullah'ın Lübnan'ı savunmaya ve Orta Doğu'daki emperyalist saldırganlığın temelini oluşturan daha geniş egemenlik yapılarına meydan okumaya kararlı, meşru ve sadık bir güç olduğu söylemini güçlendirmektedir.
Bölgesel ve halk desteği
2023-2024 savaşı, Hizbullah'ın Arap ve İslam dünyasında direnişin öncüsü olma statüsünü silinmez bir şekilde güçlendirmiş, bölgesel ve halk desteğini sömürgecilik karşıtı mücadelenin maddi gerçekleri içine yerleştirmiştir. Lübnan'ın derin ekonomik ve siyasi krizleri karşısında Hizbullah'ın eylemleri Ortadoğu'daki halklar arasında güçlü bir yankı uyandırmış, egemenliğin sarsılmaz savunucusu ve Siyonist saldırganlığın amansız muhalifi rolünü yeniden teyit etmiştir. Cazibesi, işgale karşı direniş ve haysiyet için kolektif özlemi ifade etme ve somutlaştırma yeteneğinde yatmaktadır.
Bu anlatının merkezinde, liderliği ve sarsılmaz kararlılığıyla meydan okumanın yaşayan sembolü haline gelen Şehit Seyyid Hasan Nasrullah'ın yüce şahsiyeti yer almaktadır. Stratejik zekası ve davasına olan sarsılmaz bağlılığı sadece Lübnan'da değil tüm bölgede derin bir sadakat ve hayranlık uyandırdı. Hayatta ve şehitlikte saygı duyulan Seyyid Nasrullah, direnişi sadece bir seçenek değil, kurtuluş için bir gereklilik olarak görenlerin aradığı direnç ve adaleti temsil eder hale geldi. Onun mirası, haysiyet ve egemenliğin kolektif özlemlerini somutlaştırarak direniş ruhunu harekete geçirmeye devam ediyor
Şehit Seyyid’in savaştan bir hafta sonra şehit edilmesi, İsrail'in Hizbullah'ı parçalama ve yapısını, askeri performansını ve moralini zayıflatma girişimiydi. İsrail geçtiğimiz birkaç ay boyunca Hizbullah'ın üst düzey komuta kademesini hedef alan bir dizi suikast gerçekleştirdi. Tıpkı Hamas'ta olduğu gibi, İsrail sadece operasyonel üstünlüğünün arkasındaki beyinleri değil, örgütün kurucularını da ortadan kaldırarak Direniş'i yeniden yapılandırma olasılığı üzerine kumar oynadı. İsrail rejimi ayrıca 17 ve 18 Eylül'de Hizbullah üyeleri (idari ve askeri) tarafından kullanılan taşınabilir çağrı cihazlarını ve alıcı-vericileri patlatarak iki kitlesel terör saldırısını tetikledi ve 23 Eylül'deki geniş çaplı saldırılarını başlatmadan önce hizmetlerini azaltmayı umarak binlerce can kaybına neden oldu.
Ancak Hizbullah olağanüstü bir şekilde organize olduğu ve savaşa hazırlandığı için, cephe komutanlığının ve en sevilen liderinin şehadeti ve binlerce üyesinin kaybı, daha önce de şiddetle vurguladığı gibi, suikastların ve şehadetlerin sadece kararlılığını beslediğini kanıtladı. Sonuç olarak, halklarına sonsuz hizmet ve bağlılık içinde cepheye yürüme ve Tel Aviv'e ve ötesine kadar roket yağdırma iradesi, halkın Direniş'e en üst düzeyde sadakatle karşılık verdiğini gösterdi ve güçlendirdi.
Yurt içinde ise İsrail savaş makinesi, direniş liderliğini etkisiz hale getirme kisvesi altında sivil altyapıyı ve güvenli bölgeleri kasıtlı olarak hedef alarak Lübnan'ın birliğini zayıflatmaya çalıştı. Bölünme tohumları ekmek ve iç çatışmaları kışkırtmak için tasarlanan bu terör eylemleri nihayetinde hedeflerine ulaşamadı. Bunun yerine, katliamlar ve yıkım, Lübnan halkının Hizbullah ve destekçileri etrafında eşi benzeri görülmemiş bir birlik gösterisiyle toplanmasıyla ulusal bütünlüğü pekiştirdi. İsrail rejiminin iç anlaşmazlık üretme çabaları olağanüstü bir şekilde geri tepti ve zafere yaklaşan bir toplumun kolektif kararlılığını güçlendirdi.
Askeri açıdan Hizbullah, amansız uluslararası denetim ve askeri baskı altında uzun süreli operasyonları sürdürme kapasitesini kanıtladı. Dünyanın en gelişmiş silahlı kuvvetlerinden biri karşısında gösterdiği dayanıklılık, stratejik sofistikasyonunun ve operasyonel direncinin altını çizdi. Bu sadece ülke içindeki desteğini derinleştirmekle kalmadı, aynı zamanda İsrail işgaline karşı koyma ve üstün gelme becerisine duyulan hayranlığın giderek arttığı bölgede de yankı buldu.
Uluslararası alanda ise savaş, hükümetleri İsrail'in saldırganlığına izin verirken kendi içlerinde Filistin yanlısı sesleri bastıran Batılı güçlerin ahlaki iflasını ortaya çıkardı. Kolektif Batı'da, Hizbullah ve Filistin davasıyla dayanışma, Batılı devletlerin soykırım ve sömürgeci şiddetteki suç ortaklığına doğrudan bir yanıt olarak ortaya çıktı. Avrupa ve Kuzey Amerika'daki hak savunucuları ve sıradan vatandaşlar emperyalist saldırganlığa karşı çıktıkları için devlet baskısıyla karşı karşıya kaldılar, ancak meydan okumaları sadece sözde liberal demokrasilerin ikiyüzlülüğüne karşı artan hayal kırıklığını güçlendirdi.
Batı'nın vize iptalleri, ev baskınları, tutuklamalar ve polis şiddeti yoluyla muhalefeti bastırması, insan hakları savunuculuğu iddialarının kofluğunu gözler önüne serdi. Söylemleri ve eylemleri arasındaki uyumsuzluk hızla çözüldü, hükümetin söylemlerini itibarsızlaştırdı ve yaygın öfkeyi körükledi. ABD kampüslerindeki öğrenci ayaklanmaları, Hollandalı futbol taraftarlarının protestoları ve Palestine Action gibi İngiltere merkezli grupların dayanışma kampanyaları gibi hareketler, desteği emperyalist devletlerden ezilenlere ve onları savunanlara kaydıran küresel bir bilincin uyanışına işaret etti.
Filistinlilerin haklarını kararlılıkla savunan ve dış tahakküme karşı çıkan Hizbullah, etkisini Lübnan sınırlarının çok ötesine taşıdı. Baskı güçlerine karşı bir direniş feneri haline geldi ve adalet arayışında birleşen farklı topluluklar arasında dayanışmaya ilham verdi. Seyyid Nasrullah'ın toparlayıcı bir figür olarak rolü bu mirası pekiştirirken, yabancı egemenliğine karşı ortak bir haysiyet ve egemenlik vizyonunu da harekete geçirdi. Hizbullah eylemleri ve söylemiyle sadece bölgesel bir güç olarak değil, sömürgecilik ve emperyalizme karşı küresel direnişin bir simgesi olarak da konumunu sağlamlaştırdı.
Sırada ne var?
Hizbullah'ın İsrailli yerleşimci-sömürgeci rejim üzerindeki askeri, ekonomik ve siyasi baskısını sürdürürken kendi topraklarını ve stratejik pozisyonlarını koruması ve güçlendirmesi, destekçileri arasında ve ötesinde muzaffer bir güç olarak statüsünü sağlamlaştırmıştır. Savaş boyunca verilen ekonomik zarar, doğrudan askeri kayıplar kadar etkili oldu ve büyük ölçüde savaş yorgunluğu ve acil ekonomik iyileşme ihtiyacından kaynaklanan bir ateşkese yol açtı.
Ancak bu ekonomik soluklanmanın İsrail için daha sürdürülebilir bir stratejiye yol açma potansiyeli belirsizliğini korumaktadır. Uluslararası alanda İsrail'in güvenilirliği savaş sırasındaki eylemleri nedeniyle zarar gördü ve analistler küresel konumunda önemli bir düşüş olduğunu belirttiler. Ülke içinde ise Netanyahu ateşkes anlaşmalarını tam olarak benimseme konusunda isteksiz davranarak askeri operasyonlara devam etmeyi tercih ettiğini gösterdi.
Özellikle rejimin Hizbullah'la ateşkesi kabul edebilmesi, siyasi irade ve stratejik çıkarların aynı doğrultuda olması halinde Hamas'la da benzer anlaşmalar yapabileceğini göstermektedir. İlk fırsatta Gazze ile bir takas anlaşması yapılmasını talep edecek olan İsrailli tutuklu ailelerinin Netanyahu üzerinde muazzam bir baskı oluşturacağını, ayrıca, küresel boykot hareketi ivme kazandıkça İsrail ekonomisinin sürekli ve istikrarlı bir şekilde gerilemeye devam edeceğini, etkisini artıracağını ve yakın gelecekte daha da tırmanacağını öngörüyoruz.
Sonuç olarak, ateşkes anlaşması bir uzlaşma olmaktan ziyade Hizbullah'ın direncinin ve taktiksel üstünlüğünün bir kanıtıdır. İsrail rejiminin askeri aygıtına verdiği yıkıcı zarar ve liderliğinin karşı karşıya kaldığı uluslararası hukuki ve diplomatik krizlerle birleştiğinde bu sonuç, bu uzun süreli savaştan sadece dayanmakla kalmayıp daha güçlü, daha meşru ve emperyalizm ve işgale karşı bölgesel ve küresel mücadelede daha köklü bir şekilde ortaya çıkan bir Direniş anlatısını sağlamlaştırmaktadır.
Çeviri: YDH
